Μια φοβερή ερώτηση πλανάται πάνω από τα επιτελεία των κομμάτων. «Ποιο είναι το πολιτικό αποτύπωμα της τραγωδίας των Τεμπών;» Όσο κι αν μοιάζει μακάβριο και κυνικό να γίνονται πολιτικοί υπολογισμοί πάνω από τεμαχισμένα πτώματα νέων παιδιών, ας μην γελιόμαστε. Πίσω από τους θρήνους καραδοκεί η κομματική αριθμητική. Που αυτή την φορά είναι αινιγματική και μυστηριώδης. Κομματικοί επιτελείς και δημοσκοπικοί ινστρούχτορες στέκονται αμήχανοι μπροστά στην τηλεοπτική καταιγίδα με επίκεντρο τα Τέμπη. Και τι να απαντήσουν στο σύνθημα της πιτσιρικαρίας ,«πάρε όταν φτάσεις»; Δεν τους απομένει λοιπόν παρά ένα πελώριο ερωτηματικό. «Τι θα βγάλει αυτή η καταστροφή;»

Καθότι βρισκόμαστε μέσα σε προεκλογική περίοδο, μην ξεχνιόμαστε. Αν οι κάλπες απείχαν δώδεκα ή είκοσι τέσσερις μήνες, θα υπήρχε επαρκής χρόνος για πιο μακροχρόνια πολιτική διαχείριση. Τώρα βρισκόμαστε μέσα στην άδηλη χρονική ζώνη του βρασμού. Κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τέρας που μπορεί να ξεπροβάλει μέσα από τους αφρούς ενός καζανιού γεμάτου άγνωστα υλικά που σιγοβράζει. Η κυβέρνηση βλαστημά την τύχη της με ένα «μα ήταν ανάγκη να γίνει τώρα;». Η αντιπολίτευση πάλι υψώνει ένα γεμάτο κρυφές ελπίδες βλέμμα προς τον ουρανό και με ένα εσωτερικό χαμόγελο μουρμουρά ένα υπόγειο «λες…;».

Αμφότεροι όμως σιγοπερπατούν, σαν να έχουν μπει λαθραία μέσα σε δωμάτιο όπου κοιμάται κάποιος μεθυσμένος. Φοβούνται μην τον ξυπνήσουν και αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες αντιδράσεις του. Μήτε ομιλίες, μήτε συγκεντρώσεις, μήτε εκδηλώσεις, μήτε εξαγγελίες. Συγκαλυμμένες και δήθεν συντετριμμένες οι επιθέσεις, βελούδινες οι άμυνες και οι αντεπιθέσεις. Σιγή από όλους και ανεπαίσθητες κινήσεις, πάνω από ένα εκλογικό σώμα που ουδείς γνωρίζει πώς θα αφομοιώσει το τρομερό θέαμα των τρακαρισμένων βαγονιών με τα απανθρακωμένα ανθρώπινα μέλη ανάμεσα στα σιδερικά.

Οι δημοσκόποι έπαψαν προσώρας να μετρούν, περιμένοντας να καταλαγιάσει κάτι που δεν ξέρουν καν να κατονομάσουν. Υπουργοί, υφυπουργοί και γραμματείς (δεξιοί, αριστεροί, πρώην, νυν και σε αναμονή) περιμένουν τυφλοί και άπραγοι στα κομματικά τους γραφεία, με την αγωνία να τους κατατρώει. Έχουν μια γενική θεωρητική ιδέα περί της αντίδρασης των εκλογικών σωμάτων απέναντι σε σοκαριστικά γεγονότα τέτοιου βεληνεκούς, αλλά κι αυτή δεν τους πολυβοηθά. Είτε –λέει- η αρχική αγανάκτηση του κόσμου δίνει σιγά-σιγά την θέση της σε ψυχραιμότερες δεύτερες σκέψεις άρα σε ήπιες πολιτικές επιδράσεις, είτε η αρχική κοινωνική αναμονή κρύβει από κάτω της ένα υπόγειο οργισμένο ποτάμι, που με τον καιρό φουντώνει καταστροφικά και τα κάνει όλα μαντάρα.

Γρίφος δηλαδή… και οι εκλογές όλο και πλησιάζουν… σαν τρένο που έρχεται από απέναντι μέσα στο σκοτάδι και κανείς δεν ξέρει αν πατά στις δικές του ράγες και θα τον τσακίσει ή στις παράλληλες, οπότε θα περάσει δίπλα του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News