Πόσο εύκολα μπορείς να γκρεμίσεις αυτό που με δυσκολία έχτισες μια ζωή; Μία ενδεικτική απάντηση έδωσε ο πρώην, πλέον, CEO της JLR (Jaguar / Land Rover) που εργαζόταν για την εταιρεία, από διάφορες θέσεις, για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Παρόλα αυτά, δύο μόλις χρόνια ως επικεφαλής της Jaguar και της πιο αμφιλεγόμενης διαφημιστικής επανατοποθέτησης της μάρκας ήταν αρκετά για να επιλέξει την πόρτα της εξόδου.

Η συγκεκριμένη στρατηγική, όπως επικοινωνήθηκε διεθνώς, ήταν κάτι τελείως ξένο προς τη φυσιογνωμία της άλλοτε βρετανικής (και νυν ιδιοκτησίας της ινδικής Tata) εταιρείας. Μία ροζ Jaguar που έμοιαζε με οριζόντια φριτέζα και, κυρίως, η επιλογή αμφίσημων προσώπων που έδιναν το στίγμα μίας woke σημειολογίας σφράγισαν την ταφόπλακα του ενδιαφέροντος από τους παραδοσιακούς, και όχι μόνον, πελάτες.

Ο 64χρονος μπορεί να πίστεψε πως η γενικότερη «στροφή» προς αυτήν την κατεύθυνση θα ευνοούσε τον «ιαγουάρο». Μόνο που η μεταμόρφωσή του σε ροζ γατάκι αποδείχθηκε οδυνηρή. Τα σχόλια και η απαξίωση πήραν παραμάζωμα το μπάτζετ του λεγόμενου rebrand, μαζί και οι δημοσιεύσεις στον διεθνή Τύπο (εδώ) για το πώς η Jaguar άρχισε να κατακρημνίζεται από τις σκάλες των πωλήσεων. Συγκεκριμένα, το 2025 η Jaguar είδε πτώση πωλήσεων της τάξης του 97,5%. Πού είναι ο πάτος;

 

Ωστόσο, πριν από όλο αυτό, ο 64χρονος Mάρντελ συμμετείχε σε μία αξιοσημείωτη οικονομική ανάκαμψη που βοήθησε την εταιρεία να επουλώσει μεγάλες ζημίες και χρέη στις αρχές της δεκαετίας του 2020 και να καταγράψει τα καλύτερα κέρδη της. Βασικά, βέβαια, στο γκρουπ το χρήμα το έφεραν τα Defender και Range Rover – όχι τα Jaguar.

Όμως η μεγαλύτερη εμπλοκή του ήταν ο ρόλος του στην αμφιλεγόμενη επικοινωνία της Jaguar σε συνδυασμό με τη «στροφή» της εταιρείας αποκλειστικά σε ηλεκτρικούς κινητήρες από το 2026, συμπεριλαμβανομένης της αποκάλυψης του διχαστικού πρωτότυπου «Type 00», δηλαδή της ροζ «φριτέζας».

Πριν λίγους μήνες έγραφα (εδώ) για την, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σπασμωδική και τελείως άστοχη προσπάθεια να διαγραφεί το παρελθόν, η ευγενής λαμαρίνα, η σκυτάλη των E-Type, των D-Type, το υπέροχo γλυπτό του ιαγουάρου στο καπό και το πνεύμα του σερ Γουίλιαμ Λάιονς με «άφυλες» τυποποιήσεις των καιρών.

Τι σχέση είχε μια ατάκα τύπου «copy nothing» και μια απροσδιορίστου ταυτότητας ομήγυρη που απλώς, ευκαιριακά και τυχοδιωκτικά, θέλησε να καρπωθεί το γενικότερο πνεύμα; Το εύκολο θα ήταν ένας επικοινωνιακός τυχοδιωκτισμός, μόνο που όταν μιλάμε για εταιρείες, προϊόντα, μετόχους και αναγκαίες πωλήσεις φαινόταν πως η καμπάνια θα πήγαινε άπατη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News