Κυρία Ακρίτα μου σας γράφω γιατί σας συμπαθώ και θέλω να σας δώσω μια συμβουλή: μαζευτείτε λίγο. Χρήσιμος ο λαϊκισμός, δεν λέω, έχετε βιβλιαράκι στα βιβλιοπωλεία, δεν λέω, αλλά μη βγάλετε και χιτλερικό μουστάκι για λίγη δημοσιότητα. Επειδή μερικοί μπορεί να μη σας παρακολουθούν στα σόσιαλ μίντια (κακώς, γιατί είστε πολύ εκπαιδευτική στο πως χειρίζεται κανείς την εικόνα του ώστε να αποκτήσει την αγάπη του λαού) σημειώνω ότι αναρτήσατε για τους χιλιάδες οπαδούς σας στο facebook το εξής αθώο ερώτημα: Γιατί να γίνονται πειραματόζωα  τα αθώα ποντίκια, τα ξαδερφάκια του Μίκι και της Μίνι Μάους, και όχι οι εμπόροι ναρκωτικών, οι φονιάδες, οι παιδόφιλοι και λοιπά μιαρά όντα; Ε;

Καταλαβαίνω ότι ως συγγραφέας λαϊκής αποδοχής θέλατε να γράψετε κάτι πρωτότυπο. Φοβάμαι ότι θα σας στεναχωρήσω αλλά σας πρόλαβαν άλλοι. Η σκληρότητα και η απανθρωπιά άλλωστε είναι διαχρονικά διαχρονικές.

Στην Αμερική τις δεκαετίες ’50 και ’60 υπήρξαν επιστημονάρες (λατρεύοντες τα ζώα όπως εσείς) που τσάκιζαν τους κατάδικους (δηλαδή δολοφόνους, παιδεραστές και άλλα αποβράσματα της κοινωνίας με τα οποία φρίττουν οι γείτονές σας, οι σικαρίες του Ψυχικού που πλέκουν πουλόβερ αγκορά στο τσιουάουά τους): τους έκαναν ενέσεις με ζωντανά καρκινικά κύτταρα για να δουν πώς θα εξελιχθεί η αρρώστια.

Στη Βόρεια Κορέα δίνουν στους κατάδικους να τρώνε δηλητηριασμένα φύλλα λάχανου. Στην αρχή διαμαρτύρονται χλιαρά (λογικό, σε κανένα δεν αρέσει το λάχανο) αλλά 20 λεπτά μετά, όλοι τους είναι νεκροί

Οι Ιάπωνες επίσης συγγενεύουν με την ευγενική σας σκέψη. Τη δεκαετία του ’40 έκαναν ανατομία σε καταδίκους χωρίς αναισθητικό για επιστημονικούς λόγους. Σιγά τ’ αυγά θα μου πείτε, κατάδικοι ήταν όχι 100% άνθρωποι. Οπότε, αφού η κοινωνία δεν τους θεωρούσε μπουμπούκια, χαλαρά τους άνοιγαν στα δύο και τους μόλυναν με τύφο και χολέρα. Στη Βόρεια Κορέα που αγαπούν τόσο τα ζώα ώστε έγιναν βετζετέριαν (όπως φαντάζομαι κι εσείς) δίνουν στους κατάδικους να τρώνε δηλητηριασμένα φύλλα λάχανου. Στην αρχή διαμαρτύρονται χλιαρά (λογικό, σε κανένα δεν αρέσει το λάχανο) αλλά 20 λεπτά μετά, όλοι τους είναι νεκροί, με το αίμα να αναβλύζει από κάθε κοιλότητα του σώματός τους.

Αλλά πέραν της κοινωνικής αναισθησίας, ως γονιός θα έπρεπε να σκεφτείτε 200 φορές προτού γράψετε κάτι τόσο ανάλγητο. Γιατί; Γιατί έχουμε και παιδάκια κυρία Ακρίτα μου. Κι εσείς έχετε. Και τα παιδάκια αυτά είναι στην ανάπτυξη. Και μόλις αναπτυχθούν τα παιδάκια αυτά, όπως και το δικό σας άλλωστε, μπορεί να εξελιχτούν σε οτιδήποτε. Μην απορείτε. Το περίμενε η μανούλα η δικιά μου ότι θα γίνω κόλουμνιστ του κώλου; Το περίμενε η μανούλα του Ρωμανού όταν έπινε τα κοκτέιλ της στας Μυκόνους ότι ο γιός της θα προτιμούσε κάποτε τα  κοκτέιλ μολότοφ; Η ζωή δείχνει κυρία Ακρίτα μου ότι ουδέν αδιανόητον  για τα βλαστάρια του καθενού. Οπότε πριν ξαναρίξετε στο τραπέζι καμία άλλη ευφάνταστη πρόταση σαν κι αυτή α) διαβάστε λίγο για τις έρευνες του Μέγκελε και β) οραματιστείτε το μέλλον του παιδιού σας και το μέλλον όλων παιδιών αυτού του έρμου τόπου που μπορεί –ποιος ξέρει;- να εντοπιστεί στα Ζωνιανά λ.χ. (εδώ που τα λέμε δεν βλέπω και άλλη επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, πού να βρει διέξοδο και η νέα γενιά;)

Πώς θα το βλέπατε να τα παραλάβει η Pfizer για να δοκιμάσει πάνω τους τις θλιβερές επιπτώσεις του αγχολυτικού centrac;

[Σ.σ. Τις γνωρίζω γιατί το παίρνει η μαμά μου να κοπάσει το άγχος της για μένα: αποπροσανατολισμός, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις κλπ (δηλαδή αυτά που μου προσάπτει αυτή εμένα και η κάποτε ένδοξη ΕΣΣΔ στους αντιφρονούντες της)]

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News