Η αποστολή του δεν ήταν εύκολη. Είναι δύσκολο, για κάθε προπονητή, να αναλαμβάνει μια ομάδα που την προηγούμενη σεζόν είχε μεθύσει τους οπαδούς της με το νέκταρ των θριάμβων της. Τον Μάιο του 2018 η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια -για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια- και είχε κερδίσει τη συμμετοχή της στο Champions League. Τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει ο νέος της τεχνικός, ώστε να θεωρηθεί επιτυχημένος;

Στη διάρκεια της παρουσίασής του από την ΠΑΕ, στις 31 Μαΐου, ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε απαντήσει σε αυτό το ερώτημα με την αυτοπεποίθηση που τον διακρίνει: «Δεν υπάρχει ομάδα που δεν μπορείς να βελτιώσεις. Η αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ ήταν το δυνατό της σημείο. Θα πρέπει να βελτιώσουμε και την επίθεση. Θεωρώ ότι έχω τη δυνατότητα να προσθέσω κομμάτια του παιχνιδιού, που θα κάνουν την ομάδα ακόμη πιο ελκυστική. Πρέπει να κάνω περισσότερα πράγματα απ’ όσα έκανε πέρυσι η ομάδα. Αυτή είναι η πρόκληση. Είναι μια καλή δουλειά, που θα ήθελε κάθε προπονητής».

Οκτώ μήνες μετά, την Τρίτη το πρωί, ο 51χρονος προπονητής ομολόγησε την αποτυχία του, υποβάλλοντας την παραίτησή του. Η δική του ΑΕΚ απέχει 14 βαθμούς από την κορυφή (ΠΑΟΚ) και οκτώ από τη δεύτερη θέση (Ολυμπιακός). Εχει μείνει εκτός κούρσας (για τον τίτλο), ήδη, από τον περασμένο Νοέμβριο. Δεν έχει γευτεί τη νίκη, ούτε σε ένα ντέρμπι (τρεις ισοπαλίες και μία ήττα). Εγινε η εικοστή ομάδα -η πρώτη ελληνική- στα χρονικά του Champions League, που ολοκλήρωσε τους αγώνες του ομίλου της μόνο με ήττες. Με μηδέν γκολ και μηδέν τελικές προσπάθειες προς την αντίπαλη εστία, στα τρία εκτός έδρας παιχνίδια της. Με μηδέν ποδόσφαιρο, με μόνη εξαίρεση το ματς με την Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ. Και -το πιο σημαντικό- δίνει την εντύπωση πως έχει ξεχάσει την περυσινή της τέχνη: να νικά στους σπουδαίους αγώνες.

Επειτα από τα καλοκαιρινά της επιτεύγματα και τη θριαμβευτική της επιστροφή, δώδεκα χρόνια μετά, στους Ομίλους του Champions League η ΑΕΚ έπεσε σε αγωνιστική κατάθλιψη. Μαζί με τα ματς, ο Ουζουνίδης άρχισε να χάνει και την ψυχραιμία του. Την ευθυκρισία του. Ο προπονητής που συνήθιζε να γίνεται ασπίδα για τους ποδοσφαιριστές του (ακόμη και πέρυσι, στις χειρότερες στιγμές του Παναθηναϊκού) μιλούσε, πια, ανοιχτά για «παίκτες που δεν τιμούν τη φανέλα και δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα». «Εχασε» τα αποδυτήρια. Εγινε άδικος με όλους, αλλά με κάποιους ακόμη περισσότερο.

Τον Γιακουμάκη τον έστειλε πίσω στην Κρήτη. Τον Αλμπάνη και τον Γιαννιώτα τους «εξαφάνισε». Τον Γκάλο τον έβαλε στο… ψυγείο. Οταν αναγκάστηκε να τον χρησιμοποιήσει, εκτέθηκε. Ηταν, σταθερά, από τους καλύτερους. Ο Κρίστισιτς ήρθε πανέτοιμος να προσφέρει, όμως ο προπονητής του έκρινε -μέχρι προχθές- ότι δεν είναι σε θέση να παίξει βασικός. Μυστήριο! Ακόμη και ο Μπογέ, που ο ίδιος ο Ουζουνίδης επέμεινε να αποκτηθεί, ήταν μονίμως ο πρώτος που έβγαινε από το παιχνίδι, χωρίς να είναι ο χειρότερος στο γήπεδο. Με εξαίρεση τον Πόνσε, κανένας παίκτης, νέος ή παλιός, δεν βελτιώθηκε στα χέρια του. Και πάντοτε, για οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαζόταν στην ομάδα, ο Μαρίνος είχε μια δικαιολογία να πει. Αλλά δεν είχε, ποτέ, μια λύση.

