Το άκουσμα της είδησης ότι ο καλύτερος φέτος σπρίντερ, ο Αμερικάνος Τάισον Γκέι και πέντε ακόμα Τζαμαϊκανοί (ανάμεσά τους ο «πολύς» Ασάφα Πάουελ) πιάστηκαν θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ, λίγους θα έριξε από τα σύννεφα. Προσθέτοντας σε αυτά το πρόσφατο σκάνδαλο με μια ντουζίνα ντοπαρισμένων Τούρκων αθλητών στίβου ένα ακόμα στρώμα μελαγχολίας και απογοήτευσης θα απλώθηκε πάνω από τους χιλιάδες φιλάθλους του στίβου, όπως παλαιότερα π.χ. στην ποδηλασία και στην άρση βαρών. Τα κρούσματα ντόπινγκ δεν κάνουν πια εντύπωση. Όλοι τα βλέπουν ως κακά νέα. Παρ’ όλα αυτά εγώ βλέπω και πολλά θετικά στις πρόσφατες αυτές ειδήσεις.

Οι αρμόδιες αρχές αντιντόπινγκ κάνουν πλέον καλύτερα τη δουλειά τους. Δεν είναι μόνο θέμα νέων τεχνικών και μεθόδων (π.χ. βιολογικό διαβατήριο) αλλά και πολιτικής βούλησης. Όταν ονόματα όπως ο ποδηλάτης Λανς Αρμστρονγκ, οι σπρίντερ Τάισον Γκέι και Ασάφα Πάουελ αλλά και άλλοι Ολυμπιονίκες βγαίνουν στη "σέντρα", σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πλέον χαϊδεμένα παιδιά (έστω κι αν στο παρελθόν μπορεί να υπήρχαν). Δεν είμαι οπαδός της συνομωσιολογίας που ισχυρίζεται ότι όταν θέλουν οι ανώτερες δυνάμεις του αθλητισμού βγάζουν κάποιους στη φόρα και κρύβουν άλλους. Είναι τέτοιες πλέον οι διαδικασίες και τα πρωτοκόλλα που ένα μυστικό που το ξέρουν πολλοί έχει πολύ μικρό χρόνο ζωής. Δύσκολα πλέον μπορεί να υπάρξει συγκάλυψη (εδώ ολόκληρη ομάδα άρσης βαρών στην Τουρκία πιάστηκε ντοπέ μέσα στο «σπίτι» της). Το αντιντόπινγκ έχει σταματήσει να είναι μόνο θέμα ανθρώπινων αποφάσεων και είναι θέμα θεσμών, κανονισμών και διαδικασιών. Αν τεθεί σε λειτουργία μια διαδικασία παρακολούθησης, δύσκολα σταματάει. Τα κριτήρια ελέγχου δεν είναι πια ό,τι κάπνισε στον υπεύθυνο των ελέγχων της υπηρεσίας αντιντόπινγκ, που θα μπορούσε να κάνει και τα στραβά μάτια, αλλά αριθμοί, συμπεριφορές, αναφορές. Κι αν μπλέξεις με αριθμούς, δύσκολα θα σου πουν ψέματα. Όπως μας δείχνουν τα γεγονότα των τελευταίων ετών κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, όλα βγαίνουν στη φόρα.

Το μόνο που δεν βγαίνει όμως είναι ο λεκές της αμφιβολίας που λερώνει την όποια αθλητική προσπάθεια. Να χειροκροτήσω ή να περιμένω τα αποτελέσματα του αντιντόπινγκ; Ή καλύτερα να περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμη μήπως αποδειχθεί κάποιος εκ των υστέρων «λαδιάρης». Αυτή νομίζω είναι και η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει το ντόπινγκ στον αθλητισμό: Η καχυποψία που δηλητηριάζει τα πάντα, το «μαγκωμένο», το δισταχτικό χειροκρότημα.

Τέλος, θα σταθώ σε κάποιες προχθεσινές δηλώσεις του Τάισον Γκέι όταν πιάστηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. «Δεν είναι προϊόν σαμποτάζ. Απλώς εμπιστεύτηκα λάθος ανθρώπους. Ελπίζω να μου δοθεί η δυνατότητα να τρέξω ξανά, αλλά θα δεχθώ την όποια τιμωρία μου επιβληθεί». Ούτε λάδια στον δρόμο, ούτε διεθνείς συνωμοσίες, ούτε μυστηριώδης σκόνη στην πορτοκαλάδα. Όχι βέβαια ότι αυτό τον αθωώνει, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις προτιμώ κάποιον που χρησιμοποιεί τον δείκτη του χεριού του για να δείξει τον εαυτό του κι όχι για να κρυφτεί πίσω από αυτόν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News