Από την εποχή που έμπαινε στην Ολομέλεια κρατώντας μπαλόνι, ή έβγαινε εκτός κοινοβουλίου και ύψωνε τη γροθιά της στο αλαλάζον πλήθος έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, νιώθει το θεατράλε –αν όχι τον λαϊκισμό για το Παλαιστινιακό– να κλοτσάει μέσα της.

Ετσι, τη Δευτέρα, η κυρία Κωνσταντοπούλου –η οποία έχει διατελέσει και Πρόεδρος της Βουλής, ας μην το ξεχνάμε– έκρινε πρέπον να ανεβεί στο βήμα της Ολομελείας, για να μιλήσει στην επέτειο μνήμης για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, φορώντας μια παλαιστινιακή μαντήλα!

Βέβαια δεν είναι ένας συνηθισμένος κοινοβουλευτικός ακτιβισμός –και θεατρινισμός– της κυρίας Κωνσταντοπούλου.

Εχοντας αντιληφθεί ότι η τραγωδία των Τεμπών, την οποία κεφαλαιοποίησε πολιτικά και δημοσκοπικά, έχει πάψει να αποδίδει, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας το έχει γυρίσει στην άλλη τραγωδία, αυτή που βιώνουν οι χιλιάδες κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας.

Δεν είναι τυχαίο ότι συνέπραξε με ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, στην κοινή δήλωση των κοινοβουλευτικών ομάδων με την οποία κάλεσαν την κυβέρνηση να διακόψει τη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με το Ισραήλ. Ούτε φυσικά ότι, χρησιμοποιώντας «ρητορική πεζοδρομίου», όπως τη χαρακτήρισε στο μπρίφινγκ τη Δευτέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, δημοσίευσε βίντεο στο Tik Tok στο οποίο κατήγγειλε ότι τον Πρωθυπουργό της χώρας κάποιος τον «χρηματοδοτεί» και σιωπά για την Παλαιστίνη.

Τώρα που το ξυλόλιο τελείωσε, άρχισε δυστυχώς η Παλαιστίνη…

Σε άλλα νέα, να πούμε ότι η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Δόμνα Μιχαηλίδου, εμφανίστηκε το πρωί της Δευτέρας στον ΣΚΑΪ, στην εκπομπή «Αταίριαστοι», των Χρήστου Κούτρα και Γιάννη Ντσούνου και –κρατηθείτε– ρωτήθηκε για το πώς τα περνάει με το νεογέννητο μωρό της.

«Θα πάμε και στα του υπουργείου, αλλά πώς είναι…» τη ρώτησε ο κ. Κούτρας, για να αρχίσει η κυρία Μιχαηλίδου τη μελιστάλακτη αφήγηση:

«…Του υπουργείου είναι κι αυτά, μία ή άλλη, υπουργείο Οικογένειας είμαστε… Πολύ χαρούμενη. Τώρα προχθές έκλεισε και ένα μήνα. Εχουμε τύχει και έχουμε ένα μωράκι το οποίο είναι ήρεμο, είναι καλό, δεν κλαίει πολύ, δεν μας ταλαιπωρεί σχεδόν καθόλου. Είμαστε και οι δυο πολύ ευτυχισμένοι. Ο μπαμπάς του είναι πολύ καλός, με βοηθάει κι εμένα πολύ. Τα logistics είναι δύσκολα, δεν είναι εύκολα. Δεν θα πω ότι είναι εύκολα. Ολο το κομμάτι, βγάλε γάλα, τάισε, αποστείρωσε, καθάρισε, κοίμισε… Κι έχει και δουλειά μαζί, οπότε είμαστε σε έναν συνεχή αγώνα. Το προσέχει ο μπαμπάς το πρωί, μετά το παραλαμβάνω εγώ, το προσέχει λίγο και η μητέρα μου… δωσ’ του δουλειά στο zoom με το μωρό εδώ»…

Ως προς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια μητέρα που κάνει και καριέρα, η ίδια δήλωσε ότι βγαίνει καθώς «βοηθάει ο ένας τον άλλον, έχουμε τις μαμάδες, αλλά βγαίνει και επειδή μας αρέσει το ότι είμαστε νέοι γονείς –όχι σε ηλικία, νέοι ως πρώτοι φορά γονείς».

«Είμαι τυχερή, και έχω βοήθεια και το έχουμε συνδυάσει έτσι με τον άντρα μου και βοηθάνε και οι μαμάδες, οι γιαγιάδες δηλαδή, που ακόμα δεν έχουν συνηθίσει, ειδικά η δικιά μου που είναι πρώτη φορά και δεν το έχει συνηθίσει καθόλου, όπως κι εγώ το “μαμά”, “μανούλα”, δεν έχει ακουστεί ούτε από το μωρό ακόμα… Οπότε είναι πολύ ευχάριστα. Ακόμα…»

[απολαύστε υπεύθυνα]