«Δεν είχαμε συγκέντρωση», δικαιολογήθηκε ο Γιώργος Μασούρας.

«Να έρχονται (στην Εθνική) όσοι θα τα δίνουν όλα», τόνισε με νόημα ο τεχνικός διευθυντής, Αγγελος Μπασινάς.

«Δεν έχουμε καμία τύχη στα προκριματικά. Με αυτήν την εικόνα δεν αξίζουμε να πάμε στο Euro», το χόντρυνε ο αρχηγός, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, αφήνοντας αιχμές για τον προπονητή.

«Εάν ο κύριος Παπασταθόπουλος δεν πιστεύει στην πρόκριση, δεν μπορεί να είναι εδώ (στην Εθνική)», του απάντησε ο Αγγελος Αναστασιάδης.

Ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ, Νίκος Βακάλης, ζήτησε δημόσια συγγνώμη για την επιλογή Αναστασιάδη, την οποία, όμως, εξακολουθεί να στηρίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Βαγγέλης Γραμμένος. Τουλάχιστον έτσι είχε πει μετά τη σαββατιάτικη «σφαλιάρα» από την Ιταλία.

Αλλά χθες (Τρίτη) ήταν άφαντος. Κάπου είχε κρυφτεί και παρακολουθούσε αμέτοχος τη διάλυση της Εθνικής… σε απευθείας μετάδοση. Αυτό το πινγκ-πονγκ ευθυνών, που παίχθηκε μπροστά στις κάμερες της Cosmote TV και του Open, μαρτυρά ποιο είναι το (μεγαλύτερο) πρόβλημα: αυτή η ομάδα δεν είναι ΟΜΑΔΑ. Το βλέπαμε στο παιχνίδι της. Τώρα το είδαμε και εκτός τερέν.

Ακόμη κι αν τα έκανε όλα καλά και άγια ως προπονητής, ο Αναστασιάδης απέτυχε παταγωδώς στην υπ’ αριθμόν ένα αποστολή του: να ενώσει την Εθνική. Να την ξανακάνει οικογένεια. Να εμπνεύσει στους διεθνείς ένα όραμα, που θα τους έκανε να παραμερίσουν τις διαφορές τους. Είτε είναι αλήθεια το ότι ο Παπασταθόπουλος με τον Μανωλά απαίτησαν από την ΕΠΟ να τον απολύσει, είτε όχι, φαίνεται αδύνατο να συνυπάρξει με τους τρεις παλιούς (έχει και ο Βασίλης Τοροσίδης φρικτά παράπονα από τον κόουτς). Οταν η Εθνική θα «πετάξει» στο Τάμπερε της Φινλανδίας για το επόμενο παιχνίδι της, σε τρεις μήνες, ή ο Αγγελος, ή εκείνοι, δεν θα βρίσκονται στο αεροπλάνο.

Καραπετιάν στο 8′, Χαζαριάν στο 32′, Μπαρσεγκιάν στο 74′. Μόνον… η Καρντάσιαν δεν μας έβαλε γκολ ακόμη, όπως «τιτίβισε» ένας από τους χιλιάδες που πήραν μέρος στο μεγάλο πάρτι του Twitter μετά τον αγώνα. Μας ταπείνωσαν άσημοι παίκτες, που δεν αγωνίζονται στην Μπενφίκα, τη Ρόμα, ή την Αρσεναλ, όπως οι δικοί μας, αλλά στα πρωταθλήματα της Αρμενίας, του Καζακστάν, ή της Κύπρου. Με μόνη εξαίρεση τον Μχιταριάν, που παίζει στην Αγγλία με τον Παπασταθόπουλο.

