Οταν ο Σέρχι Ρομπέρτο έστελνε με προβολή τη μπάλα στα δίχτυα της Παρί Σεν Ζερμέν υπογράφοντας το απόλυτο ποδοσφαιρικό θαύμα, οι κερκίδες του Καμπ Νου έπαιρναν φωτιά. Ολόκληρος ο πλανήτης προσπαθούσε να χωνέψει αυτό που είδε και οι οπαδοί της Μπάρτσα πάσχιζαν να δώσουν μια κάποια έκφραση στην χαρά τους.

Το γήπεδο στην Καταλονία έκανε πολλή ώρα να αδειάσει και οι χιλιάδες φίλοι της Μπάρτσα έμειναν για ώρες όρθιοι πάνω σε αυτό το «mes que un club» που βρίσκεται εδώ και δεκαετίες γραμμένο στις εξέδρες του «ναού» της Βαρκελώνης. Αυτό το σύνθημα, σήμα κατατεθέν της ιστορίας της ομάδας, υπάρχει πάντα για να καθοδηγεί. Αλλά και για να στοιχειώνει τους πάντες με το βάρος της ευθύνης. Ακόμα και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές της ομάδας.

Υπάρχουν βλέπετε και αυτοί οι ποδοσφαιρόφιλοι που αγάπησαν την Μπαρτσελόνα όχι μέσα από τις μεγάλες νίκες, τους θριάμβους και τους τίτλους της, αλλά από αυτό ακριβώς το σύνθημα. Αυτή η φράση που σαν ένα ποδοσφαιρικό «μάντρα» είναι πάνω από όλους και όλα και οι πάντες οφείλουν να το σέβονται. Από τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή μέχρι τον τελευταίο κηπουρό του Καμπ Νου. Δεν θα έβλεπες λοιπόν ποτέ τον Τσάβι ή τον Ινιέστα να πέφτει για να κερδίσει πέναλτι ούτε και τον σκληροτράχηλο Πουγιόλ να ξεχνάει ποιας ομάδας φοράει το περιβραχιόνιο.

Αυτό το μότο «λερώθηκε» αρχικά από τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα που δεν μπόρεσαν να μείνουν έξω από τον χορό δισεκατομμυρίων και τύπωσαν το όνομα της Qatar Airways πάνω στην φανέλα της ομάδας. Και μετά από τα πετροδόλαρα του Κατάρ, ήρθαν και μερικοί παίκτες της Μπάρτσα να «λερώσουν» αυτό το μότο.

Οσοι είδαν τον αγώνα της Μπάρτσα με την Παρί, είδαν έναν ουρουγουανό επιθετικό, ίσως τον σπουδαιότερο σέντερ φορ της γενιάς του, να προσπαθεί επί ένα ημίχρονο να κερδίσει πέναλτι με θεατρινισμούς. Τα κατάφερε στο 89’. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» θα πουν κάποιοι. Ειδικά σε ένα ποδόσφαιρο όπου αλλάζουν μπαλιές σεΐχηδες και κροίσοι δεν μπορείς να παραμένεις με ζώνη αγνότητας.

Μπορεί λοιπόν από την Αφρική μέχρι την Λατινική Αμερική οι φίλοι αυτού του τεράστιου συλλόγου να πανηγύριζαν το απόλυτο ποδοσφαιρικό θαύμα, αποφεύγοντας με ένα παγκόσμιο «έλα μωρέ» τις συζητήσεις περί διαιτησίας όμως σίγουρα θα υπήρχαν και οι «γραφικοί». Αυτοί οι φίλοι της Μπάρτσα που θα προτιμούσαν ο Νεϊμάρ να έπαιρνε φόρα για το πέναλτι – εφεύρεση και να έστελνε την μπάλα απογοητευτικά ψηλά στην κερκίδα. Εκεί που είναι κρυμμένες αυτές οι λέξεις που βρίσκονται εκεί για να θυμίζουν σε όλους ότι η Μπάρτσα  θα όφειλε πάντα να παραμένει «κάτι παραπάνω από μια ομάδα».

Ακόμα και όταν είναι έτοιμη να αγγίξει το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα του αιώνα, μετατρέποντας την Καταλονία σε μεθυσμένη πολιτεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News