Ο Γολγοθάς των πολιτικών μου θυμίζει την παλιά εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, την περίοδο εκτέλεσης των έργων, τότε που ήθελες ακόμα και τέσσερις ώρες για τη διαδρομή: έλεγα ότι το ταξίδι τελειώνει, αλλά μου φαινόταν ότι ένα χέρι ράβει χιλιόμετρα στον δρόμο.

Έτσι και ο Γολγοθάς των πολιτικών. Στις προεκλογικές χρονιές μας υπόσχονται ότι τελειώνει. Σε όλες τις άλλες, προτιμούν να πηγαίνουν απευθείας στην Ανάσταση, λέγοντας κάτι ωραία για τις ψυχές και την ελπίδα, προφανώς αυτήν που πεθαίνει τελευταία. Επίσης ο Γολγοθάς ανήκει μόνο στην αντιπολίτευση, είναι τα δικά της χωράφια εκεί πάνω. Η κυβέρνηση κινείται πιο ψηλά, στη σφαίρα του υπερβατικού, εκεί όπου καλείσαι να σφαλίσεις τη λογική και να ανοίξεις την καρδιά. Κοινώς εκεί που τελειώνουν οι εξηγήσεις.

Φέτος, βέβαια, άλλαξαν ελαφρώς τα πράγματα και ο Πρωθυπουργός έβαλε μία δόση Γολγοθά στο μήνυμα του. Μας είπε ότι είναι πίσω μας. Και πού είμαστε τώρα, δηλαδή; Στον σταυρό; Μπα, όχι. Εκεί που το φως νικάει το σκοτάδι. Στη Ζώνη του Λυκόφωτος. Το να ακούς δε από έναν άνθρωπο που (προς τιμή του) έχει δηλώσει άθεος να παραθέτει ευαγγελικές περικοπές, είναι κομματάκι αστείο, δεν συμφωνείτε;

Αντιθέτως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας τοποθετεί σχεδόν στην κορυφή του Γολγοθά, από τον οποίο θα κατέβουμε τρέχοντας μετά τις εκλογές. Στον Γολγοθά μας έχει και η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, ενώ ο επικεφαλής του Ποταμιού βλέπει πιο πέρα, στην Αναγέννηση της Ευρώπης -ούτε καν της Καρδίτσας. Μέχρι και ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ κάνει αναστάσιμη δήλωση με Γολγοθά και Ευρωπαϊκή Ένωση -τα ύστερα του κόσμου.

Βέβαια οι ευχές είναι ψέματα νομιμοποιημένα, σχεδόν καθαγιασμένα. Και πάντα καλοδεχούμενα. Όμως ποτέ μου δεν κατάλαβα για ποιο λόγο οι πολιτικοί προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα της δουλειάς και των προσδοκιών τους μία θρησκευτική γιορτή. Είναι, κατά μία εκδοχή, σαν να ακούς ιεράρχες να δίνουν θρησκευτική χροιά στις πολιτικές εξελίξεις. Θα είχαμε γεμίσει διαόλους και δαίμονες.

Ομοίως δεν κατανοώ το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον για το Πάσχα των πολιτικών, από τη στιγμή δε που δεν καταγγέλλεται η ταλαιπωρία, για να μην πω ο βασανισμός, των φαντάρων στα στρατόπεδα που επισκέπτονται. Ευτυχώς το φαινόμενο έχει περιοριστεί σημαντικά αν και, μεταξύ μας, κάποτε είχε την πλάκα του, ειδικά με αυτούς που έριχναν κανέναν καλαματιανό προς επίδειξη της λεβεντιάς τους.

Ας είναι. Οι δηλώσεις του πολιτικού προσωπικού είναι εδώ και χρόνια κομμάτι της γραφικότητας των ημερών. Μαθαίνουμε πόσο πάει το κατσικάκι στη Βαρβάκειο, πού θα κάνουν Πάσχα οι πολιτικοί αρχηγοί και πώς ανακύκλωσαν τις ίδιες λέξεις που είπαν και πέρσι. Και εν τέλει, είναι χαριτωμένο να ακούς αναστάσιμα μηνύματα από ανθρώπους που, συχνά, δεν έχουν τον Θεό τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News