Την 25η Ιουλίου 1974 η Ελλάδα είχε πήξει από αντιχουντικούς. Τόσους πολλούς, τόσο βασανισμένους, τόσο αντιφρονούντες, τόσο δεινοπαθήσαντες που αν αυτό ίσχυε το μπόι το δικτατόρων του 67 θα ταν σίγουρα πολλαπλάσιο – ήσαν όντως πανίσχυροι οι συνταγματάρχες για να έχουν καθυποτάξει επί επτά χρόνια ένα λαό που ευθύς εξαρχής και σύσσωμος είχε αντιταχθεί στο πραξικόπημα!

Έτσι και τώρα. Έτσι ακριβώς. Εδώ και κάμποσες εβδομάδες παρατηρώ το λάβρο αντικωστοπουλο-λυμπερό-αναστασιαδικό μέτωπο που διαρρηγνύει τα ( πρώην πανάκριβα αν και λιγάκι εσχάτως τσαλακωμένα) ιμάτιά του εξαπολύοντας μύδρους σε ό,τι σήμαινε life style της «χρυσής» περιόδου 1990-2005… Διαπρύσιοι ξιφουλκούν, γράφουν και ωρύονται για το είδος της δημοσιογραφίας – είδος ζωής (αυτά τα δύο ήσαν απολύτως ταυτισμένα). Με τα πόδια σταυρωμένα πάνω στο γραφείο και το απαραίτητο πούρο στο στόμα γέμισαν χιλιόμετρα σελίδων εφημερίδων και περιοδικών και ατέλειωτες ραδιοφωνικές ώρες αντικαθιστώντας το χιούμορ με το καλαμπούρι (πάντα εκ του ασφαλούς), χλευάζοντας την καλλιέργεια και αντικαθιστώντας την με το τσιμπολόγημα  και την τσαπατσουλιά, μπερδεύοντας το ύφος με την οίηση…  Απόλυτη βεβαιότητα, τσίχλα πάντα της Εξουσίας, λίγος οίστρος, λίγος ψευτοκυνισμός, λίγη εξυπνάδα, λίγο γκλίτερ στο αμπαλλάζ συν μεγάλη άνεση και μεγάλη πολυτέλεια.  Όλα επί ανταλλάγματι. Όλος ο στρατός αυτός που έπινε νερό (όχι της βρύσης) στο όνομα των χλιδάτων αφεντικών, που όργωσε όλα τα κρεμαστά ξενοδοχεία της Σαντορίνης, ανακάλυψε τα χειμερινά θέρετρα, ταξίδεψε κυρίως με τσάμπα εισιτήρια,  ντύθηκε με τις φίρμες που διαφημίζοντας στα έντυπα, έβγαλε τα μάτια κάθε αξίας στο όνομα της πανίσχυρης τιμής, ψήλωσε βιαίως και παρά φύσιν, τώρα που το οικοδόμημα κατέρρευσε και μεταβλήθηκε στους αντιχουντικούς του 2012.  Αδιάβροχοι φτύνουν αυτό που έφτιαξαν, αυτό που απομύζησαν με όλη τους τη μανία επιτυχίας; –αναρρίχησης;, όπως θέλετε πείτε το. Έχουν μπόλικές βελανιδιές να πελεκίσουν μέχρι να αρχίσουν να τις ξαναχαϊδολογάνε πάλι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News