Η αλήθεια είναι η διοίκηση ενός υπουργείου δεν έχει σχέση κατ’ ανάγκην με την καλλιτεχνία. Θέλω να πω, μπορεί να είσαι εξαίρετος καλλιτέχνης αλλά να μην τα καταφέρνεις σε διοικητικά ζητήματα, πόσο μάλλον σε ό, τι απαιτεί διοικητικά ένα υπουργείο. Μπορεί βεβαίως να ισχύει και το αντίθετο. Σαν καλλιτέχνης να μη λες και πολλά αλλά να είσαι φοβερός ιθύνων νους. Να σε κάνουν υπουργό και να διαπρέψεις.

Δεν ξέρω τι απ’ τα δύο ισχύει στην περίπτωση της νέας υπουργού Πολιτισμού, Λυδίας Κονιόρδου. Η επιλογή της προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, αρνητικές και θετικές. Άλλοι τη θεώρησαν μια ευχάριστη έκπληξη του ανασχηματισμού, άλλοι δυσπιστούν και απορούν: έχει να προσφέρει κάτι σαν υπουργός;

Αναμφίβολα είναι μια αξιόλογη καλλιτέχνης, μια γυναίκα που έχει αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει στους ώμους της δύσκολους ρόλους και να φέρει εις πέρας απαιτητικές παραστάσεις. Έχει επίσης δείξει, με τη στάση που κρατά και τις επιλογές που κάνει, την ποιότητά της ως άνθρωπος. Δεν είναι απλά μια καλή ηθοποιός, είναι μια σημαντική ηθοποιός. Μια σημαντική καλλιτέχνης θα έλεγα, μιας και η δουλειά της πια έχει να κάνει με πολλούς τομείς του θεάτρου. Παίζει, σκηνοθετεί, επιλέγει, σχεδιάζει, οργανώνει. Δεν ξέρω πώς θα τα πάει σαν πρώτο βιολί ενός ολόκληρου υπουργείου και τι θα γράψει εντέλει το κοντέρ, αλλά οπωσδήποτε έχει μια καλή βάση για να ξεκινήσει.

Μεταξύ μας όμως, πόσο χειρότερα μπορεί να τα πάει η Κονιόρδου σαν υπουργός Πολιτισμού, σε σχέση με τους προηγούμενους; Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι απ’ τον Αριστείδη Μπαλτά που όλοι θυμόμαστε το Βατερλό του, την επιλογή του Γιαν Φαμπρ σαν καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου; Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι και από παλιότερους, όπως τον Γιώργο Βουλγαράκη (2006),  ή τον Μιχάλη Λιάπη (2007) και τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο (2012); Ολοι αυτοί έχουν υπάρξει υπουργοί Πολιτισμού. Αλήθεια, πόσο άστοχες επιλογές ήταν; Μέχρι και ο Κώστας Τζαβάρας διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού επί Σαμαρά. Ποιος; Ο Τζαβάρας. Που τον βλέπεις και λες ετούτος από Τέχνη ξέρει ό,τι ξέρει η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα από ποδόσφαιρο.

Κατάφερε κάποιος προκάτοχος της Κονιόρδου κάτι στο Πολιτισμού; Τίποτα, μια τρύπα στο νερό όλοι τους. Και είναι σαν να μη θέλουν καν να προσπαθήσουν, μήπως καταφέρουν κάτι. Η εντύπωση που μου έχει δοθεί εμένα δηλαδή, ως πολίτη, είναι ότι οι τελευταίες κυβερνήσεις το υπουργείο Πολιτισμού το έχουν για τα μπάζα. Ειδικά από τότε που ξέσπασε η κρίση, ακόμα πιο πολύ. Αντί να λένε, ας σπρώξουμε γερά τον Πολιτισμό προς τα έξω, ας επενδύσουμε σ’ αυτόν, είναι σα να λένε, αφήστε τώρα τις τέχνες, έχουμε σημαντικότερα θέματα να λύσουμε σε άλλα υπουργεία. Ορίζουν έναν υπουργό Πολιτισμού ίσα-ίσα για να μη μένει κενή η θέση, κι εκείνος θητεύει εκεί σα να κάνει αγγαρεία.

Δεν ξέρω πόσο καλύτερη θα είναι η Κονιόρδου απ’ όλους αυτούς λοιπόν, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν μπορεί να είναι χειρότερη. Αν μη τι άλλο, εκείνη τον Πολιτισμό τον αγαπά και είναι σίγουρο ότι δεν θεωρεί τη θέση που της δόθηκε βαρίδι και αγγαρεία. Αυτό είναι μια θετική εξέλιξη για το υπουργείο Πολιτισμού, πιστεύω.

ΥΓ: …Και πού είστε, κ. Τσίπρα, κάνα φράγκο και στον Πολιτισμό να δώσετε..

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News