Τη μέρα της κλήρωσης, στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, όλα φαίνονταν ρόδινα για τον Ολυμπιακό. Η Αρσεναλ, που του έλαχε αντίπαλος στο Europa League, βρισκόταν στη χειρότερη φάση της σύγχρονης ιστορίας της. Μετρούσε μόλις μία νίκη στα 12 τελευταία παιχνίδια της. Ο υπηρεσιακός  προπονητής της, Φρέντι Λιούνγκμπεργκ, μάταια προσπαθούσε να βάλει τάξη στο χάος που είχε αφήσει πίσω του ο Ουνάι Εμερι. Δύο παίκτες της, ο Εζίλ και ο Κολάσινατς, ήταν «στα μαχαίρια» με τους οπαδούς. Κάποιοι άλλοι «ψάχνονταν» για να φύγουν. Ηταν, χωρίς υπερβολή, η πιο ηττοπαθής ομάδα της Ευρώπης.

Ακόμη κι όταν την ανέλαβε ο 38χρονος Μικέλ Αρτέτα, πρώην αρχηγός της και μέχρι πρότινος «δεξί χέρι» του Πεπ Γκουαρντιόλα στη Μάντσεστερ Σίτι, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε θεαματικά. Ο ισπανός τεχνικός εμπιστεύτηκε τον Εζίλ, που ήταν έτοιμος να αποχωρήσει, εφάρμοσε ένα σταθερό σύστημα (4-2-3-1), που αναδεικνύει τα προσόντα των ποιοτικών ποδοσφαιριστών της ομάδας, ιδίως των τριών ταχύτατων επιθετικών της, σουλούπωσε, κάπως, την άμυνα και τόνωσε το ηθικό των παικτών του. Μέσα στο 2020 η Αρσεναλ είναι αήττητη. Εχασε για τελευταία φορά στις 29 Δεκεμβρίου (1-2 από την Τσέλσι). Αλλά, εξακολουθεί να δυσκολεύεται να κερδίσει. Σε 18 αγωνιστικές έχει πετύχει μόλις τρεις νίκες. Εκτός έδρας, μόνον η (ουραγός) Νόριτς έχει φέρει λιγότερα «διπλά».

Ξαφνικά, την περασμένη Κυριακή, αυτή η Αρσεναλ που έμοιαζε περισσότερο «θνητή» παρά ποτέ την τελευταία 25ετία κάνει ένα καταπληκτικό 45λεπτο απέναντι στη Νιούκαστλ, λες και κάποιο θεϊκό χέρι γύρισε έναν διακόπτη. Εκεί που το ματς βρίσκεται στο 0-0 και οι θεατές κοντεύουν να αποκοιμηθούν στις εξέδρες, οι «Κανονιέρηδες» σκοράρουν δύο φορές μέσα σε τέσσερα λεπτά (54′ και 57′). Στο 3-0, προτού ο Εζίλ στείλει την μπάλα στα δίχτυα του Ντουμπράβκα (για το πρώτο του γκολ έπειτα από 10 μήνες), έχουν αλλάξει 35 πάσες. Εχουν ακουμπήσει την μπάλα και οι 11, έστω από μια φορά. Και στις καθυστερήσεις ανεβάζουν τον δείκτη του σκορ στο 4-0.

Ηταν, απλώς, ένα «φωτεινό διάλειμμα» ή, μήπως, η Αρσεναλ βγήκε οριστικά από το… κώμα της; Ηταν μια συμπτωματική αντίδραση των ποδοσφαιριστών της, ή άρχισε να δρα το «φάρμακο» του Αρτέτα, που σήμερα συμπληρώνει ακριβώς δύο μήνες δουλειάς στο βόρειο Λονδίνο; Θα το δείξει το επόμενο παιχνίδι της, κι αυτό είναι το αποψινό (20/02, 22:00) στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» απέναντι στον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν μια ομάδα, γνωρίζοντας μόνον το όνομά της (και το ένδοξο παρελθόν της): Αρσεναλ. Ναι, αλλά ποια Αρσεναλ; Των 700 εκατομμυρίων ευρώ –αυτή είναι η χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ της–, ή των μόλις 34 βαθμών σε 26 αγωνιστικές της Premier League, με το οριακά θετικό goal average (36-34);

