Με φόντο την παγκοσμιοποίηση, φυσικά, «κάτι έχει αλλάξει στις σινοαμερικανικές σχέσεις», αλλά προφανώς και στην τάξη του κόσμου. Την παρατήρηση αυτή έκανε ο Πάολο Σαλόμ σε σύντομο αλλά περιεκτικό σχόλιό του που δημοσιεύθηκε στην Corriere della Sera αμέσως μετά τη συνάντηση του Σι Τζινπίνγκ με τον Αντονι Μπλίνκεν.

Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών ταξίδεψε στο Πεκίνο «για να ρίξει ροπαλιές», τόσο γεωπολιτικού όσο και εμπορικού χαρακτήρα, ωστόσο ο κινέζος ομόλογός του, Γουάνγκ Γι, τον συνέφερε αμέσως με τη διπλωματική μεν, σαφέστατη δε, προειδοποίηση που απηύθυνε μέσω αυτού στον Λευκό Οίκο, «να μην πατά τις κόκκινες γραμμές της Κίνας». Επειτα τον Μπλίνκεν ανέλαβε αυτοπροσώπως ο Σι για τα περαιτέρω.

Ο Ιταλός αναρωτήθηκε τι τάχα σημαίνει η προθυμία του κινέζου προέδρου (και γραμματέα του Κόμματος) να κατεβεί στο επίπεδο του Μπλίνκεν, αν και δεν ήταν υποχρεωμένος. «Μήπως ότι η πεντάωρη συζήτηση Μπλίνκεν-Γι απέδειξε πως υπάρχουν σημεία επαφής μεταξύ των δύο πλευρών;  Ή ότι ο ‘‘κόκκινος αυτοκράτωρ’’ έκανε μία χειρονομία ανωτερότητας;» Και τα δύο, μόνο που το βάρος τους είναι διαφορετικό – πολύ μεγαλύτερο έχει η προεδρική «χειρονομία».

Δεδομένου ότι ο Σι είπε με άνεση και μεγαθυμία στον Μπλίνκεν ότι «η Κίνα θα χαιρόταν αν έβλεπε τις ΗΠΑ να έχουν αυτοπεποίθηση, να είναι ανοιχτόμυαλες, να ευημερούν και να αναπτύσσονται», έγραψε ο Σαλόμ, η απορία είναι εύλογη: «Γιατί να μην κάνει το ίδιο και η Ουάσινγκτον για το Πεκίνο» αντί να γυαλίζει τα… ρόπαλα του μπέιζμπολ και του πολέμου; «Το μεγαλόψυχο όραμα της κινεζικής κυβέρνησης για το μέλλον των ΗΠΑ σηματοδοτεί αξιοσημείωτη διαφοροποίηση των σινοαμερικανικών σχέσεων» λοιπόν.

Αν και η Κίνα κρύβεται πίσω από τον όρο «αναπτυσσόμενη», συνέχισε, και αυτοχαρακτηρίζεται επικεφαλής του Παγκόσμιου Νότου, είναι η δεύτερη οικονομία του κόσμου – και ο Μπλίνκεν αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη στην Ιστορία. «Σήμερα ο πρόεδρος Σι τοποθέτησε τον εαυτό του στο κατάλληλο βάθρο για να διαπραγματευθεί επί ίσοις όροις με τον αντίπαλό του. Η Κίνα –αυτό είναι το μήνυμα– επέστρεψε στο κέντρο του κόσμου και από προνομιακή θέση υπαγορεύει τη δική της ατζέντα».

Η κατακλείδα του σχολίου γυρεύει ευήκοα ώτα στον Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο Πεντάγωνο: «Από σήμερα και σε κάθε πτυχή των διεθνών σχέσεων οι Αμερικανοί πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News