Κατ’ αρχάς κάποια αριθμητικά δεδομένα. Η ανάρτηση —έχει και αυτό τη σημασία του, μια δήλωση μέσω social media— του Αλέξη Τσίπρα με την οποία ξεκαθάρισε ότι δεν θα πάει στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ —«ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά— έγινε 11 λεπτά της ώρας, πριν αρχίσει επισήμως η προσέλευση των συνέδρων στην κορυφαία αυτή κομματική διαδικασία: στις 17:00 επρόκειτο, βάσει προγράμματος, να ανοίξουν οι πόρτες του Τάε Κβον Ντο του Φαλήρου, στις 16:49 είδαμε στο timeline μας την ανάρτηση του πρώην προέδρου.

Η ανάρτηση ήταν 1.129 λέξεις. Τόσες που δεν έχουμε ακούσει από το στόμα του κ. Τσίπρα μήνες τώρα, από τότε δηλαδή που παράτησε τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη διπλή εκλογική συντριβή, τον περασμένο Ιούνιο, διάστημα που επέλεξε την οδό της καραμανλικής σιωπής. Την ώρα όμως που ο Στέφανος Κασσελάκης βίδωνε πάνελ στο Τάε Κβον Ντο, ο κ. Τσίπρας, έγραφε την ανάρτηση.

Σε αυτές τις μετρημένες λέξεις, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να κάνει κάποια πράγματα.

Πρώτον και πρώτα απ’ όλα, να ακυρώσει επί της ουσίας το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ως καταστατική διαδικασία. Ποιος θα ασχοληθεί με μια μάζωξη συνέδρων —όπως αυτοί μαζεύτηκαν τέλος πάντων, εν μέσω γενικής απαξίωσης και γενικευμένης απαισιοδοξίας—, μια μάζωξη που ο νυν πρόεδρος βαφτίζει ως «επανίδρυση», όταν ο εμβληματικός πρώην πρόεδρος ξεκαθαρίζει ότι δεν θα συμμετάσχει, προεξοφλώντας ότι πρόκειται για συνέδριο-παρωδία; Η ανάρτηση του κ. Τσίπρα έγινε 131 λεπτά πριν την προγραμματισμένη πανηγυρική ομιλία του κ. Κασσελάκη.

Και ποιο συνέδριο έχει νόημα αν δεν συζητηθούν τα αίτια της κατάρρευσης, δηλαδή δεν μιλήσει και αυτός που την προσυπέγραψε οδηγώντας το κόμμα στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου;

Επίσης ποιο συνέδριο έχει νόημα όταν γίνεται λόγος για νέα εκλογή ηγεσίας από τα μέλη; Είναι πλέον ενδιαφέρον να δούμε αν και πόσοι θα αντέξουν να πάνε να κλειστούν εκεί μέσα το Σάββατο ή την Κυριακή.

Δεύτερον, να ακυρώσει επί της ουσίας την εκλογή του κ. Κασσελάκη στην αρχηγία τον περασμένο Σεπτέμβριο, αν όχι όλη την εκλογική διαδικασία που βέβαια ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε ανεχτεί και ευλογήσει. Οταν λέει ότι ο κ. Κασσελάκης «εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του», σημαίνει ότι όσοι ψήφισαν τον κ. Κασσελάκη δεν ήξεραν τι ψήφιζαν και ό,τι ψήφισαν δεν ισχύει. Όταν λέει ότι ο κ. Κασσελάκης «για να οδηγήσει το κόμμα στην επερχόμενη εκλογική μάχη πρέπει να είναι σαφές ότι διαθέτει, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας. Μόνο που την ψήφο εμπιστοσύνης, οφείλει να τη ζητήσει από αυτούς που τον εξέλεξαν πρόεδρο και όχι από την Πολιτική Γραμματεία», σημαίνει πως ο Σεπτέμβριος είναι σαν να μην έγινε, ή τέλος πάντων, δίνει απλώς στον κ. Κασσελάκη ένα προβάδισμα σε μια νέα κάλπη που μπορεί να υπάρξει και άλλος —ποιος άραγε;

Τρίτον, να αποκηρύξει τους πάντες. Αυτούς που έχασαν τον Σεπτέμβριο, δηλαδή, την Εφη Αχτσιόγλου και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που τώρα είναι στη Νέα Αριστερά —«οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν την μάχη για την ηγεσία του. Αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος»—, τον κ. Κασσελάκη —«ο νικητής, φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές. Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της»— τους υπόλοιπους που αμφισβητούν τον πρόεδρο, έβγαλαν στην Πολιτική Γραμματεία το πιστόλι από την τσέπη, αλλά δεν το χρησιμοποίησαν —«ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν. Αδιαφορώντας για το τί αυτό θα σημαίνει για την παράταξη και τη χώρα».

Τέταρτον, να εμφανιστεί, με τον γνωστό του πατερναλισμό, ως ο μοναδικός εγγυητής της όποιας ενότητας του όποιου ΣΥΡΙΖΑ. Το μήνυμα ότι οκτώ μήνες μετά την αποχώρησή του, το κόμμα περιήλθε σε οριακή κατάσταση είναι εμφανές: «Όλο αυτό το διάστημα, των σχεδόν οκτώ μηνών, τήρησα με ευλάβεια την επιλογή μου να παραμερίσω – σήμερα μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη – την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί», ανέφερε. Τα υπόλοιπα είναι μια αναλυτική επεξήγηση εκείνου που ο ίδιος είχε πει σε μια συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ και στους «Αταίριαστους» τον κάπως μακρινό πια, Μάιο του 2023: «Κάποια στιγμή θα έρθει και η ώρα να δούμε πώς είναι η σκορδαλιά δίχως σκόρδο»…

Πέμπτον, να επιστρέψει στο προσκήνιο, αναβαπτισμένος όσο γίνεται, έχοντας στο μεταξύ ξεφορτωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ τους σοβαρούς αμφισβητίες του (την κυρία Αχτσιόγλου και τον κ. Τσακαλώτο πρωτίστως) και έχοντας αποδείξει και επιδείξει τι συμβαίνει όταν αναλαμβάνει κάποιος άλλος, πλην του ιδίου —και έχοντας, βέβαια, κάνει να ξεχαστεί μέσα στο χάος που ακολούθησε, τι και ποιος συνέβαλε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στο 17,8%…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News