Μια νεαρή γυναίκα ξυπνά σε ένα όνειρο του αύριο. Σε ένα σύμπαν όπου η βαρύτητα έχει καταργηθεί και οι άνθρωποι δεν είναι αναγκασμένοι να πατούν τα πόδια τους στο έδαφος. Αιωρείται με τη χαρά μιας νεογέννητης στον αέρα, ταξιδεύει σε θάλασσες και σε στεριές, μέχρι που κάποιοι άνθρωποι ντυμένοι ομοιόμορφα στα μαύρα, την υποχρεώνουν να προσγειωθεί στο έδαφος και στην πεζή –κυριολεκτικά- πραγματικότητα. Αυτή είναι η ιστορία μιας πειραματικής ταινίας με τίτλο «Βαρύτητα – Ένα όνειρο του αύριο» που σκηνοθέτησαν από κοινού η Γαλλίδα ηθοποιός και χορεύτρια Ναταλία Ντιφρές και ο Γερμανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Φίλιπ Πισκορζίνσκι.

Φτιαγμένη με την -κοπιαστική στην προκειμένη περίπτωση- τεχνική του stop motion (αναρίθμητες λήψεις και επιλογή στο μοντάζ, καρέ προς καρέ, των ισοϋψών σημείων στα… απανωτά πηδήματα της πρωταγωνίστριας), η ταινία γυρίστηκε σε διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Οι λήψεις ξεκίνησαν στην Μπουργκίνα Φάσο, συνεχίστηκαν στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, μετά στο Αμβούργο, για να ολοκληρωθούν στις Βρυξέλλες. Το τελικό αποτέλεσμα, «ντυμένο» με την ηλεκτρονική μουσική του Ρον (ψευδώνυμο του Γάλλου συνθέτη και μουσικού παραγωγού Ερβάν Καστέξ), θα μπορούσε να αποτελεί μια πρωτότυπη μεταφορά του κόσμου μας. Ενός κόσμου που έχει χάσει τις αυταπάτες του, μαζί με το πάθος και τον ενθουσιασμό που θα έπρεπε να τον διακρίνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News