Όταν σου αποκαλύψει κάποιος ότι, εσύ που νόμιζες πως ελέγχεις όλα τα σημαντικά, δεν ελέγχεις το πιο σημαντικό από όλα.

Όταν μάθεις πως ζεις με ποσοστά.

Όταν μετρήσεις τους διπλανούς σου και βρεις κάποιους σίγουρους να εγκαταλείπουν και παρόντες κάποιους που περίμενες αλλά και μερικούς που δεν φανταζόσουν.

Όταν χρειαστεί να τους ξαναμετρήσεις όλους από την αρχή, ξαναγράψεις τον κατάλογο και διαπιστώσεις πως λείπουν κάποιοι από πολύ ψηλά.

Όταν νιώσεις το σώμα σου να φθίνει, τις δυνάμεις σου να φεύγουν και το μυαλό σου να παίζει παιχνίδια.

Όταν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, θα τα βγάλει πέρα μοναχός του, ενώ κατά βάθος ξέρεις…

Όταν σκεφτείς πως μάλλον έχουν δίκιο εκείνοι που λένε ότι τελικά ο καθένας είναι μόνος του όταν έρθει εκείνη η ώρα.

Όταν αντλείς ανακούφιση από τον αυτοοίκτο και φοβάσαι μην τον χάσεις.

Όταν σκαλίσεις μέσα σου και βρεις ατέλειες και αδυναμίες που δεν είχες υποψιασθεί, αλλά και σκουπίδια και ακαθαρσίες που σε τρομάζουν.

Όταν πιστέψεις ότι στο μέλλον, αν υπάρξει μέλλον, θα ξέρεις να κάνεις κάποια πράγματα διαφορετικά, καλύτερα, γιατί θα είσαι εσύ καλύτερος.

Όταν αγαπήσεις ξαφνικά έναν γιατρό, μια νοσοκόμα, άγνωστούς σου μέχρι χθες, και τους νιώσεις συναγωνιστές.

Όταν ξέρεις με σιγουριά ποιο από τα δυο σου χέρια έχει καλύτερες φλέβες.

Όταν γίνει αγαπημένο σου ανάγνωσμα η Wikipedia και μάθεις ότι life event είναι όρος της ψυχιατρικής, όχι του Facebook.

Όταν ταλαντεύεσαι ανάμεσα στον τρόμο, την παράλυση και την παράδοση.

Τότε, μάλλον είχες μία επίσκεψη: The Big C is here.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News