– Μοιάζει να το έχει «σπουδάσει», τόσο που το ζει. Βάζω στοίχημα, αρχικά στο πετσί του, αλλά αντί να το θεραπεύσει αποφάσισε ως αθεράπευτος να το διατρανώσει. Να το πράξει στην οικογένειά του, να το διασπείρουν σε γενιές, τώρα και στην οικουμένη. Η Αμερική πάντα έδινε τη γραμμή. Σε όλα. Στις επιστήμες, στη μουσική, στην τέχνη, στις τάσεις. Ζούμε, εκπαιδευόμαστε και στον νέο τρόπο, στην νέα συμπεριφορά πολιτικής σε κοινή θέα. Χαμηλώνεις, ταπώνεις, γίνεται το όλον παραδειγματισμός, όπως το έλεγαν οι παλιοί γονείς «Προς γνώση και συμμόρφωση». Αυτά θα πάθετε, όλοι, αν. Αποστεώνεται από ιδέες, αξιοπρέπεια, ενσυναίσθηση, τακτ, ιδίως τακτ… Προσχήματα. Καθαρά, ωμά πράγματα. Πράγματα. Ο κιμάς κόβεται παρουσία του πελάτη. 

– Ολα είναι τόσο εξαιρετικά στημένα, σε αυτή τη γραμμή, που δεν ξέρεις αν είναι αλήθεια ή έργο στο Netflix. Είναι, συγχρόνως, και ο τραπεζίτης που μιλάει με τον πελάτη συμβουλευτικά αλλά είναι και ο τηλεφωνητής που παίρνει για να σε εκφοβίσει, να σε συνθλίψει, να χτυπάνε οι παλμοί σου «Μου παίρνουν το σπίτι! Μου παίρνουν το σπίτι!». Έτσι όπως βγήκαμε από 10χρονη οικονομική κρίση μπορούμε να νοιώσουμε το κάθε δευτερόλεπτο κατάβαθα, κατάψυχα. Τα χρόνια, φίλε, δεν σηκώνουν μαγκιές. Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη. 

– Θυμάμαι μια φράση ενός επιχειρηματία στην τραγική του κατάρρευση. «Μέσα σε εκείνον τον εξευτελισμό, και αφού στέρεψα θυμούς για κάθε άλλον που θεωρούσα ότι έφταιγε… Όλοι εκτός από εμένα… Από ένα σημείο και μετά άρχισα να μετράω και τα δικά μου λάθη στην πορεία. Και τη δική μου συμμετοχή στην κατάρρευση». Δεν ήρθε μόνος του ο Τραμπ. Έστρωναν τον δρόμο. Οσο κυνικός, όσο ωμός, άλλο τόσο ωμά μασκαρεμένοι «ευαίσθητοι ανησυχούντες»  ήταν και όσοι δεν φρόντισαν ώστε να μην έρθει. Αν σήμερα ο κιμάς κόβεται παρουσία του πελάτη, πριν κοβόταν στα παρασκήνια. Money is money ανέκαθεν. 

– Θυμάστε όταν ήρθε η Τρόικα και έβγαιναν τα σκατά από τους δικούς μας υπόνομους, θυμάστε ότι ήταν η πρώτη φορά που μετρήσαμε πόσους απασχολεί το ελληνικό Δημόσιο, τι μισθοδοσία πληρώναμε; Θυμάστε ότι ολόκληρο νησί είχε βγει με διάγνωση «Τυφλοί» προκειμένου να λαμβάνουν επίδομα, το οποίο και ελάμβαναν; Είχα πει σε μια συνέντευξη «Μακάρι να γίνουμε κάποτε η Τρόικα του εαυτού μας»… Σιγά, μην γίναμε. 

– Ξέρετε τι με κατατρόμαξε στην άριστα παιγμένη θεατρική παράσταση «Το λιοντάρι και το μερμήγκι» ήτοι Τραμπ Ζελένσκι; Η διασπορά της συμπεριφοράς. Πόσοι θα «ντυθούν» Τραμπ χωρίς πλέον αναστολές. Η εξοικείωση. Ο μαθητής νταής στον φοβισμένο συμμαθητή, ο νταής σύζυγος στην γυναίκα, το αφεντικό στον υπάλληλο, ο άσπρος στον μαύρο… Από την Αμερική ξεκινούσαν όλες οι τάσεις. Το έδαφος είναι ήδη πρόσφορο. Σε όλους τους τομείς έπαιζαν με τη φωτιά. Όλοι. Όλοι παίζουν με τη φωτιά.  

– Και εμείς; Την παρακολουθώ. Μοιάζει να το έχει «σπουδάσει». Βάζω στοίχημα, αρχικά στο πετσί της, και αντί να το θεραπεύσει αποφάσισε ως αθεράπευτη να το διατρανώσει. Μελετάω τις συμπεριφορές της από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη δική μας θεατρική σκηνή, πώς οι «αγάπες» εναλλάσσονται σε σηκωμένο φρύδι, πώς παίζει το ψέμα αλήθεια, πώς «τοποθετεί» συγγενείς ακάθεκτη, πώς, πώς, πώς ένα σωρό πώς… Χτίζει καταπάνω μας, πατριώτη. Φταίει αυτή; Φταίει μόνο αυτή;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News