Μιλάει κοφτά και με ένταση. Για την Κυψέλη Είναι Κυψελιώτης και η Κυψέλη για τους βέρους Κυψελιώτες δεν είναι γειτονιά, είναι η πατρίδα. Ο Κώστας Ζαμπέλης, φυσικός/εκπαιδευτικός, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πιο στριμωγμένη γωνιά της Ελλάδας – του πλανήτη ολόκληρου κάποτε. Και συνεχίζει να μεγαλώνει σε αυτήν. Από το μπαλκόνι του βλέπει ταράτσες, κεραίες, ουρανό και Ακρόπολη παρακαλώ! Πριν από ένα μήνα περίπου, έτσι απρόσμενα κι αυτοσχεδιαστικά, έφτιαξε την ομάδα «Φωτεινή Κυψέλη», μία ομάδα που στόχο έχει να φωτίσει την Κυψέλη. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πώς ήρθε η ιδέα και τι ακριβώς αφορά;

Για σκέψου, τι είναι αυτό που σε κάνει να θαυμάζεις κάποιες γειτονιές; Αν έχουν αρκετό πράσινο, ωραίες και φρεσκοβαμμένες πολυκατοικίες, φως, καθαρούς δρόμους, άνετα πεζοδρόμια, πάρκα, πλατείες. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κυψέλη έχει πανέμορφα νεοκλασικά (στο www.monumenta.org έχουν καταμετρήσει περίπου 1500 αξιόλογα κτίρια στο 5ο και 6ο δημοτικό διαμέρισμα) αλλά και πολυκατοικίες που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον με πολύ ωραίες εισόδους, ιδιαίτερα όσες έχουν χτιστεί ως το 1960. Είναι λίγο βιαστικό να θεωρείς ότι η Κυψέλη είναι απλά εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου. Όταν είσαι γέννημα-θρέμμα μιας περιοχής περίπου 40 χρόνια, τότε αυτόματα ξεκινάς ή θα έπρεπε να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις για τον εξωραϊσμό της. Έτσι, αναρωτήθηκα με ποιο απλό και οικονομικό τρόπο μπορεί να γίνει ένα βήμα από εμάς τους κατοίκους και με λίγη σκέψη κατέληξα στο σωστό και πλήρη φωτισμό των εισόδων των πολυκατοικιών. Ήμουν σίγουρος πως αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο οι πολυκατοικίες είναι σκοτεινές, αυτός είναι η έλλειψη ενημέρωσης και μετά η έλλειψη ενδιαφέροντος. Ακόμα και τώρα κάποιοι δεν μας πιστεύουν όταν τους εξηγούμε ότι μια φωτεινή είσοδος κοστίζει σε κάθε διαμέρισμα το πολύ μισό ευρώ τον μήνα αν υπολογίσουμε την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Ας πάψουμε, λοιπόν, να είμαστε ο λαός που συνεχώς θαυμάζει τις πόλεις του εξωτερικού και ας περάσουμε στη δράση.

Τι περιμένεις από αυτή την κίνηση; Μόνο να γίνει πιο φωτεινή η Κυψέλη;

