Στα μέσα του 2013, οι ελληνικές εφημερίδες ασχολούνταν με τις επιδιώξεις του Αντώνη Σαμαρά να φέρει κινεζικές επενδύσεις στη χώρα, με την προετοιμασία του υπουργείου Παιδείας για τις Πανελλήνιες που θα άρχιζαν σε λίγες ημέρες, με το πόρισμα των ελεγκτικών εταιρειών για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ και με τη διαφαινόμενη μείωση του ΦΠΑ. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού παιζόταν το Orphan Black. Μια σειρά που εκτυλίσσεται στον Καναδά, με εξαιρετικές ερμηνείες και με πρωτότυπο story. Θυμάμαι τα βράδια να ξενυχτώ για να δω τα επεισόδια, μόνο και μόνο για να δω το street life στο Τορόντο και στο Οντάριο.

Την ίδια ακριβώς περίοδο, ο Τζάστιν Τριντό, προαλειφόταν για την ηγεσία του Καναδά. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, είναι πρωθυπουργός της χώρας και παρουσίασε στο κοινό το νέο υπουργικό συμβούλιο.

Συνολικά, 30 άτομα. Άντρες 15 κι άλλες τόσες γυναίκες. Μοιρασμένα κουκιά, δηλαδή. Ισόποση κατανομή. Οι περισσότεροι κάτω από 50 χρονών. Μια φρέσκια ομάδα, στην οποία θα βρεις αγγλόφωνους και γαλλόφωνους, χριστιανούς καθολικούς και μέλη της κοινότητας Σιχ, κόσμο με ευρωπαϊκές ρίζες και κόσμο που κατάγεται από φυλές Εσκιμώων, δεύτερης γενιάς μετανάστες, τετραπληγικούς, ομοφυλόφιλους και straight. Τα πάντα, δηλαδή. Μία κυβέρνηση που αντικατοπτρίζει αυτό που ακριβώς είναι ο Καναδάς. Ένα εξαιρετικά επιτυχημένο μπάσταρδο έθνος, ένα έθνος μεταναστών –κυρίως Ευρωπαίων- που αποτίναξε όλες τις κακές συνήθειες των προγόνων του. Ένα έθνος που αν και ηλικιωμένο δημογραφικά θεωρεί φυσιολογική και αγκαλιάζει κάθε είδους εξέλιξη, ξάθε είδους τάσεις. Τεχνολογικές, πνευματικές, επιστημονικές, ανθρώπινες.

Αν κάποιος ψάξει στο ίντερνετ θα βρει πολλά άρθρα για τον Τριντό. Το περασμένο 20μερο στα αμερικανικά Μέσα ήταν το νούμερο ένα θέμα. Τόσο το άστατο παρελθόν του, όσο και τα τατουάζ που στιγματίζουν το δέρμα του. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Δώστε βάση στην παρακάτω φωτογραφία. Δεν μπαίνει στην κεντρική θέση, αναμειγνύεται με το πλήθος, γίνεται ένα με τους υπουργούς και κάθεται στην καρέκλα. Η σημειολογία που αντικατοπτρίζει το μυαλό και την ανατροφή ενός ανθρώπου.

Πάτησα play δύο, τουλάχιστον, φορές στην ομιλία του. Ρωτήθηκε για το θέμα του 15-15 στους υπουργούς του. «Γιατί τοποθετήσατε 15 γυναίκες;» ήταν η ερώτηση. «Γιατί είμαστε στο 2015» ήταν η απάντηση. Ούτε αναφορά σε ποσοστώσεις, ούτε ξύλινα κλισέ για τη θέση της γυναίκας, ούτε τίποτα. Απλά, λιτά, απέριττα και, κυρίως, ουσιαστικά.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχουν, ήδη, αρχίσει οι συγκρίσεις με τον Ομπάμα. Ο 43χρονος Καναδός μπαίνει δυναμικά στον πολιτικό στίβο, την ώρα που ο 54χρονος Ομπάμα ετοιμάζεται να αναχωρήσει. Κι έχει όλα τα φόντα να τον φτάσει. Τουλάχιστον όσον αφορά την προοδευτικότητα και την απλότητα στη ρητορική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News