Τα μέλη της Επιτροπής 2021 έχουν συνεδριάσει ελάχιστες φορές. Μάλιστα η τελευταία συνεδρίαση έγινε τμηματικά, με επιμέρους τηλεδιασκέψεις. Λογικό. Η πανδημία ανέτρεψε τα σχέδια και, άλλωστε, μιλάμε για 44 πολυάσχολους ανθρώπους, δεν είναι δα και τόσο εύκολο να τους μαζέψεις στην ίδια αίθουσα την ίδια στιγμή.

Αποδείχθηκε ότι δεν είναι και εύκολο να συντονιστούν κάτω από κοινή ατζέντα δράσεων. Τους ζητήθηκε, ας πούμε, να αξιολογήσουν προτάσεις που έχουν υποβληθεί από φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στα ενδιαφέροντά τους, δεν είναι δουλειά τους να αξιολογούν αν θα γίνει αναπαράσταση της μάχης στο Μανιάκι. Τους ζητήθηκε, επίσης, να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις για δράσεις με εμβληματικό χαρακτήρα. Δεν τα κατάφεραν όλοι. Κάποιες από τις προτάσεις περιορίζονται στο πεδίο δράσης του ανθρώπου που τις κατέθεσε. Μπορεί να είναι αξιόλογες, αλλά δεν διακρίνονται για το εύρος της ματιάς τους. Υπάρχουν ασφαλώς και προτάσεις εμπνευσμένες, με προοπτική, που μπορούν να αποτελέσουν την παρακαταθήκη που θα κληροδοτήσει η Επιτροπή στο μέλλον.

Αν συνομιλήσετε με μέλη της Επιτροπής, είναι πιθανό να σας πουν ότι διακρίνουν ένα πρόβλημα προσανατολισμού. Υψώθηκε, βέβαια το τείχος της πανδημίας, ωστόσο η παραίτηση της ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου και τα τελευταία «χαριτωμένα» με τους ερασιτεχνισμούς στα social media δείχνουν ότι, πράγματι, υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με τον συντονισμό, αυτό είναι το λιγότερο. Έχει να κάνει με την αντίληψη που υπάρχει για τον σκοπό και το έργο της Επιτροπής. Είναι ένα ζήτημα που αφορά και τον Πρωθυπουργό και την πρόεδρο της Επιτροπής.

Όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν και ως ευκαιρία για μία νέα, πιο αποφασιστική και πιο πρακτική ματιά στο σκοπό και στο έργο της Επιτροπής. Ίσως, τελικά, αυτά που πρέπει (και μπορούν) να γίνουν, να είναι λιγότερα από όσα προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός. Μπορούν, όμως, να είναι μεγαλύτερα. Η Επιτροπή δεν χρειάζεται να αναλώνεται στα μικρά. Για αυτά υπάρχουν πολλοί άλλοι, από τα Μουσεία ως την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν χρειάζεται ούτε να αναλώνεται σε αναρτήσεις που προκαλούν άγονες συζητήσεις.

Αυτό που οφείλει να κάνει η Επιτροπή, είναι να αποφασίσει ποια θα είναι η παρακαταθήκη της, το legacy, για να συνεννοούμαστε όλοι. Εκδηλώσεις θα γίνουν πολλές. Ας θέσει τις πιο αξιόλογες υπό την αιγίδα της. Και ας εστιάσει την ενέργειά της σε δύο-τρία συγκεκριμένα έργα με διαχρονικότητα και προοπτική. Ας δημιουργήσει κάτι που θα μείνει. Η Γιάννα Αγγελοπούλου ξέρει από πρώτο χέρι τι άφησαν και τι δεν άφησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ας επιλεγεί, λοιπόν, ένα σχέδιο για κάτι απτό, πέρα από τα αφηρημένα πλαίσια της μνήμης. Να είναι κάτι που θα συμβολίζει όχι μόνο όσα είναι η Ελλάδα, αλλά κυρίως εκείνα που θέλει να εκφράσει. Και ας κάτσουν όλοι αυτοί οι εξαιρετικοί άνθρωποι της Επιτροπής να δουλέψουν για αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News