Ξεκίνησα φέτος στα μέσα του Ιανουαρίου, με ιδιαίτερη διστακτικότητα, πιο πολύ θα λέγαμε σα διάθεση πειραματισμού και δοκιμής ενώ το έχω εφαρμόσει χρόνια στην πολυκατοικία στην οποία είμαι συνδιαχειριστής. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το γνωστό μέσο που λέγεται facebook και να δω σαν ιδέα πώς θα προχωρήσει. Πολύ γρήγορα προσφέρθηκαν και άλλα μέλη και γείτονες να γράψουμε ένα κείμενο το οποίο μοιράζουμε σε κατοίκους της Κυψέλης ή αφήνουμε σε μαγαζιά, προσωπικός φίλος έφτιαξε το λογότυπο της ομάδας, ενώ κατάστημα με λαμπτήρες και ηλεκτρολόγος είναι δίπλα μας με πολύ καλές τιμές. Έτσι, σε 10 μόνο ημέρες εμφανίστηκαν 2 γείτονες δηλώνοντας πως πείστηκαν και αποφάσισαν να αλλάξουν τις λάμπες που είχαν, χρησιμοποιώντας πλέον οικονομικές λάμπες led! Εκεί κατάλαβα πως πρόκειται για μια απλή σκέψη που υπήρχε στο μυαλό πολλών αλλά δεν είχαν το χρόνο ή τη γνώση ώστε να ξεκινήσουν μια τέτοια δραστηριότητα. Μπορεί να μείνουμε εκεί, σε φωτεινές εισόδους, μπορεί αυτή η ιδέα όμως να αποτελέσει το πρόκριμα για την ενεργοποίηση της φαντασίας και της διάθεσης και άλλων κατοίκων και σε συνεργασία με τον Δήμο ή την Πολιτεία να προχωρήσουμε σε μια αναγέννηση και ανασυγκρότηση της ιστορικής αυτής περιοχής. Στην αρχή σκεφτόμουνα ότι έστω και αν ένας κάτοικος αλλάξει τα φώτα της εισόδου της πολυκατοικίας του επειδή ενημερώθηκε από αυτό το γκρουπ, εγώ θα είμαι ευχαριστημένος, αλλά όπως φαίνεται ο άνθρωπος ανεβάζει γρήγορα και αρκετά ψηλά τον πήχη. Ας πούμε, γιατί να μην δούμε με ποιο τρόπο μπορεί να αναβαθμιστεί η στοά Broadway. Είναι χώρος που προσφέρεται για ιδιαίτερη επένδυση. Έτοιμος θα έλεγα και ομολογώ πως απορώ πώς δεν έχει προχωρήσει κάποια προσπάθεια. Μαγαζιά που περιμένουν να ανοίξουν, κινηματογράφος θερινός και χειμερινός, δίπλα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τι άλλο θέλουμε δηλαδή! Αυτό που δεν έχει γίνει κατά τη γνώμη μου είναι αρκετή και σωστή προώθηση. Έχει αυτό το στιλ και το χρώμα που το μετατρέπει σε στέκι χωρίς να μπορώ να το περιγράψω με ιδιαίτερη σαφήνεια αλλά νομίζω με καταλαβαίνεις.

Στην Ελλάδα τα περιμένουμε όλα από το κράτος.

Δεν περιμένουμε τα πάντα από το κράτος αλλά περιμένουμε όσα αφορούν το κράτος. Όταν καλούμαι, για παράδειγμα, να πληρώσω τόσους φόρους και αυξημένα δημοτικά τέλη, είναι λογικό να έχω και τις ανάλογες απαιτήσεις. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα αντικαταστήσουμε τα σπασμένα ή στραβά και άρα επικίνδυνα πλακάκια στα πεζοδρόμια. Δέχομαι φυσικά, από την άλλη, πως πρέπει να ενημερώσω τον δήμο για αυτά. Τη συλλογικότητα τη δέχομαι και την υποστηρίζω επίσης όταν πρόκειται να διεκδικήσω αυτά που μου ανήκουν και μου αξίζουν. Όταν αντί να βλέπω αύξηση των πάρκων, ένα ωραίο πρωινό του 2008 κόβονται δεκάδες δέντρα στο πάρκο Λέλας Καραγιάννη για τη δημιουργία υπόγειου parking (παρόλο που υπήρχε η υπόσχεση για υψηλό πράσινο, κάτι που ποτέ δεν είδαμε και ο κόσμος δεν έχει λόγο να δείξει κατανόηση), τότε η συλλογικότητα επιβάλλεται και έτσι ο συγκεκριμένος χώρος ή και άλλοι (όπως το πάρκο στη Ναυαρίνου) είναι και πάλι μετά από αγώνες, τόποι δημιουργίας και ελεύθερης βόλτας και όχι μιας ακόμα επιχείρησης στο κέντρο της Αθήνας.

Αν ήσουν δήμαρχος  Αθηναίων για ένα χρόνο τι θα έκανες ;

Τι να προλάβω σε ένα χρόνο; Έχω κάποιες ιδέες και θέλω να μου δώσεις ολόκληρη την τετραετία. Θα προσπαθούσα να προχωρήσω σε κάτι ρεαλιστικό και εφικτό και όχι εξυπνάδες του στιλ «να βάλουμε μια βόμβα για να γκρεμίσουμε τις πολυκατοικίες». Αυτές υπάρχουν και για κάποιο λόγο κάποτε χτίστηκαν όπως χτίστηκαν, εκφράζοντας και αντιπροσωπεύοντας την αισθητική και κουλτούρα της εποχής.

