Τριάντα φάλαινες μπελούγκα σε αιχμαλωσία σε ένα καναδικό θαλάσσιο πάρκο έχουν γίνει το επίκεντρο μιας διαμάχης μεταξύ των ιδιοκτητών του, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της καναδικής κυβέρνησης και ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων.

Αλλά όσοι βρίσκονται πιο κοντά στις φάλαινες ισχυρίζονται ότι η παθιασμένη συζήτηση για το μέλλον τους συχνά παραβλέπει την πολυπλοκότητα των θαλάσσιων ζώων που, έχοντας περάσει τη ζωή τους σε αιχμαλωσία, γίνονται αντικείμενα καθημερινών μελετών από ερευνητές.

Αφού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπλόκαρε την πώλησή τους στην Κίνα, το θαλάσσιο πάρκο Marineland of Canada κοντά στους καταρράκτες του Νιαγάρα, όπου κρατούνται, απειλεί να τους κάνει ευθανασία εάν η κυβέρνηση δεν αναλάβει τα έξοδα διαβίωσής τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian, η υπουργός Αλιείας απορρίπτει το αίτημα, θέτοντας τις 30 φάλαινες σε μια ολοένα και πιο επισφαλή κατάσταση.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η νευροανατομία των μπελούγκα, μαζί με τις μιμητικές τους ικανότητες, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και τις κοινωνικές τους δεξιότητες, υποδηλώνουν ότι είναι εξαιρετικά έξυπνα θηλαστικά. Οι ειδικοί πέρασαν τρία χρόνια με τις φάλαινες, οικοδομώντας σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης μαζί τους και διαπιστώνοντας την ευφυΐα και τη στοργή τους.

Παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη μια δημόσια διαμάχη για το καθεστώς αιχμαλωσίας των ζώων. Κατά τη διάρκεια της τριετίας που οι ερευνητές μελετούσαν τις φάλαινες, επτά από αυτές, καθώς και μια φάλαινα-δολοφόνος, πέθαναν στο θαλάσσιο πάρκο. Συνολικά 19 μπελούγκα έχουν χάσει τη ζωή τους στο πάρκο από το 2019, με τους ιδιοκτήτες του να μιλούν για φυσικούς θανάτους και τους ακτιβιστές να τους κατηγορούν για κακές συνθήκες κράτησης των θηλαστικών.

Το πάρκο δεν άνοιξε για το κοινό το περασμένο καλοκαίρι, με αποτέλεσμα οι δεξαμενές που φιλοξενούν τις φάλαινες να παρουσιάζουν σημεία κατάρρευσης και τα κήτη να κολυμπούν μέσα σε αυτές με κομμάτια σπασμένου τσιμέντου στο στόμα τους. Και όμως, οι ιδιοκτήτες του Marineland επιμένουν ότι τα ζώα «λαμβάνουν πολύ καλύτερη 24ωρη υγειονομική περίθαλψη και προσοχή από όση λαμβάνει κάθε άνθρωπος στον Καναδά».

Η αβεβαιότητα για την τύχη των φαλαινών έχει φέρει τους επιστήμονες και τους εκπαιδευτές τους σε απόγνωση. Η ρητή απειλή του πάρκου να τις θανατώσει συνιστά εκβιαστικό διαπραγματευτικό χαρτί για τους ιδιοκτήτες του, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς η πραγματοποίησή της είναι λογιστικώς αδύνατη, καθώς απαιτεί τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό, φορτηγά και βαρύ εξοπλισμό – κάτι που το προσωπικό του πάρκου αποκλείεται να αναλάβει.

Οι θαλάσσιοι βιολόγοι απευθύνουν απεγνωσμένες εκκλήσεις προς την τοπική αυτοδιοίκηση και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καναδά να απομακρύνουν άμεσα τις φάλαινες από το Marineland με τις ετοιμόρροπες δεξαμενές του και το μειωμένο προσωπικό. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, η υπουργός Αλιείας, Τζόαν Τόμσον, απέρριψε μια προσφορά για εξαγωγή των φαλαινών στην Κίνα.

«Η έγκριση του αιτήματος θα σήμαινε τη συνέχιση της ζωής τους σε αιχμαλωσία και την επιστροφή τους στη δημόσια ψυχαγωγία», δήλωσε σε γραπτή απάντησή της η Τόμσον, συμπληρώνοντας: «Ως Καναδοί γνωρίζουμε ότι οι φάλαινες ανήκουν στον ωκεανό, όχι σε δεξαμενές για τη διασκέδασή μας. Δεν θα μπορούσα με καθαρή συνείδηση ​​να εγκρίνω μια εξαγωγή που θα διαιώνιζε την μεταχείριση που έχουν υποστεί αυτές οι μπελούγκα».

