519
| Nick Paleologos / SOOC

Η διαλεκτική του επικίνδυνου τίποτα

Χρήστος Μιχαηλίδης Χρήστος Μιχαηλίδης 14 Ιανουαρίου 2016, 11:20

Η διαλεκτική του επικίνδυνου τίποτα

Χρήστος Μιχαηλίδης Χρήστος Μιχαηλίδης 14 Ιανουαρίου 2016, 11:20

Κι όμως, αυτή είναι δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη, για τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου – δήλωση που υποτίθεται ότι (έχουσα πρώτους αποδέκτες τους δημοσιογράφους, αφού αυτή είναι η δουλειά της) πρέπει να βοηθά στην ενημέρωση των πολιτών και στην πλύση του εγκεφάλου τους:

«Το Υπουργικό Συμβούλιο συζήτησε τις λεπτομέρειες ενός Νομοσχεδίου-τομή στη Δημόσια Διοίκηση της χώρας.

» Μια ριζοσπαστική προοδευτική Διοικητική Μεταρρύθμιση που δεν τόλμησαν κυβερνήσεις που όμνυαν είτε στον δήθεν εκσυγχρονισμό είτε στη δήθεν επανίδρυση του κράτους.

» Βάζουμε τέλος στο πελατειακό, κομματικό κράτος.

» Δίνουμε ανάσα και εμπιστοσύνη στους δημόσιους λειτουργούς».

ΣΧΟΛΙΟ, ΛΟΙΠΟΝ: Βλέπετε πουθενά τις «λεπτομέρειες του Νομοσχεδίου» που λέει η εκπρόσωπος ότι συζήτησε το Υπουργικό Συμβούλιο; Κι αν υποτίθεται ότι το ξέρουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, ή πρέπει να το ξέρουμε, αυτό το Νομοσχέδιο, προς τι τότε το ασαφές και… σαφώς κατευθυνόμενο Δελτίο Τύπου; Γεμάτο σχόλια, προσδιορισμούς, υπαινιγμούς, και άλλα κομπλεξικά.

Παρακαλώ θερμά, να μου πει κάποιος από εσάς τους επισκέπτες αυτού του «τόπου» όπου συναντιόμαστε «για να σκεφτόμαστε διαφορετικά», εάν και τι καταλαβαίνετε από ετούτη τη δήλωση της κυρίας Γεροβασίλη;

«Εκπροσωπώ την κυβέρνηση» δεν σημαίνει ότι είμαι ντουντούκα της σε αμφιθέατρο αργόσχολων, αλλά θεσμικά υπεύθυνος για να ενημερώνω μέσω των ΜΜΕ την κοινή γνώμη για τις κυβερνητικές θέσεις.

Χρόνια τώρα, η Ελλάδα έχει κακοπάθει από κυβερνητικούς εκπροσώπους και σοβαρή ενημέρωση. Δεν θυμάμαι ούτε έναν (ίσως να αδικώ 2-3, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι), που να δικαιολόγησε, στον λαό και όχι στον κυβερνητικό εργοδότη του, την ανάγκη ύπαρξης αυτού του αξιώματος

Εγώ πλέον, συγγνώμη, αλλά απέναντι σε έναν μηχανισμό που ακράδαντα πιστεύω ότι είναι εξ’ ολοκλήρου προπαγανδιστικός, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν μπορώ, όμως, να μην εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω ότι αυτός ο μηχανισμός φοράει κρατικό μανδύα και καμώνεται τον δημοκράτη!

Η ΟΥΡΑ: Επειτα, ήλθε το non paper! Το άτυπο σημείωμα, όπως το λένε τώρα, καθώς είναι πιο εύηχο και πιο «υπαρκτό», νομίζουν, από το «non». Οπως και να το πεις, «τίποτα» είναι όμως. Αφού πάλι ξεκινάει με ναρκισσισμό και βαριά πια συμπτώματα μανίας υπενθύμισης της ανικανότητας των άλλων, (πχ «με την πρωτοβουλία αυτή ανατρέπεται ένα καθεστώς παθογένειας, αντιπαραγωγικότητας, πελατειακών σχέσεων, το οποίο κυριάρχησε για δεκαετίες στον Δημόσιο Τομέα, με ευθύνη των κομμάτων του παραδοσιακού δικομματισμού»), και συνεχίζει κατόπιν με επιλεγμένα σημεία προβολής, όπως νέος τρόπος επιλογής ανώτερων στελεχών, αξιολόγησης προσωπικού, κλπ, που όμως έχουν ενδιαφέρον και εν πάση περιπτώσει είναι τροφή για σκέψη και ψάξιμο. Ομως, παρακάτω, επανέρχεται ο μηχανισμός σε αυτά που ξέρει: «Θα πρέπει να υπογραμμιστεί η διαφορετική αντίληψη για τον Δημόσιο Τομέα που εισάγεται με την συγκεκριμένη μεταρρύθμιση και που προωθεί την αξιοκρατία και την πλήρη αποκομματικοποίηση (ωραίο!). Και αυτό σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία, προώθησε ένα τιμωρητικό σύστημα αξιολόγησης, σχεδιασμένο για μαζικές απολύσεις και υπηρεσιακούς εκβιασμούς στο δημόσιο… κλπ, κλπ, μπλα-μπλα-μπλα δημοκρατία, μπλα-μπλα-μπλα με εκλέξανε», που λέει κι ο Σαββόπουλος στους Αχαρνείς. Λες και δεν το ξέραμε.

Αυτοί δεν το ‘χουν ακόμα πιστέψει, φαίνεται…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ, για να τελειώνουμε: Χρόνια τώρα, η Ελλάδα έχει κακοπάθει από κυβερνητικούς εκπροσώπους και σοβαρή ενημέρωση. Δεν θυμάμαι ούτε έναν (ίσως να αδικώ 2-3, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι), που να δικαιολόγησε, στον λαό και όχι στον κυβερνητικό εργοδότη του, την ανάγκη ύπαρξης αυτού του αξιώματος.

Πρέπει να καταργηθεί, λοιπόν. Οικονομία θα κάνουμε, αν μη τι άλλο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...