Επισκευή των πεζοδρομίων λοιπόν σε όλη την Αθήνα και όχι μόνο στους μεγάλους και τουριστικούς δρόμους-βιτρίνα. Δέντρα! Πιο πολλά δέντρα όπου αυτό είναι εφικτό. Μηδενική ανοχή για τους αναίσθητους που κλείνουν τις διαβάσεις πεζών. Ανακαίνιση των πανέμορφων νεοκλασικών κτιρίων με βοήθεια οικονομική από τον δήμο και το ανάλογο υπουργείο με τον όρο να κερδίσει το κράτος ένα ποσοστό από την ενοικίαση ή την πώληση  μετά το πέρας των επισκευών ή ακόμα να το χρησιμοποιήσει για λίγα χρόνια κάποια κεντρική υπηρεσία. Ευπρεπισμός και φωτισμός των στοών. Γιατί όχι, μελετημένη και ασφαλής μετατροπή των υπογείων κατοικιών σε γκαράζ αυτοκινήτων και έτσι πιθανή διαπλάτυνση κάποιων πεζοδρομίων. Περισσότερα πάρκα, με σιντριβάνια σε λειτουργία και οργανωμένες παιδικές χαρές. Βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς και ταυτόχρονη διακοπή κυκλοφορίας σε αρκετούς δρόμους. Περισσότεροι ποδηλατόδρομοι (στην Κοπεγχάγη, με μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι 20οC, το δίκτυο των ποδηλατοδρόμων αγγίζει σε μήκος τα 400 χιλιόμετρα). Περισσότεροι χώροι για άστεγους και οικονομικό κίνητρο σε εστιατόρια που δεν θα πετάνε το φαγητό της ημέρας που περίσσεψε αλλά θα το προσφέρουν σε άπορους (όπως συμβαίνει σε πολιτείες της Αμερικής). Καλύτερη ενημέρωση για το θέμα της ανακύκλωσης. Αρκετά οικονομικά κίνητρα ώστε, για παράδειγμα, να έχει μείωση στα δημοτικά τέλη όποιος κάτοικος επιστρέψει στο κέντρο. Καθιέρωση δημοτικού φροντιστηρίου για οικονομικά αθενείς. Online πλατφόρμα για διαδικτυακά δημοψηφίσματα που αφορούν τον Δήμο και άρα τους πολίτες του. Καλύτερη ενημέρωση για κοινωνικά ζητήματα, όπως ναρκωτικά, AIDS, επαγγελματικός προσανατολισμός για τα νέα παιδιά, κ.λπ., ανεξάρτητα αν είναι αρμοδιότητα του αντίστοιχου υπουργείου όπως συχνά ακούμε.

Εντάξει σταματάω γιατί ούτε η μία τετραετία θα μου έφτανε μάλλον…

Τι αγαπάς περισσότερο στην Κυψέλη ;

Εδώ προφανώς υπάρχουν και τα προσωπικά βιώματα και καταγραφές. Είναι η γειτονιά στην οποία μεγάλωσαν η γιαγιά και ο παππούς, οι γονείς μου αρκετά χρόνια αλλά και αργότερα και εγώ με τον αδερφό μου. Κάποτε υπήρχε ζωντάνια. Από την εποχή του Select για το οποίο έχω ακούσει τόσες ιστορίες… Αυτό θέλω να ξαναδώ και πάλι. Να έχει ξανά η στοά Broadway δισκάδικο, φωτογραφείο και μαγαζί με μουσικά όργανα ή παιδικά παιχνίδια. Δεν θέλω πολυτέλειες και εμπορικά κέντρα, απλά να υπάρχει ποικιλία από βιβλιοπωλεία, κάβες, ζαχαροπλαστεία, παντοπωλεία και όχι ένα από αυτά επειδή κάποιος ρομαντικός Κυψελιώτης κρατάει το μαγαζί μέχρι να πάρει σύνταξη. Η Κυψέλη από τη μια μεριά διαθέτει ένα από τα πιο όμορφα πάρκα της Αθήνας, το πεδίον του Άρεως, ενώ από την άλλη τέμνεται από έναν εντυπωσιακό και σπάνιο πεζόδρομο, τη Φωκίωνος Νέγρη, μήκους ενός χιλιομέτρου που κάποτε ήταν γεμάτος ζωή ενώ, τέλος, εύκολα προσέχεις πως είναι από τις λίγες γειτονιές της Αθήνας που διαθέτουν πολλές και πλούσιες δενδροστοιχίες στους δρόμους της.

Ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας Le Corbusier είχε πει «Τρία είναι τα κύρια στοιχεία της πολεοδομίας: Φως, πράσινο, ήλιος». Στη «Φωτεινή Κυψέλη» θα παλέψουμε, προς το παρόν, για το πρώτο.

*Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη Φωτεινή Κυψέλη κάντε κλικ στη σελίδα της ομάδας στο facebook  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News