Η νέα δημοσκόπηση του Protagon δεν φανερώνει κάποια δραματική ανατροπή δεδομένων, περιέχει όμως ενδιαφέροντα στοιχεία.

Ενα από αυτά είναι ότι η κυβέρνηση έχει περιθώρια βελτίωσης των δημοσκοπικών της επιδόσεων, όσο δεν εγκλωβίζεται και δεν πελαγοδρομεί σε ερασιτεχνισμούς και άτσαλους χειρισμούς. Γίνεται φανερό αυτό, αφού η νέα έρευνα περιλαμβάνει ερωτήσεις και για τις πρόσφατες ενεργειακές συμφωνίες που υπογράφηκαν και ανακοινώθηκαν και που, όπως αποδεικνύεται, επέδρασαν θετικά, καθώς το ποσοστό της ΝΔ στην εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος εκτινάσσεται πάνω από το 30%.

Ενα άλλο στοιχείο είναι ότι και το ΠΑΣΟΚ έχει περιθώρια βελτίωσης, όσο δεν σύρεται πίσω από τα λοιπά κόμματα καταγγελίας και διαμαρτυρίας, με κάθε ευκαιρία. Αυτό είναι αισθητό, αφού η υποχώρηση της υπόθεσης των Τεμπών από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, του έδωσε πόντους και αφαίρεσε, αντίστοιχα, από την Πλεύση Ελευθερίας. Αυτό σημαίνει είτε ότι υπάρχει μία, έστω μικρή, δεξαμενή ψηφοφόρων μεταξύ των δύο, είτε ότι το ΠΑΣΟΚ προσελκύει κάποιους διστακτικούς όταν συμπεριφέρεται ως… ΠΑΣΟΚ.

Κατά τα λοιπά, ο συνδυασμός ορισμένων στοιχείων δίνει μία εικόνα της πολιτικής μας συνθήκης, όχι κατ’ ανάγκη καθησυχαστικής.

Το βασικότερο συμπέρασμα από την παρατήρηση των ποιοτικών στοιχείων της έρευνας είναι ότι επτά στους 10 πολίτες συναρτούν την ψήφο τους από την οικονομική κατάσταση και τα ζητήματα της καθημερινότητας. Είναι μάλλον συμβατό με την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, αν και όχι με όρους γραμμικής συνάρτησης.

Κατά συνέπεια, ένα συνολικό 70% καταμερίζεται (ή έστω κάτι περισσότερο από 50%, αν αφαιρεθεί από αυτό το ποσοστό το ΠΑΣΟΚ) στα πάσης φύσεως κόμματα καταγγελίας, διαμαρτυρίας και οργής, για οποιονδήποτε λόγο και οποιαδήποτε ιδεολογική ή άλλη εξήγηση ή πρόφαση.

Την ίδια στιγμή οι θεωρητικές δυναμικές των, ανύπαρκτων ακόμη, κομμάτων Σαμαρά και Τσίπρα, δεν είναι εντυπωσιακές, δεν δικαιολογούν καμία προσδοκία διαμόρφωσης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης και δεν δείχνουν καν να αντιμετωπίζονται έτσι από τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες στην έρευνα.

Ολα αυτά συνοψίζονται σε μία επιβεβαίωση όσων είναι γνωστά εδώ και καιρό. Η παγίωσή τους όμως έχει τη σημασία της.

Η ΝΔ δείχνει σημαντικά περιθώρια αντοχής στην σφαίρα του 30%, το ΠΑΣΟΚ έχει μία ασθενή, έστω, αλλά υπαρκτή δυναμική προς το 15% και οι υπόλοιποι μοιάζουν να λειτουργούν σαν ταμιευτήρες οργής και απογοήτευσης, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εντυπωσιακά υψηλό (και με αυξητικές τάσεις) το ποσοστό της γκρίζας ζώνης (φτάνει το 18%). Εντυπωσιακή είναι και η άνοδος της επιλογής «άλλο κόμμα», το ποσοστό της οποίας έχει διπλασιαστεί, από το 3,9% τον Σεπτέμβριο, στο 7,8% τον Νοέμβριο.

Το πλήθος των αναποφάσιστων είναι το κρισιμότερο στοιχείο της περιόδου και πιθανώς θα παραμείνει έως τις εκλογές. Είναι τόσο υψηλό, που μπορεί να κρύβει εκπλήξεις και, πάντως, όσο δεν διοχετεύεται στην οργή και στις σημερινές κομματικές εκδηλώσεις της, δικαιολογεί τις προσδοκίες όσων θεωρητικά συγκαταλέγονται στο (όποιο) μέτωπο της λογικής, ότι μπορούν τελικά να προσελκύσουν αυτές τις ομάδες ψηφοφόρων.

Η διαπίστωση πάντως φαίνεται ότι είναι πλέον μόνιμη.

Η απουσία εναλλακτικής πρότασης, παρά την απογοήτευση σημαντικού τμήματος της κοινωνίας, εξακολουθεί να φέρνει τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με απόσταση στην πρώτη θέση, ενώ απέναντί του έχει τους «ταμιευτήρες της οργής», που με τα σημερινά δεδομένα δεν εμφανίζουν τάσεις υπερχείλισης. Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι πώς θα κυβερνηθεί η χώρα μετά τις επόμενες εκλογές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News