Όση εμπιστοσύνη κι αν έχεις στις δυνάμεις σου, όταν αποφασίζεις να τρέξεις μαραθώνιο με ρυθμό σπριντ, είναι βέβαιο πως -από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα- θα καταρρεύσεις. Την  εβδομάδα που ολοκληρώνεται σήμερα παρακολουθήσαμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Λευκωσίας να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της -εδώ και δεκαετίες φίλης και προστάτιδά της- Μόσχας.  Ωστόσο, οι χειρισμοί της υπήρξαν επιεικώς παιδαριώδες με αποτέλεσμα να κατορθώσει το ακριβώς αντίθετο. Οι απίστευτες φήμες που έβγαιναν από την Κύπρο, τις οποίες για να μπορούσες να παρακολουθήσεις και να διασταυρώσεις θα έπρεπε να είσαι ο πανταχού παρών, προκάλεσαν στη Μόσχα μια ναυτία χωρίς προηγούμενο. «Η Ρωσία θέλει να βάλει την Κύπρο στην Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών», «ένα βράδυ, χωρίς φεγγάρι, άνθρωπος του Πούτιν συνάντησε τον Αναστασιάδη» και πολλά άλλα.

Ας γυρίσουμε, καλύτερα, τον χρόνο αντίστροφα για να συνθέσουμε το παζλ. Το Eurogroup ανακοινώνει, την προπερασμένη Παρασκευή, το τραπεζικό κούρεμα. Απόφαση την οποία ο Βλαντίμιρ Πούτιν χαρακτηρίζει επικίνδυνη, απαράδεκτη και αντιεπαγγελματική. Κάπου εκεί άρχισαν να γράφονται μύθοι και πραγματικότητες για τις ρωσικές καταθέσεις στην Κύπρο. Προφανώς ούτε η Μόσχα, ούτε οι Βρυξέλλες ανακάλυψαν ξαφνικά την Αμερική, πως δηλαδή στην Κύπρο υπάρχουν χιλιάδες σκοτεινές καταθέσεις. Φυσικά και υπάρχουν. Αυτό που ελάχιστοι έγραψαν είναι πως εδώ και έναν περίπου χρόνο η ίδια η Μόσχα ζητεί επίμονα από τη Λευκωσία να της αποκαλύψει το τραπεζικό απόρρητο Ρώσων καταθετών. Για ποιο λόγο; Προκειμένου ο Βλαντίμιρ Πούτιν να βάλει στο χέρι μια σειρά προσώπων. Από το ίδιο του το κόμμα -κάθε εβδομάδα πετάει έξω από δυο και τους στέλνει στον εισαγγελέα- πολιτικούς του αντιπάλους που παίρνουν χρήματα από τη Δύση για να κάνουν στον ίδιο αντιπολίτευση, χρήματα που φεύγουν από το Λονδίνο και, με ενδιάμεσο σταθμό την Κύπρο, πήγαιναν και πηγαίνουν για την υποστήριξη των τρομοκρατών του Καυκάσου καθώς και ολιγάρχες τους οποίους θέλει να έχει ανά πάσα στιγμή στο χέρι. 

Θα αναρωτιέστε, γιατί υπήρξε η αντίδραση του Κρεμλίνου; Δεν σημαίνει πως όσοι Ρώσοι έχουν χρήματα στην Κύπρο είναι και μαφιόζοι. Στη Μεγαλόνησο έχουν εμβάσματα και ρωσικοί κρατικοί οργανισμοί. Ακόμα, το Κρεμλίνο θεωρεί υποκριτικό το αίσθημα δικαίου των Βρυξελλών, καθώς -πέραν του κυπριακού τραπεζικού συστήματος- δεν ακούστηκε ούτε μισή λέξη για τους υπόλοιπους τραπεζικούς παραδείσους. Εκτός όλων αυτών, υπάρχουν ακόμα δυο παράγοντες τους οποίους φυσικά και δεν μπορεί να αγνοήσει ο Ρώσος πρόεδρος. Ο πρώτος αφορά τους χιλιάδες Ρώσους που διαμένουν και θα εξακολουθούν να ζουν στην Κύπρο και ο δεύτερος πως κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί στη Μόσχα, πως -όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, που είχαμε «Μνημόνιο 1,2,3»-  και στην περίπτωση της Κύπρου δεν θα έχουμε «Κούρεμα 1,2.3». Επομένως, με αυτή την ξεκάθαρη εικόνα, ύστερα από την απόφαση των Βρυξελλών, με το άνοιγμα των κυπριακών τραπεζών θα γίνει αυτό που είπε ο Α’ Αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ίγκορ Σουβάλοφ: «κερδισμένη θα βγει η Ρωσία, καθώς οι περισσότερες καταθέσεις θα επαναπατριστούν».