Αλλά, σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι ειδικοί στον Guardian, τα επιχειρήματα της υπουργού αντανακλούν μια ευρύτερη παρανόηση γύρω από τη ζωή των φαλαινών μπελούγκα που γεννιούνται σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Τονίζουν ότι τα κήτη έχουν ανάγκη από ανθρώπινη φροντίδα για το υπόλοιπο της ζωής τους, κάτι που τόσο η κυβέρνηση όσο και το κοινό δεν αντιλαμβάνονται.

Καθώς οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αγωνίζονται να βρουν μια λύση, εμφανίζονται διάφορες προτάσεις – κάποιες εκ των οποίων δεν έχουν βάση στην πραγματικότητα. Μία από αυτές είναι η απελευθέρωση των μπελούγκα στις άγριες περιοχές του βόρειου Καναδά, περιοχή όπου οι φάλαινες αποτελούν βασική πηγή τροφής για τις κοινότητες των ιθαγενών Ινουίτ.

Ενα προτεινόμενο καταφύγιο στην επαρχία της Νέας Σκωτίας, το οποίο πρόσφατα έλαβε κυβερνητική έγκριση, θεωρείται εξαιρετικά αμφιλεγόμενο. Η μελλοντική εγκατάστασή του περιλαμβάνει 100 στρέμματα περιορισμένου ωκεανού και είναι χρονοβόρα. Οι υποστηρικτές του σχεδίου εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει μια μακροπρόθεσμη λύση για τουλάχιστον οκτώ από τις 30 φάλαινες.

Ωστόσο, εκπαιδευτές και θαλάσσιοι βιολόγοι παραμένουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί, καθώς θεωρούν το σχέδιο εντελώς πειραματικό. Αλλά οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι η προοπτική ενός καταφυγίου αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη παγκόσμια μετατόπιση μακριά από θαλάσσια πάρκα και ενυδρεία, και θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο στο εγγύς μέλλον.

Οι επικεφαλής του έργου του καταφυγίου λένε στον Guardian ότι η εγκατάσταση θα αναπαράγει την πνευματική διέγερση και τη διατροφή που λαμβάνουν οι φάλαινες από τους εκπαιδευτές τους, αν και σε πολύ μεγαλύτερο χώρο. Ισχυρίζονται ότι μετά την υγειονομική αξιολόγηση των φαλαινών –διαδικασία που ίσως διαρκέσει μήνες– οι ομάδες τους θα έχουν μια πιο σαφή εικόνα για το ποιες από αυτές θα μπορούσαν να είναι υποψήφιες για μετεγκατάσταση.

Οι υπεύθυνοι κατασκευής του καταφυγίου θεωρούν ότι ένα εφικτό χρονοδιάγραμμα οκτώ ή εννέα μηνών σημαίνει ότι έως και 10 υγιείς φάλαινες θα μπορούσαν να επανατοποθετηθούν σε αυτό μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Αναγνωρίζουν ότι το project είναι πρωτοποριακό και δεν έχει δοκιμαστεί, αλλά ισχυρίζονται ότι τα μέλη της ομάδας τους έχουν δεκαετίες εμπειρίας στη διαχείριση και κατανόηση των φαλαινών.

Ακτιβιστές υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ζώων κρίνουν ότι ορισμένες φάλαινες ίσως χρειαστεί να παραμείνουν στο Marineland, με σημαντικές αναβαθμίσεις στον βιότοπό τους. Η τοπική αυτοδιοίκηση της επαρχίας έχει εκτεταμένες εξουσίες να κατάσχει τα κήτη, να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής τους και να στείλει τον λογαριασμό στο πάρκο.

Αλλά μέχρι στιγμής, παρά τις δεσμεύσεις του περιφερειάρχη Νταγκ Φορντ για επίλυση της κατάστασης, η επαρχία περιμένει τις πρωτοβουλίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ωστόσο αναγνωρίζει ότι οι φάλαινες χρειάζονται πρόσθετη ιατρική περίθαλψη και θεωρεί ότι υπό αυτές τις συνθήκες η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να παρέμβει άμεσα. Μια εναλλακτική που συζητείται είναι η μεταφορά των φαλαινών σε ενυδρεία των ΗΠΑ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News