Οι εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία έχουν μία σπάνια ιδιαιτερότητα: Κανένας απολύτως – ούτε καν οι ίδιοι οι μετέχοντες στον ηγετικό πυρήνα – δεν είναι σε θέση να πουν, τι ακριβώς θα αλλάξει στο κόμμα τους από την επομένη ημέρα της ανάδειξης νέου αρχηγού.

Στην ουσία, η παρτίδα για την επιβίωση της ΝΔ αρχίζει μόλις τώρα: Ο νέος αρχηγός καλείται να δώσει ουσία και περιεχόμενο σε μία εύκολη συνθηματολογία, αφού ουδείς μπήκε στον κόπο να βουτήξει στα βαθιά, στη διάρκεια της προεκλογικής κούρσας. Και αυτό δυστυχώς για το κόμμα δεν αποτελεί γενική διαπίστωση. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά, ότι έγινε μία πραγματική αντιπαράθεση μεταξύ των υποψηφίων για το ιδεολογικό στίγμα της ΝΔ; Και αν ακόμη γινόταν το περίφημο «debate», θα υποκαθιστούσε έστω και κατ’ ελάχιστο αυτό τον διάλογο; Με ποια κριτήρια, πέρα από την προσωπική συμπάθεια – άντε και τις «συμβουλές» ορισμένων κομματαρχών – ψήφισαν οι Νεοδημοκράτες;

Αλλά δεν έχω διάθεση να τα μηδενίσω όλα. Ακόμα κι έτσι, η συμμετοχική διαδικασία, ο δημοκρατικός τρόπος ανάδειξης ενός νέου αρχηγού είναι σημαντική πρόοδος, σε σύγκριση με όσα ίσχυσαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Με τη διαφορά, ότι η δημοκρατία είναι δύσκολο πράγμα. Πρέπει να διαβάζεις, να βασανίζεσαι, να διαμορφώνεις άποψη και στο τέλος να την εκφράζεις, ακόμη και όταν ανήκεις σε μειοψηφίες. Τόσο απλό – τόσο δύσκολο!

Επειδή όμως μιλάμε για ένα συγκεκριμένο κόμμα, να καταλήξω και στο συμπέρασμα: το εάν και κατά πόσο θα οδηγήσει αυτή η εκλογή τη ΝΔ σε μία ουσιαστική ανανέωση και θα την φέρει πιο κοντά σε αυτό που αποκαλούμε «σύγχρονη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά», παραμένει τεράστιο ζητούμενο, κατά την ταπεινή μου άποψη. Το μόνο που επιβεβαιώθηκε μέχρι στιγμής, είναι η πολυσυλλεκτικότητά της: στο «μαντρί» χωράνε μέχρι τώρα και δεξιοί, και ακροδεξιοί και κεντρώοι και κεντροδεξιοί. Μόνο που αυτή η συνύπαρξη δεν διασφαλίζει σε καμία περίπτωση, ότι αυτό το συνοθύλευμα συνιστά μία «κεντροδεξιά παράταξη». Δεν αρκεί να βάλεις ένα δεξιό, δίπλα σε ένα κεντρώο και αυτό να το πεις «κεντροδεξιά». Δεν είναι κατσαρόλες τα κόμματα…

Για να γίνει η ΝΔ σοβαρή κεντροδεξιά, πρέπει άπαντες να συμφωνήσουν ότι είναι… κεντροδεξιοί. Να αποδεχθούν τους αναγκαίους συμβιβασμούς, να συζητήσουν μέχρις εξαντλήσεως και να ομονοήσουν στα βασικά. Και μάλιστα στα ζητήματα που «πονάνε» περισσότερο. Όπως – για παράδειγμα – οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στο κράτος, ή το μεταναστευτικό,

Πότε; Ξέρω γω…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News