Η επιλογή του Ουζουνίδη για τη θέση του Μανόλο Χιμένεθ, όταν ο ισπανός τεχνικός αποχώρησε από την ΑΕΚ, ήταν μια σωστή απόφαση. Το βιογραφικό του, η προσωπικότητά του, η αφοσίωσή του στον Παναθηναϊκό και ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να διαχειριστεί τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπισε στη συνεργασία του με τον Γιάννη Αλαφούζο, τον έδειχναν ως τον πλέον κατάλληλο ανάμεσα στους έλληνες προπονητές. Ισως το μόνο του έλλειμμα, ήταν η απειρία του στον πρωταθλητισμό. Οπου κι αν εργάστηκε, από την Ξάνθη, τη Λάρισα και τον Πανιώνιο, μέχρι τον Πλατανιά και τον μνημονιακό Παναθηναϊκό, δεν συνάντησε πουθενά την πίεση των υψηλών στόχων που είχε η εφετινή ΑΕΚ. Η Ενωση ήταν το πρώτο μεγάλο στοίχημα της καριέρας του. Δεν είχε να ξεπεράσει, μόνο, τους άθλους του Χιμένεθ (η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη), αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Το πιο μεγάλο του λάθος ήταν ότι συμβιβάστηκε με το «λειψό» ρόστερ που η διοίκηση του διέθεσε. Από υπερβολική αυτοπεποίθηση; Επειδή θέλησε να κερδίσει τη συμπάθεια του Μελισσανίδη; Ποιος ξέρει… Πάντως, οι περισσότεροι από τους βασικούς παίκτες της πρωταθλήτριας ΑΕΚ που αποχώρησαν το καλοκαίρι, δεν αντικαταστάθηκαν ουσιαστικά. Ο Οικονόμου δεν είναι ισάξιος του Βράνιες. Η προσφορά του Μπογέ δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Χριστοδουλόπουλου. Ο Αλεφ, που ήρθε από τον Απόλλωνα Λεμεσσού, δεν έχει τις παραστάσεις του «Ιταλού» Κονέ. Ο εξτρέμ που ο προπονητής περίμενε τον Αύγουστο δεν ήταν, βεβαίως, ο Γιαννιώτας, που τον μάζεψαν από τα… αζήτητα. Ο αμυντικός χαφ (Κρίστισιτς) ήρθε τον Ιανουάριο. Μόνον η «τρύπα» του Αραούχο έκλεισε αξιοπρεπώς (Πόνσε), κι όχι με… μπάλωμα.

Στο μεταξύ, τραυματίστηκαν ο Γαλανόπουλος και ο Λόπες. Ο φουκαράς ο Χουλτ είναι αναγκασμένος να παίζει συνεχώς, δύο φορές την εβδομάδα, και μάλιστα όλη την πτέρυγα στο «3-5-2». Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και ο παροπλισμός του Σιμόες, του Μπακασέτα και του Λαμπρόπουλου, να στερήσει από την ομάδα άλλες τρεις πολύτιμες μονάδες. Η απόφαση, βεβαίως, δεν ήταν του προπονητή.

Οσα λάθη κι αν προσάψει κανείς στον Ουζουνίδη, τη «λευκή πετσέτα» στο ρινγκ του πρωταθλητισμού, αλλά και του Champions League, την έριξε πρώτη η διοίκηση. Ισως, γιατί πίστεψε πως η καταπληκτική υπέρβαση της περυσινής ΑΕΚ θα μπορούσε να επαναληφθεί κι εφέτος, χωρίς «περιττά» έξοδα. Αλλά, τέτοια «θαύματα» δεν γίνονται κάθε χρόνο. Πιθανότατα, ούτε ο Χιμένεθ (ο οποίος συμφώνησε να επιστρέψει στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ για ενάμισι χρόνο) θα μπορούσε να τα επαναλάβει.

Με την πρόκριση στους Ομίλους του Champions League, ο Μαρίνος έφερε στην ΠΑΕ ΑΕΚ 25+ εκατ. ευρώ. Σε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, αυτή η επιτυχία θα μπορούσε να προσφέρει σε ένα στέλεχος εξασφαλισμένη θέση για αρκετά χρόνια. Οχι, όμως, στο ποδόσφαιρο, που έχει τους δικούς του, απαράβατους κανόνες. Ενας απ’ αυτούς είναι πως ο προπονητής αξίζει όσο τα τελευταία του αποτελέσματα. Η διοίκηση έκρινε ότι ο Ουζουνίδης δεν έχει τίποτα να προσφέρει από ‘δω και πέρα. Δεν είναι ο μόνος που ευθύνεται για την απογοητευτική πορεία της ΑΕΚ. Δεν είναι, καν, αυτός που ευθύνεται περισσότερο. Είναι, όμως, ο μόνος που μπορεί να φύγει αμέσως, εύκολα κι απλά. Οπως κάθε προπονητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News