Στην σπουδαία αμερικανική μουσική παράδοση, οι δημοφιλείς καλλιτέχνες εμπνέονται συχνά από όσα συμβαίνουν στην πολιτική και κοινωνική αρένα και τα σχολιάζουν με τον δικό τους τρόπο μέσα από την τέχνη τους. Μερικά από τα διασημότερα ποπ τραγούδια είναι διαμαρτυρία κατά του κατεστημένου.

Ο Νίξον, ο Ρέιγκαν, ο Μπους ήταν όλοι πρόεδροι που ενέπνευσαν τέτοια τραγούδια και μάλιστα, μερικές φορές, τα χρησιμοποίησαν οι ίδιοι για να προωθήσουν τους δικούς τους σκοπούς, προφανώς χωρίς να έχουν καν διαβάσει τους στίχους, όπως π.χ. ο Ρέιγκαν με το «Born in the USA» του Μπρους Σπρίνγκστιν.

Θα έλεγε κανείς πως ο Ντόναλντ Τραμπ, με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του, το κάνει εύκολο για τους δημιουργούς να προσθέσουν τον δικό τους κρίκο στη μακρά αλυσίδα τραγουδιών διαμαρτυρίας, ανάμεσά τους ο Childish Gambino, o Κέντρικ Λαμάρ, οι 1975, η Μπιγιονσέ, η Κέιτι Πέρι, η Λάνα Ντελ Ρέι, η Τέιλορ Σουίφτ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ξανά, με το ολοκαίνουργιο «Rainman» -που ξεκίνησε παλιά να γράφει για τον Τζορτζ Μπους, αλλά ταιριάζει «γάντι» στον σημερινό πρόεδρο.

Αλλά το καλύτερο όλων, λέει ο μουσικοκριτικός της Guardian, είναι αυτό που παρουσίασε για πρώτη φορά το βράδυ της Τετάρτης,  14 Οκτωβρίου, στα βραβεία του Billboard, η Ντέμι Λοβάτο, μόνη της με ένα πιάνο στη σκηνή του Θεάτρου Ντόλμπι, στο Λος Αντζελες.

Η ποπ σταρ έγινε δημοφιλής με τα τραγούδια που έχει γράψει κατά του στιγματισμού όσων υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές ή δεν έχουν το «ιδανικό», κατά τη βιομηχανία ομορφιάς, σώμα, τα οποία εμπνεύστηκε από τη δική της μάχη με τη διπολική διαταραχή και τη βουλιμία.

Το καινούργιο της κομμάτι «Commander in Chief» (ένας από τους τίτλους του αμερικανού προέδρου ως αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων) είναι, σύμφωνα με τον Ντόριαν Λίνσκι, το πιο ευθύ κατά του Τραμπ, από όσα έχουν προηγηθεί.

Το τραγούδι είναι μία όμορφη μπαλάντα και εκφράζει «τον συναισθηματικό πόνο», που έχει προκαλέσει ο Τραμπ σε εκατομμύρια Αμερικανούς, στη διάρκεια της θητείας του και ειδικά το 2020. Με απλούς και ξεκάθαρους στίχους μεταφέρει το πένθος ενός μέρους του αμερικανικού λαού για όσα συμβαίνουν, την απέχθειά του για τον πρόεδρο και την ικανότητα του να επιβιώνει μέσα από όλες τις δυσκολίες.

Η Λοβάτο έχει πει στο παρελθόν ότι θα ήθελε να γράψει ένα γράμμα στον Τραμπ ή να έχει κάνει μία κουβέντα μαζί του για να μπορέσει να τον ρωτήσει γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Το τραγούδι της, σε παραγωγή των Ερεν Κάνατα και Φίνεας (του αδελφού της Μπίλι Αϊλις), είναι αυτό το γράμμα: «Δεν είμαι η μόνη / Που έχει επηρεαστεί και αγανακτήσει με κάθε ιστορία που έχεις διαστρεβλώσει / Και εγώ είμαι τυχερή / Γιατί υπάρχουν άνθρωποι σε χειρότερη μοίρα που έχουν υποφέρει αρκετά».

Σε άλλο σημείο αναρωτιέται: «“Την βρίσκεις” με τον πόνο;» (των άλλων). Και συνεχίζει λέγοντας ότι «αν εγώ έκανα τα πράγματα που έχεις κάνει, δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ».

Λίγο μετά, η Λοβάτο τραγουδά για το κίνημα «Black Lives Matter»: «Θα είμαστε στους δρόμους, όσο εσύ κρύβεσαι», ενώ στο ρεφρέν, ρωτά τον Τραμπ, «πώς αισθάνεσαι που μπορείς ακόμα να αναπνέεις;», σε αντίθεση με τους 215.000 και πλέον νεκρούς των ΗΠΑ από Covid-19 και τον Τζορτζ Φλόιντ, που δολοφονήθηκε από αστυνομικούς, στη Μινεάπολη.

Στο βιντεοκλίπ, εμφανίζονται αμερικανοί πολίτες να τραγουδούν τους στίχους και στο τέλος η ίδια η Λοβάτο.

Η επιλογή του μουσικού είδους της μπαλάντας αντί του οργισμένου στυλ της ροκ ή της ραπ, είναι που κάνει το «Commander in Chief», τόσο συναισθηματικό και αποτελεσματικό συνάμα, θεωρεί ο κριτικός της Guardian, στον οποίο θυμίζει μάλιστα το θρυλικό «What’s going on» του Μάρβιν Γκέι.

Η Λοβάτο δεν μπορούσε πια να μείνει σιωπηλή, λέει ο Λίνσκι. Στο τραγούδι της ακούμε την υπομονή κάποιου να τελειώνει. Για αυτό και η ίδια απάντησε σε έναν ρεπουμπλικάνο φαν της, που διαμαρτυρήθηκε στο Twitter: «Δεν με νοιάζει αν αυτό καταστρέψει την καριέρα μου. Δημιούργησα ένα έργο τέχνης που εκφράζει αυτό που πιστεύω»: την αηδία ενός ψηφοφόρου που δεν αντέχει πια τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News