Ποτέ δεν θα πάψουν να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι. Η καχυποψία μου είναι προϊόν πληγής, ακριβώς επειδή, δυστυχώς, εμπέδωσα από πολύ νωρίς ότι ποτέ δεν θα πάψουν να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι. Εξίσου και με το «μαύρο κουτί» του σεξ τους. Ετσι έχω βαφτίσει τη σεξουαλική συμπεριφορά. Από το κουτί που βρίσκουμε ύστερα από αεροπορικές τραγωδίες και φυλάει μέσα του όλη την αλήθεια.

Βέβαια, υπάρχουν στοιχεία που κινητοποιούν τις κεραίες μου. Θέτουν τον εαυτό μου σε ετοιμότητα «τζιζ». Για παράδειγμα, η επιδεικτική θρησκευτικότητα. Με μεγαλόσταυρους, λεκτικές γονυκλισίες, πίεση στα παιδιά να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, σφιχτές σχέσεις με το παπαδαριό. Οι βροντώδεις φιλανθρωπίες.

Οι πολιτικές «ανησυχίες»-επιδιώξεις ανθρώπων που διεκδικούν να βοηθήσουν τον κόσμο, ενώ δεν κατορθώνουν να βοηθήσουν ούτε τον εαυτό τους τον ίδιο. Η αχαλίνωτη κοινωνικότητα. Ολα ύποπτα. Η συμπεριφορά στον/στη σύντροφο ως ακραία αποκαλυπτική. Τα βλαστάρια με τα θλιμμένα μάτια ως  καθρέφτης του ανθρώπου. Το σετ «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αυτό… Τα σπάει!..

Ο 52χρονος. Ολα τα στοιχεία φόρα παρτίδα. Υπάρχουν όμως και άλλα συγγενή, τόσο στη συγκεκριμένη τραγωδία, όσο και σε ένα σωρό άλλες. Η σύζυγος και η προσπάθεια να σώσει τα άσωστα. Η φράση της «Να μη χαλάσουμε τις οικογένειές μας». Η σαδομαζοχιστική εθελοτυφλία της. Ο υπέρτατος αγώνας της, υπέρ βωμών και εστιών.

Ποια εστία; Ποια οικογένεια; Ποια παιδιά «να μη μάθουν», αφού μυρίζουν τις καταστάσεις πριν τις μάθουν… Τι ωραία μου το είχε μεταφέρει η Εύη Κυριακοπούλου, ως φράση της Τζένης Καρέζη, «Από ένα σημείο και μετά, οι σύζυγοι είναι συνένοχοι». Συνένοχοι.

Η μάνα της 12χρονης. Δεν είναι «μια κακομοιρούλα φτωχή γυναίκα που δούλευε για τα παιδιά της». Είναι ένα άζωο-ζώο που γεννοβόλαγε, ενώ δεν είχε ικανότητα και δυνατότητα να φροντίσει τα παιδιά της. Ενα σωρό –κρατικές και μη– δομές είναι γεμάτες τέτοια παιδιά.

Παιδιά που (μακάρι!) αναζητούν ανάδοχους γονείς. Αναδοχή, όχι υιοθεσία. (Παρακολουθήστε το σχετικό επεισόδιο της «Κεραίας» στο ERTFLIX, «Αναδοχή, διαφορετικό της υιοθεσίας» και με την παρουσία της υπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου που ενεργεί ως για «τάμα»).

Παιδιά που δεν είναι μωρούλια, με ροζ μαγουλάκια και όμορφα-πανέμορφα ματάκια που θα μπορεί κάποιος να τα πλάσει «δικά του». Είναι τραυματισμένα κατάψυχα, είναι δυστυχισμένοι παιδογέροντες. Τιμώ κάθε άνθρωπο, σε κάθε σημείο της άγριας διαδρομής τους από ένα «τίποτα» σε ένα «τίποτα» (και υπάρχουν πολλοί έντιμοι, σοβαροί, ενσυνείδητοι στις δομές) που στερεώνει με οποιονδήποτε τρόπο ένα πετραδάκι ψυχής, για να ξαναχτιστεί, έστω ένα κομμάτι, μιας σμπαραλιασμένης ψυχής.

Τιμώ τη γιαγιά, την ανήσυχη, και τη θεία. Τιμώ κάθε είδους σκυταλοδρομία που επί της ουσίας δηλώνει «Εμένα με νοιάζει». Ανθρώπους που λειτουργεί ο εσωτερικός τους συναγερμός και δεν τους αφήνει σε ησυχία. Σε κάθε τραγωδία πάντα υπάρχει κάποιος-κάποια. Που παρατηρεί σωτήρια, που τινάζεται στον ύπνο του με ευθύνη συνανθρώπου, που ενεργεί «ολόκληρα».

Πόσα ανδρείκελα είπαν στο 12χρονο κορίτσι κατά δήλωσή της «Να προσέχεις!». Τι να το κάνει, μωρέ, το «Να προσέχεις!» μια 12χρονη; Ενας δεν βρέθηκε; Να υπερπηδήσει η ευθύνη την κάβλα του; Ανώνυμα…

Τιμώ την Ελληνική Αστυνομία και τους αστυνόμους του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Είναι μια υπηρεσία με λαμπρές επιτυχίες. Το σύγχρονο έγκλημα περνάει από το Διαδίκτυο. Τα άρρωστα μυαλά βρήκαν στέγη. Θεωρώ χρέος να υπενθυμίζω μια ανάρτηση του Ανδρέα Λοβέρδου «Οσοι ζητούν σήμερα αυστηρή τιμωρία του βιαστή ανηλίκου, να μας πουν τι ψήφισαν όταν ήρθε στη Βουλή ο νέος Ποινικός Κώδικας».

Για την ιστορία, τον νέο Ποινικό Κώδικα, που προβλέπει ισόβια στους βιαστές ανηλίκων, ψήφισαν μόνο οι βουλευτές της ΝΔ και ο Α. Λοβέρδος. Το ΚΙΝΑΛ ψήφισε «παρών» και τα υπόλοιπα κόμματα καταψήφισαν. Ωστόσο, τα ισόβια στα μέρη μας δεν είναι ισόβια. Θα συμφωνήσουν ποτέ σε κάτι όλα τα κόμματα;

Ποτέ δεν θα πάψουν να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News