Τα Κύθηρα συχνά δεν εκλαμβάνονται κυριολεκτικά ως το γνωστό τοπωνύμιο, αλλά ως μία υπερβατική γη της Επαγγελίας, μια ουτοπία. Ο ζωγράφος Antoine Watteau, στον πίνακα «Αποβίβαση στα Κύθηρα» παρουσιάζει ένα πλήθος κομψοντυμένων αστών να αποβιβάζονται σε ένα μυθικό νησί…

…Η «Πορφυρούσα» έριξε άγκυρα στα τυρκουάζ νερά του λιμανιού στο Διακόφτι. Στη διαδρομή μέχρι τη χώρα η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική εναλλάσσονταν με βενετικές επιρροές αλλά και τη χαρακτηριστική τεχνοτροπία της Μάνης δημιουργώντας έναν αναπάντεχο, ευχάριστο πλουραλισμό. Φθάνοντας στο κατάλυμα διαμονής η υποδοχή ήταν εγκάρδια: καφές, σπιτική μηλόπιτα και ένα ζεστό χαμόγελο που δεν διδάσκεται στις πιο ακριβοπληρωμένες σχολές τουριστικών επαγγελμάτων. Η κυρά Αντιγόνη χρησιμοποίησε από τον καμβά της τα πιο όμορφα χρώματα για να δημιουργήσει τα καταλύματα «Ζωγραφιές».

Αναζητώντας τη μαγεία των Κυθήρων θα αναρωτηθείς αν είναι η περίπλοκη μάζα των βράχων που περιβάλλει το νησί, οι ανεμοδαρμένοι πράσινοι ελαιώνες ή ένα κατάλευκο μικροσκοπικό ξωκλήσι. Ρωτώντας όμως έναν ντόπιο ψαρά θα σου πει πως το μεγαλείο των Κυθήρων βρίσκεται εκεί που το φως αγγίζει τη θάλασσα: είτε κατεβείς τα 80 και πλέον σκαλοπάτια για να φτάσεις στην παραλία Καλάδι, όπου ο όρμος στεφανώνεται από θαλάσσια σπηλιά, είτε κάνεις ορειβατική κατάβαση για την παραλία Καλάμι, είτε διασχίσεις τον κακοτράχαλο χωμάτινο δρόμο για την παραλία Μελιδόνι κολυμπώντας με θεά την τεράστια βραχονησίδα Χύτρα, η εμπειρία είναι ανεπανάληπτη.

Όταν πεινάσεις, οι καλύτερες πρώτες ύλες είναι έτοιμες «να θυσιαστούν» στον βωμό παραδοσιακών συνταγών. Στον Μυλοπόταμο, κάτω από τα μεγάλα πλατάνια, θα γευτείς τους νοστιμότερους κολοκυθοανθούς, στο Λιβάδι θα καταβροχθίσεις το καλύτερο τσίζμπεργκερ του κόσμου, στο κοσμοπολίτικο Καψάλι θα βρεις φρέσκο ψάρι, στη χώρα σε μια κρυφή αυλή θα γλυκάνεις τον ουρανίσκο σου με φρέσκα γλυκά, ενώ στο λιμανάκι του Αβλέμονα ο Σταύρος «σκηνοθετεί» το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στο «Αραχτοπωλείο», σερβίροντας κοκτέιλ με «μυρωδιά καλοκαιριού».

Όταν σουρουπώσει, οι επιλογές διασκέδασης εναλλακτικές. Τον Δεκαπενταύγουστο στον Ποταμό χορεύεις στο παραδοσιακό πανηγύρι, στον χώρο τέχνης Ζείδωρο (Καψάλι) στο υπαίθριο θέατρο υπό το ημίφως μια πιανίστρια παίζει συνθέσεις του Ludovico Einaudi πριν δώσει τη σκυτάλη στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και τη Λορίν Μπακόλ για μεταμεσονύκτια προβολή ταινίας, ενώ σε παραθαλάσσιο μπαρ γνωστός dj λικνίζει στους ρυθμούς του τη νεολαία.

Στην ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα» του αδικοχαμένου Τεό Αγγελόπουλου, οι δύο κεντρικοί ήρωες της ταινίας πραγματοποιούν μία περιπλάνηση στο ασυντέλεστο. Ο κυρ-Σπύρος επιστρέφει μετά από 32 χρόνια εξορίας στην πατρίδα του, βρίσκοντάς την όμως αλλαγμένη. Είναι η Ελλάδα της μεταπολίτευσης που μάχεται να ξεχάσει το παρελθόν της. Στο χωριό του, για το οποίο πάλεψε στο παρελθόν, ξεπουλιούνται γη και ιδέες. Σ' αυτή τη χώρα των συνθηκολογήσεων και των συμβιβασμών σε όλα τα επίπεδα, στη χώρα χωρίς μνήμη νιώθει πιο ξένος από πριν. Παίρνει λοιπόν τον δρόμο για τα Κύθηρα, επιχειρώντας το ταξίδι στην ουτοπία. Οι ομοιότητες της Ελλάδας του τότε και του σήμερα, δυστυχώς πολλές. Δεν είναι λίγοι οι απογοητευμένοι νεοέλληνες κυρ-Σπύροι που ετοιμάζονται να επιχειρήσουν σήμερα, να ανέβουν στη σχεδία τους, διασχίζοντας φουρτουνιασμένες θάλασσες για να πιάσουν λιμάνι σε μια άλλη, καλύτερη Ελλάδα που πλέον εδώ φαντάζει ουτοπία…

Κι όλο πάλι περιμένει τη στιγμή να ξαναρθεί
Το καράβι στο λιμάνι θα φανεί, θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας
(στίχοι Ελένη Καραΐνδρου)

*Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας είναι Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός (Α.Π.Θ),Msc “Περιβάλλον & Ανάπτυξη των Ορεινών Περιοχών» (Μ.Ε.Κ.Δ.Ε)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News