Ύστερα από το αρχικό σοκ της απόφασης των Βρυξελλών, η πανικοβλημένη Λευκωσία -αντιλαμβανόμενη πως από το Κρεμλίνο έβγαινε μπαρούτι- άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, με σημαντικότερο το άσκοπο ταξίδι του υπουργού των Οικονομικών της, Μιχάλη Σαρρή. Κατόπιν εορτής η Λευκωσία, δια χειρός Σαρρή, άρχισε να μοιράζει φυσικό αέριο, ναυτικές βάσεις και, από την άλλη, να ζητάει χρήματα για τη σωτηρία του τραπεζικού της συστήματος.

Από τα χείλη των Ρώσων η μοναδική φράση που έβγαινε είναι «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Το εννοούσαν; Όχι εντελώς, απλούστατα ακόμα και σε ένδεια και αν βρίσκονταν η Ρωσία, για λόγους αρχής η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο θα προτιμούσε καλύτερα να πεθάνει από το να χορέψει στους ρυθμούς της μικρής Κύπρου.

Η καρδιά των προτάσεων του πακέτου Σαρρή ήταν η παροχή χρημάτων από τη Μόσχα για τη σωτηρία μιας χρεοκοπημένης τράπεζας, με αντάλλαγμα τους προνομιακούς όρους στα κοιτάσματα φυσικού αερίου της. Σε αυτή την πρόταση η Μόσχα υπήρξε εξαιρετικά επιφυλακτική. Θυμίζουμε πως στον πρώτο γύρο για την έρευνα και εξόρυξη των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ δεν είχε εκδηλώσει κανένα ενδιαφέρον, ίσως επειδή οι υποθαλάσσιες έρευνες δεν είναι και το πιο δυνατό χαρτί της Gazprom. Επομένως, η Μόσχα λέει: «θα ξεκινήσω μια επένδυση πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, το όποιο κέρδος από την οποία θα μπει στα ταμεία μου μετά από χρόνια και, παράλληλα, θα με φέρει και σε κόντρα με την Τουρκία η οποία, ετησίως, αφήνει δισεκατομμύρια ευρώ στη χώρα μου»;

Στη άλλη πρόταση, για δημιουργία ναυτικής βάσης στην Κύπρο, η Ρωσία εμφανίζεται πιο θετική. Η επίσημη θέση της πως η παρουσία του στόλου της θα είναι μόνιμη στη Μεσόγειο, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Συρία και στο Ιράν, εξηγούν γιατί η συγκεκριμένη πρόταση της Κύπρου δεν την αφήνει αδιάφορη. Εκτός αυτού, μη λησμονούμε πως στην Κύπρο υπάρχουν δυο βρετανικές βάσεις, επομένως γιατί η Ρωσία να μην επιθυμεί να δημιουργήσει έναν αντίπαλο πόλο στη Μ. Βρετανία που παραδοσιακά αποτελεί τον χειρότερό της εχθρό; Όλες αυτές τις πολύ σοβαρές διαπραγματεύσεις ανέλαβε χωρίς επιτυχία να τις φέρει σε πέρας ο κ. Μιχάλης Σαρρής. Μάλιστα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ακούστηκε πως θα ήταν προτιμότερο ο Αναστασιάδης να έστελνε για διαπραγματεύσεις στη Μόσχα  τον Ηγούμενο Εφραίμ. 

Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνω δεκάδες ηλεκτρονικές επιστολές από φίλους Κύπριους οι οποίοι με ρωτούν αν η Ρωσία τους ξέγραψε και τους έκλεισε οριστικά την πόρτα. Η απάντηση είναι «όχι». ‘Αλλωστε, μη μας διαφεύγει πως και η Ρωσία έχει την ανάγκη της Κύπρου, καθώς στους κόλπους της Ε.Ε. δεν έχει άλλο κράτος τόσο πιστό, το οποίο να στηρίζει με συνέπεια τις θέσεις της. Επομένως, ο Πούτιν κρατάει ορθάνοικτη την πόρτα, με την προϋπόθεση πως η Λευκωσία θα επανακτήσει τη σοβαρότητά της απέναντι στη χώρα του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News