Την περασμένη βδομάδα έγινε ένα μυστικό ραντεβού σε ξενοδοχείο της Βιέννης. Εκεί συναντήθηκε η κρεμ ντε λα κρεμ της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, κάνοντας τα ξινά-γλυκά. Ο Ολλανδός Γκερ Βίλντερς «ξέχασε» ότι απαγόρευε στους ευρωβουλευτές του να κάθονται δίπλα στους γάλλους ευρωβουλευτές του Λαϊκού Μετώπου και αγκάλιασε τη Μαρίν Λεπέν, που και αυτή «ξέχασε» προς στιγμήν ότι το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας έχει υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους…

Σ΄ αυτή την ωραία συνάθροιση λοιπόν προσήλθαν και ομοϊδεάτες τους από το Βέλγιο, την Αυστρία και την Ιταλία με στόχο να εκπορθήσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συνυπέγραψαν ένα Μνημόνιο Συνεργασίας ενόψει των ευρωεκλογών 2014 και βγήκαν στο κυνήγι των λοιπών «εταίρων», καθώς για να συγκροτηθεί μια Ομάδα στην Ευρωβουλή απαιτούνται τουλάχιστον 7 κόμματα και 25 ευρωβουλευτές.

Με δεδομένο όμως, ότι: 1) σύμπαντες απέκλεισαν τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής και του ουγγρικού Jobbik, 2) το δανέζικο Λαϊκό κόμμα αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συνάντηση (εξαιτίας του αντι-σημιτισμού των Γάλλων), όπως επίσης το εγγλέζικο UKIP κράτησε τις αποστάσεις του και 3) οι ανατολικο-ευρωπαίοι ομοϊδεάτες τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία το εγχείρημα, καθώς άπαντες οι ομοτράπεζοι της Βιέννης έχουν εκφραστεί εχθρικά για την ανατολική Ευρώπη, τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους, οι προοπτικές αυτής της συνάθροισης είναι θολές.

Όπως σημειώνεται εξάλλου στα ολλανδικά ΜΜΕ, η θετική στάση του κόμματος Βίλντερς υπέρ του Ισραήλ και των ομοφυλοφίλων, προκαλεί αναφυλαξία στο Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν. Στελέχη του ολλανδικού κόμματος της Ελευθερίας θεωρούν αντίστροφα ότι η συγκατοίκηση με τους γάλλους ακροδεξιούς, θα τους δημιουργήσει εκλογικά προβλήματα εξαιτίας των ιδεολογικών διαφορών τους. Ο ευρωσκεπτικισμός και η ξενοφοβία είναι οι δύο μεγάλες δεξαμενές που ένωσαν τους ομοτράπεζους της Βιέννης – επισημαίνεται – καθώς σε όλα τα άλλα θέματα απευθύνονται σε «διαφορετικά εθνικά ακροατήρια» και ως εκ τούτου αναπτύσσουν διαφορετική ρητορεία (Monde).

«Σήμερα είναι η αφετηρία της απελευθέρωσής μας από την ευρωπαϊκή ελίτ, που είναι το τέρας των Βρυξελλών» είπε θριαμβευτικά ο Γκ. Βίλντερς, «θέλουμε να είμαστε εμείς που θα αποφασίζουμε για τον έλεγχο των συνόρων μας, για το χρήμα μας, την οικονομία μας, το νόμισμά μας» συνέχισε, ενώ η Μαρίν Λεπέν… «άκουσε τις φωνές» των λαών της Ευρώπης που «αντιδρούν στην ΕΕ και θέλουν να υπερασπιστούν την εθνική τους ταυτότητα».

«Επιστρέφει ο φασισμός;» αναρωτιέται μετά ταύτα ο αρθρογράφος της «Guardian» κι επισημαίνει στην απάντησή του ότι «η ακροδεξιά δεν βρίσκεται σε ανοδική πορεία παντού και με την ίδια πυκνότητα, καθώς το συγκεκριμένο φαινόμενο συναρτάται με τις ειδικές συνθήκες που βιώνει η κάθε χώρα, με το εκλογικό σύστημα της κάθε χώρας και με τον ρόλο της καθεστηκυίας δεξιάς».

Υπενθυμίζοντας εξάλλου ότι ανάλογες προσπάθειες που επιχειρήθηκαν στο παρελθόν, ναυάγησαν εξαιτίας των σαφών ιδεολογικών διαφορών (euobserver), στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ επισημαίνεται ότι «υπάρχουν λόγοι ανησυχίας αλλά όχι πανικού». Και ιδιαιτέρως σημειώνεται ότι το «λάθος» των κομμάτων του συνταγματικού τόξου ήταν ότι αντιμετώπισαν ως «ταμπού» τα θέματα της πολυπολιτισμικότητας και της ενσωμάτωσης. Και όπου δημιουργούνται κενά, υπάρχει πάντα κάποιος που θα δώσει τις απλές απαντήσεις – ο λαϊκιστής. 
(Αυτά διάβασα στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και σας τα μετέφερα, γιατί διαπίστωσα πως παρά τις εθνικές ιδιαιτερότητες και τις διαφορετικές συνθήκες, τα ίδια λάθη εξέθρεψαν τα ίδια φαινόμενα).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News