423
| REUTERS/Costas Baltas

Μιζέρια κάτω από την Ακρόπολη

Κώστας Γιαννακίδης Κώστας Γιαννακίδης 1 Οκτωβρίου 2020, 11:10
|REUTERS/Costas Baltas

Μιζέρια κάτω από την Ακρόπολη

Κώστας Γιαννακίδης Κώστας Γιαννακίδης 1 Οκτωβρίου 2020, 11:10

Κάποιος έγραψε στο Facebook ότι η Ακρόπολη είναι φως, δεν χρειάζεται να τη φωτίσεις. Εκατοντάδες τα like από κάτω. Με σχόλια για χολιγουντιανό φωτισμό, για φιέστα σε σκοτεινούς καιρούς και, φυσικά, για παρέμβαση στο μνημείο από τρισκατάρατους ιδιώτες που ορέγονται την αίγλη του Παρθενώνα και θέλουν να προσθέσουν το όνομά τους δίπλα στον Περικλή και στον Φειδία. Μίζερες ανοησίες.

Δεν θα ανοίξουμε κουβέντα για την αισθητική του νέου φωτισμού – αν είχαμε όλοι τα ίδια μάτια, η ζωή θα ήταν βαρετή. Αν πληρώνατε ένα σεντ για την προσωπική μου γνώμη, θα σας έλεγα ότι αυτό που είδα μου άρεσε, το βρήκα συμβατό με την ακτινοβολία του μνημείου, κάτι σαν συμβολική αποτύπωσή της με φως. Η διαχρονικότητα και ο συμβολισμός του βράχου συναντάται με την τεχνολογία, τον Παρθενώνα του σύγχρονου πολιτισμού, αναδεικνύεται εμφατικά και χρησιμοποιεί το τεχνητό φως ως μέσο διάχυσης ανά τον κόσμο. Η ματιά του σύγχρονου ανθρώπου δεν έχει σχέση με την οπτική του παρελθόντος. Σήμερα οι άνθρωποι δεν βλέπουν μόνο με τα μάτια τους. Χρησιμοποιούν drones και κάμερες, παρατηρούν τα πράγματα από γωνίες που ήταν μέχρι πρόσφατα ανεξερεύνητες.

Στην πραγματικότητα η κριτική για τον φωτισμό της Ακρόπολης εκπορεύεται από τη γνωστή μικροκομματική διάθεση. Αν είχε γίνει επί Τσίπρα, θα γκρίνιαζαν οι δεξιοί. Έγινε επί Μητσοτάκη, συνεπώς γκρινιάζουν οι αριστεροί. Για αυτό και τα περισσότερα σχόλια δεν εστιάζουν στο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά στην επιλογή του χρόνου. Σου λένε ότι έγινε σε καιρό πανδημίας, όπου τα πάντα είναι δύσκολα, ρίξαμε φως, ενώ στην περίσταση αρμόζει το σκοτάδι, και πάει λέγοντας. Παρεμπιπτόντως, μην τολμήσουν οι δήμαρχοι και φωτίσουν τις πόλεις τα Χριστούγεννα, θα ενοχλήσουν τους βαρυπενθούντες για τα θύματα της πανδημίας.

Όλη αυτή η γκρίνια, λοιπόν, που απλώς αλλάζει χρώμα ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι ένδειξη μιζέριας και εκμαυλισμού. Και είναι να απορεί κανείς πώς δεν βγήκαν κάποιοι να πουν ότι με τα λεφτά της δωρεάς θα μπορούσαν να αγοραστούν μονοθέσια θρανία. Αναμενόμενο. Όταν έχεις συνηθίσει να βλέπεις τον κόσμο μέσα από φίλτρα, δεν είσαι σε θέση να δεις την Ακρόπολη φωτισμένη. Αναγνωρίζεις μόνο δύο χρώματα, διαχωρίζεις τα πάντα ανάμεσα σε καλά και κακά, σε όμορφα και σε άσχημα, η πλευρική σου όραση παύει να υφίσταται. Πόσο κρίμα. Δεν ξέρω αν αυτός που χάνει είσαι εσύ ή όλοι μας.

Δεν υπάρχει κακή στιγμή για να αλλάξεις τον φωτισμό της Ακρόπολης. Όλες οι στιγμές είναι καλές, αρκεί το αισθητικά αποτέλεσμα να στέκεται στο ύψος του μνημείου. Διότι η Ακρόπολη στέκεται πάνω από τα μίζερα, καθημερινά και ανθρώπινα. Αιωρείται στον χρόνο, πάνω από τους αιώνες. Και το φως σε βοηθάει να το δεις αυτό και κυρίως να το θυμηθείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...