«Δεν υπάρχει τίποτε το υγιές γύρω από τη λατρεία της ομορφιάς».

Ανάμεσα στα πολλά και ευφυέστατα που είπε ο αιρετικός συγγραφέας της βικτοριανής εποχής Οσκαρ Γουάιλντ συγκαταλέγεται και η παραπάνω φράση. Την οποία θα έπρεπε να βάλουμε σε γιγαντοοθόνη για να τη διαβάζουμε κάθε μέρα και να μας υπενθυμίζει την αρρώστια μας. Γιατί περί αρρώστιας πρόκειται να τα κρίνουμε όλα με βάση την εξωτερική εμφάνιση, έτσι όπως την εννοεί ο μέσος, ρηχός νους μας, έτσι όπως την έχει καταντήσει η εποχή. Με συμμετρίες και χαρακτηριστικά που τις ορίζουν τα νυστέρια, τα ενέσιμα και η αισθητική των Καρντάσιαν.

Τι θα έπρεπε να έχει ένας αθλητής με το διαμέτρημα του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο πλευρό του, σύμφωνα με την αισθητική και τα μυαλά της εποχής; Ενα μοντέλο θα έπρεπε να έχει, μια γυναίκα που θα τη βλέπαμε στους διαδικτυακούς τοίχους, σε αναρτήσεις με λεζάντες όπως «Η πανέμορφη σύντροφος του Γιάννη». Και θα τη θαυμάζαμε για τα κάλλη της, με την αποχαυνωμένη ματιά εκείνων που χαζεύουν μισοκοιμισμένοι τηλεόραση.

Φυσικά, κανείς δεν θα το παραδεχτεί ότι κοιτάμε με τόση ανωριμότητα τον κόσμο. Κανείς δεν θα ομολογήσει ότι τα σουλούπια, τα πρόσωπα και τα κιλά μπλέκονται με έννοιες που δεν τους ταιριάζουν και γίνονται κριτήρια εκεί που δεν θα έπρεπε, όπως γίνεται η εμφάνιση της Μαράια στη σχέση της με ένα αστέρι του σύγχρονου αθλητισμού. Ολοι θα φωνάξουν με στόμφο ότι δεν κρίνονται οι σχέσεις των ανθρώπων από αυτά και ότι όποιος τις κρίνει έτσι ανήκει στη φυλή των βαρβάρων.

Ψεύδονται οι περισσότεροι. Στην απελευθερωτική συνθήκη της ιδιωτικής μας ζωής, εκεί που οι άνθρωποι τρώνε το βραδινό με το ταίρι τους και πίνουν καφέ με τον κολλητό τους, θα πούνε: «Μα, καλά, αυτή βρήκε να πάρει;». Εννοώντας προφανώς ότι θα μπορούσε να πάρει μια καλύτερη, δηλαδή μια ομορφότερη. Οχι απλώς ομορφότερη, την πιο όμορφη απ’ όλες θα έπρεπε να παντρευτεί ένας Αντετοκούνμπο. Μια γυναίκα που θα τη βλέπεις να πλησιάζει και θα σου κόβεται η ανάσα, όπως η Μόνικα Μπελούτσι που περπατούσε στην πλατεία του χωριού ως «Μαλένα».

Είναι αποκαρδιωτικό, αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει με τη Μαράια Ριντλσπρίγκερ. Ενα κορίτσι που συντροφεύει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο πάνω από μια δεκαετία, από τότε που συναντήθηκαν στη Φιλαδέλφεια στους 76ers της «Basketball Operations», έχει κάνει μαζί του τέσσερα παιδιά και μοιάζει να είναι το μεγάλο του στήριγμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανοδικής του πορείας. Μια γυναίκα που η ομορφιά του εσωτερικού της κόσμου καθρεφτίζεται ξεκάθαρα στη στάση και στη συμπεριφορά της, αντιμετωπίζεται ως μετοχή της οποίας η αξία αμφισβητείται από τη στιγμή που βρέθηκε στο πλευρό ενός σταρ αθλητή.

Οι δυο τους έχουν μια όμορφη συνύπαρξη, μεστή και πλήρη από όσα χρειάζονται για να κτιστεί μια σχέση πάνω στα θεμέλια της αρμονίας και της ουσιαστικής συντροφικής επαφής. Είναι εμφανές ότι συμβαίνει. Και όμως, ένα σωρό άνθρωποι εκεί έξω αρνούνται να δουν αυτή την εξαιρετική συντροφική σύμπραξη και την υποβιβάζουν, επειδή έχουν μάθει να κρίνουν τα πάντα με τον καθρέφτη και την αισθητική των τάσεων. Βλέπουν έναν άνθρωπο κατώτερο ενός άλλου επειδή δεν μοιάζει με τα κορίτσια των εξωφύλλων, εκείνα τα φανταχτερά και ωραιοπαθή που κάνουν τα πάντα για να ελκύουν βλέμματα στο απ’ έξω τους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μαράια δεν είναι όμορφη, απλώς δεν αντιπροσωπεύει το μοντέλο γυναίκας που η κοινωνία θα έβαζε δίπλα σε έναν Αντετοκούνμπο. Ενα είδος γυναικείας παρουσίας με κορδέλα «Μις Υφήλιος» περασμένη στους ώμους.

Υποθέτει κανείς πόσο σεξισμό έχει δεχτεί αυτή η γυναίκα, ειδικά από τη στιγμή που ο άντρας της αποθεώνεται από όλους. Τί χυδαία σχόλια θα διαβάζει και μέσα από πόση μικροπρέπεια θα περνάει. Βλέπεις όμως και πόσο αλώβητη μοιάζει να είναι από όλο αυτό. Και η ίδια και ο άντρας της.

Αυτή είναι η μαγεία των ουσιαστικών σχέσεων, αυτή είναι η υπερδύναμη των ανθρώπων που καταφέρνουν να τις κτίζουν. Γιατί στο τέλος της μέρας, γυρίζοντας στο σπίτι τους, έχουν αυτό που χρειάζονται περισσότερο απ’ όλα οι άνθρωποι στη ζωή. Και δεν είναι άλλο από το να αγαπηθούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News