Τέσσερις είναι οι σταθερές, αν θέλει κάποιος να μιλήσει για αυτήν την ομάδα-«μυστήριο». Πρώτον, ότι δεν της λείπουν οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές, ιδίως στη μεσοεπιθετική της γραμμή. Ο Νικολά Πεπέ, ο 25χρονος που πέρυσι «έβγαλε μάτια» στο Σαμπιονά, σημειώνοντας 22 γκολ και 11 ασίστ με τη φανέλα της Λιλ, είναι η πιο δαπανηρή μεταγραφή στα χρονικά του λονδρέζικου συλλόγου (75 εκατ. ευρώ). Μέχρι τώρα δεν είχε δείξει την αξία του, όμως την Κυριακή ο Πέδρο Μαρτίνς θα πρέπει να «τρόμαξε» με τις ενέργειές του στο ματς κόντρα στη Νιούκαστλ, που ο προπονητής του Ολυμπιακού παρακολούθησε από κοντά. Ο Ιβοριανός, μαζί με τους γνωστούς μας Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ και Αλεξάντερ Λακαζέτ, αλλά και τον 18χρονο Βραζιλιάνο Γκαμπριέλ Μαρτινέλι (για τον οποίο η Ρεάλ Μαδρίτης έδινε στην Αρσεναλ 65 εκατ. ευρώ), μπορούν να διαλύσουν οποιαδήποτε άμυνα.

Δεύτερον, ότι η άμυνά της είναι εξαιρετικά ευάλωτη – κι αυτός είναι ο κυριότερος λόγος αισιοδοξίας για τον Ολυμπιακό. Η Αρσεναλ έχει πολλά προβλήματα στο αμυντικό transition, και οι κεντρικοί της αμυντικοί (ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος και όποιος παίζει δίπλα του) συνηθίζουν να κάνουν πολλά ατομικά λάθη.

Τρίτον, ότι εδώ και πολλά χρόνια η αγγλική ομάδα είναι υπερβολικά soft. Το πάθος απουσιάζει, ακόμη και στις καλύτερες βραδιές της. «Αφήσαμε την ψυχή μας στο Χάιμπουρι», παραδέχτηκε ο αρχιτέκτονας της σύγχρονης Αρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ. Κι αυτό δεν αλλάζει, από τη μια στιγμή στην άλλη.

Και, τέταρτον, ότι τα δύο παιχνίδια τους με τον Ολυμπιακό είναι ζωτικής σημασίας για τους Λονδρέζους. Σήμερα βρίσκονται στη 10η θέση της Premier League και απέχουν επτά βαθμούς από την τέταρτη, που δίνει το τελευταίο «εισιτήριο» για το επόμενο Champions League. Ετσι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να φτάσουν στον τελικό του Europa League, μήπως και καταφέρουν να μπουν στην κορυφαία διοργάνωση «από την πίσω πόρτα».

Από το 2009-2010 έως το 2014-2015, Ολυμπιακός και Αρσεναλ έχουν αναμετρηθεί (στους ομίλους του Champions League) τέσσερις φορές, σε δύο αγώνες τη φορά. Σε αυτά τα οκτώ παιχνίδια τους η Αρσεναλ (που δεν είχε τα σημερινά χάλια) μέτρησε τέσσερις ήττες: τρεις στο Φάληρο και μια στο Λονδίνο. «Την έχουν» οι «ερυθρόλευκοι». Αρκεί να μην την υποτιμήσουν. Διότι, τότε, η ευκαιρία θα μετατραπεί σε παγίδα.

ΥΓ.: Μέσα σε όλα έγινε και η κλήρωση των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος. Και μαντέψτε: Ολυμπιακός εναντίον ΠΑΟΚ και ΑΕΚ εναντίον Αρη… Το πρώτο ματς μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού θα γίνει στην Τούμπα στις 4 ή 5 Μαρτίου και ο επαναληπτικός στο «Γ. Καραϊσκάκης» στις 22 ή 23 Απριλίου. Η ΑΕΚ στο πρώτο ματς θα φιλοξενήσει τον Αρη στο ΟΑΚΑ, με τον επαναληπτικό να γίνεται στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ο νικητής του ζευγαριού ΑΕΚ – Αρης θα είναι και τυπικά γηπεδούχος στον τελικό που θα διεξαχθεί στις 23 Μαΐου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News