Στις τέσσερις προηγούμενες αναμετρήσεις μας, η Αρμενία δεν μας είχε βάλει ούτε ένα γκολ. Αλλά τώρα πρόσθεσε το όνομά της στη λίστα της ντροπής μας. Δίπλα σε αυτά των Φερόε, του Λουξεμβούργου, της Εσθονίας, της Λευκορωσίας, της Βόρειας Ιρλανδίας, της Ουγγαρίας, της Φινλανδίας… Των αδύναμων ομάδων που την τελευταία πενταετία γέλασαν εις βάρος μας, μια ή και περισσότερες φορές. Κάναμε κι ένα νέο ρεκόρ: χάσαμε δύο διαδοχικά ματς με «τριάρα» για πρώτη φορά σε προκριματικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, και για δεύτερη σε όλες τις διοργανώσεις μετά το 1974.

Στο ΟΑΚΑ μπορούσες να μετρήσεις τους θεατές στις εξέδρες, έναν – έναν. Τον κόσμο δεν τον κράτησε μακριά η βροχή, αλλά η κακή προαίσθηση. Στην παράσταση νίκης η Εθνική μας παίρνει ένα ολοστρόγγυλο μηδέν. Σήμερα δεν υπάρχει αντίπαλος στην Ευρώπη, που θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα πως θα τον κερδίσουμε. Ούτε ένας. «Δεν μπορούν τα παλικάρια», που λέει και ο κόουτς Αγγελος, και οι φίλαθλοι το έχουν αντιληφθεί καλύτερα από τον καθέναν.

Οι απόγονοι των «ηρώων» του 2004 πηγαίνουν από αποτυχία σε αποτυχία. Εχασαν τα τρένα για το Euro του 2016 και για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Δεν κατάφεραν, καν, να προβιβαστούν στη Β’ Κατηγορία του Nations League. Και τώρα, όπως όλα δείχνουν, θα αποκλειστούν από τον πιο βατό προκριματικό όμιλο του Euro 2020 που θα μπορούσε να μας τύχει. Ολα αυτά, με πέντε διαφορετικούς προπονητές. Που σημαίνει ότι δεν φταίει για όλα ο Αναστασιάδης. Εχουν και οι διεθνείς μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Για δες καιρό που διάλεξαν… Η νέα ντροπιαστική ήττα, και -κυρίως- όσα ακολούθησαν, μουτζούρωσαν μια μέρα γιορτής. Σαν σήμερα πριν από 15 χρόνια, στις 12 Ιουνίου 2004, η Εθνική μας έκανε το πρώτο της βήμα προς το «ακατόρθωτο». Στην πρεμιέρα του «ελληνικού» Euro νίκησε (2-1) την οικοδέσποινα Πορτογαλία. Τις προηγούμενες μέρες, ειδικοί και «ειδικοί» δεν έδιναν σε εκείνη την ομάδα κανένα credit. Ο Οτο ήταν συνταξιούχος που ήρθε στην Ελλάδα για να μαζέψει ήλιο, ο Ζαγοράκης «γέρος», ο Βρύζας «τελειωμένος», ο Χαριστέας «άμπαλος», ο Καραγκούνης «βουτηχτής»… Οι παλιοί θα τα θυμούνται. Υπήρχε κι εκείνη η φιλική τεσσάρα από την Ολλανδία…

Αλλά, εκείνη η Εθνική ήταν «παρέα». Επαιζαν ο ένας για τον άλλον, κι όλοι μαζί για τον κοινό σκοπό. Απέναντί της, «αστέρες» όπως ο Φίγκο, ο Παουλέτα, ο Ντέκο, ο Νούνο Γκόμες και ο νεαρός Κριστιάνο Ρονάλντο, δεν βρήκαν άκρη. Ούτε τα υπόλοιπα «θηρία», ως το τέλος του παραμυθιού. Τρεις από τους Legends του 2004 (Γιώργος Καραγκούνης, Αγγελος Μπασινάς και Γιούρκας Σεϊταρίδης), θα μοιραστούν σήμερα με το κοινό αναμνήσεις και συναισθήματα από εκείνον τον θρίαμβο, στο Κέντρο Πολιτισμού – Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (19:00). Αυτά που έχουν να πουν είναι, ίσως, πιο επίκαιρα παρά ποτέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News