Δεν πρόκειται για μετάλλαξή μου, αλλά για προσαρμογή. Ως γνωστόν, τα είδη του ζωικού βασιλείου που επιβίωσαν από την Πλειστόκαινο ως τις ημέρες μας ενώ η φύση άλλαζε συνεχώς γύρω τους, δεν ήταν ούτε τα πιο δυνατά, ούτε τα πιο έξυπνα, ούτε τα πιο γρήγορα. Ηταν τα πιο προσαρμοστικά. Για να επιβιώσω λοιπόν και εγώ στο καινούργιο οικοσύστημα που βρέθηκα, έπρεπε ταχύτατα να προσαρμοστώ στα δεδομένα του.

Να γίνω ένα με τα χρώματα του περιβάλλοντος του, να μάθω να μιμούμαι τις κραυγές των παλιών κατοίκων του, να επιδείξω πίστη στον αρχηγό του, να ενστερνιστώ τις βαθύτερες αξίες που διέπουν την καθημερινότητα του. Με δυο λόγια, έπρεπε να προσθέσω στο τέλος του ονόματος μου άλλο ένα. Ετσι έγινα Ιωάννης Ραγκούσης – Πολάκης. Ηταν όρος επιβίωσης μου, πολλώ δε μάλλον που εγώ εκεί μέσα δεν μπήκα απλώς για να επιβιώσω, αλλά για να κυριαρχήσω.

Τελικά, το Συριζο-οικοσύστημα στο οποίο μπήκα είναι λιγότερο πολύπλοκο απ’ αυτό απ’ όπου προέρχομαι. Στηρίζεται σε αρχέτυπες και κατά βάση πρωτόγονες επιφανειακές εκδηλώσεις, όπως το μίσος, η οργή και η ακατέργαστη εκρηκτικότητα. Ο πραγματικός Συριζαίος δεν πιστοποιείται απ’ αυτά που πιστεύει, αλλά από την επιθετικότητα του απέναντι στους εχθρούς. Εύκολη δουλειά.

Με ένα αστείο «είστε χουντοεπιτροπή» και ένα χαζό «φέρτε την αστυνομία να με συλλάβει» ανεβαίνει κανείς ραγδαία τα σκαλιά και της εκτίμησης τους και της ιεραρχίας τους. Απλά ανθρωπάκια δίχως επιτηδεύσεις και πολύπλοκες σκέψεις. Καμία σχέση με το παλιό Πασοκο-οικοσύστημα, μέσα στο οποίο έπρεπε να κάνεις τον ζογκλέρ ανάμεσα σε πολιτικές απόψεις, ιδεολογικές τάσεις και παγιωμένες ιεραρχικές δομές για να ανέβεις ένα σκαλοπατάκι. Εδώ δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, χρειάζεται απλώς να φωνάζεις. Η κλήση σε έφοδο κατά του εχθρού, ανοίγει αυτομάτως όλες τις πόρτες προς την κορυφή.

Πώς το ‘χε πει ο στρατηγός και δικτάτορας Κονδύλης; «Αν ήξερα πόσο μακάκες είναι οι Ελληνες, θα τους κυβερνούσα από τον καιρό που ήμουν επιλοχίας».

Το ίδιο κι εγώ: Αν ήξερα πόσο αφελείς και δευτεράντζες είναι οι Συριζαίοι, θα ήμουν υπαρχηγός τους εδώ και δέκα χρόνια. Από τότε που ο Παύλος με κατηγορούσε ότι κατέστρεψα την χώρα και από τότε που με επικεφαλής τον Θύμιο μ’ έλεγαν υπάλληλο του ΔΝΤ διότι απελευθέρωνα τις αγορές και τα επαγγέλματα.

Τώρα η Προανακριτική είναι η μέγιστη ευκαιρία μου. Ως Ιωάννης Ραγκούσης – Πολάκης μπορώ να λέω δημοσίως πράγματα που κάποτε δεν θα τολμούσα ούτε να τα σκεφτώ στο κρεβάτι μου πριν με πάρει ο ύπνος. Σαν αυτό για την «βία της πλειοψηφίας». Εκεί που θήτευα παλιότερα, την πλειοψηφία την είχαν περί πολλού. Εδώ δεν έχει τέτοια. Νόμος είναι το δίκιο του Συριζαίου και οι πλειοψηφίες να πάνε να κουρεύονται.

Να το ξέρετε: στην Προανακριτική θα είμαι και Ραγκούσης και Πολάκης και Τζανακόπουλος. Κι όταν τελειώσει η Προανακριτική, θα είμαι το Νο2 τους. Ο πιο μαχητικός και προβεβλημένος τους. Κι αν ο Κυριάκος κάνει τίποτα διπλές εκλογές πάνω στον χρόνο ή στο δίχρονο και τις πάρει, τότε ο Αλέξης θα χει πέντε συνεχείς ήττες στο κεφάλι του. Με την ριζοσπαστική Αριστερά να υποχωρεί διαρκώς και την Πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται αδήριτη ανάγκη για να ανακοπεί η Δεξιά. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε… Με τόσους παλιούς Πασόκους να ‘χουν γραφτεί στο κόμμα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News