Σε πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής ο Πρωθυπουργός παραπονέθηκε, επειδή οι άλλοι αρχηγοί τον αποκαλούν «ψεύτη» και εξήγησε ότι όσα είχε πει, τόσο στην αντιπολίτευση όσο και στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του, ήταν προϊόν «αυταπατών» (εδώ).

Δεκτόν. Πράγματι, φαντάζει μακρινή η εποχή που ο ίδιος «έσκιζε» τα Μνημόνια. Ας ξεχάσουμε και την υπόσχεση-αυταπάτη περί καταργήσεως του ΕΝΦΙΑ. Κι ας φρόντισε σήμερα να μας υπενθυμίσει ο υπουργός Ευκλείδης ότι θα τον πληρώνουμε εσαεί (εδώ). Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν για όλες τις υποσχέσεις που έχουν δώσει.

Τότε προς τι οι «σεμνοί» πανηγυρισμοί για τις «επιτυχίες» της διαπραγμάτευσης (εδώ); Είναι να πανηγυρίζεις επειδή κάθε δυο μέρες φέρνεις στη Βουλή διατάξεις κατ’ απαίτηση των δανειστών, που κάνουν κουρέλι και τις τελευταίες «κόκκινες γραμμές» σου; Είναι αυτά για πανηγυρισμούς ή για τα πανηγύρια;

Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, με την προστασία των δανειοληπτών; Ανέκδοτο έχει καταντήσει. Και δεν μιλάμε πια για εκείνο το -όχι και τόσο μακρινό- σύνθημα (εδώ). Ας το «ξεχάσουμε». Ομως, τι νόημα έχει να λέει ο Πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο «προστατέψαμε απολύτως την πρώτη κατοικία για τη συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών», όταν ο παρακαθήμενός του υπουργός Τσακαλώτος λέει και κάνει άλλα; Οταν, δηλαδή, η διάταξη που έφερε (ψηφίστηκε) επιτρέπει ακόμα και τα δάνεια για πρώτη κατοικία με αντικειμενική αξία κάτω από 140.000 ευρώ να περνούν στη «διαχείριση» των (άλλοτε τρισκατάρατων) «κορακιών»; Δεν  πωλούνται μεν, επί του παρόντος, αλλά για πόσο; «Προσωρινά», όπως διαβεβαιώνει ο ίδιος υπουργός με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο (εδώ).

Και αυτά τα δάνεια δεν αφορούν πλούσιους. Μέχρι 140.000 ευρώ αξίζει ένα σπίτι χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος δανειολήπτη. Όπως φτωχούς συνταξιούχους αφορά η κατάργηση του ΕΚΑΣ. Όπως τους φτωχούς πλήττει περισσότερο η αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα.

Υπάρχει κανένας λόγος να πανηγυρίζει, έστω με «σεμνότητα», ο κ. Τσίπρας για όλα αυτά;  Σε μια χώρα που χιλιάδες άνθρωποι πάνε σε συσσίτια και οι άρχοντές της ασχολούνται με τις offshore τους, λέξεις όπως «επιτυχίες» και «σεμνότητα» στη διαχείρισή τους πρέπει να εξαφανιστούν από το λεξιλόγιό τους. Υπάρχει χώρος μόνο  για ντροπή.

Και προσοχή: την τελευταία φορά που η «σεμνότητα», μαζί με την «ταπεινότητα»,  έγιναν πολιτικό σύνθημα, δεν κατέληξε καλά : άνθισαν οι επιθεωρήσεις και τα ανέκδοτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News