Οι Γουόριορς είναι πολεμιστές. Ονομα και πράγμα. Πήγαν στο Τορόντο με χίλια δυό προβλήματα για το Game 5 των τελικών του ΝΒΑ, όμως αρνήθηκαν να παραδώσουν το στέμμα τους. Τα ξημερώματα της Τρίτης (στην Ελλάδα) νίκησαν τους Ράπτορς 106-105, μείωσαν το σκορ της σειράς σε 3-2, και χάλασαν το πάρτι των Καναδών. Τέταρτο διαδοχικό break (νίκη στην έδρα του αντιπάλου), η αμερικανική λίγκα είχε να δει από το 1990.

Ο Στεφ Κάρι και ο Κλέι Τόμπσον πέτυχαν, μαζί, 57 πόντους. Αλλά ήταν η «κατάθεση ψυχής» ολόκληρης της ομάδας, αυτή που την κράτησε ζωντανή στην κούρσα για τον τίτλο. Ο Κέβιν Ντουράντ, που έπαιξε… με ένα πόδι, έπαθε υποτροπή και αποχώρησε στο δεύτερο 12λεπτο. Ο Λούνεϊ, που είχε υποστεί κάταγμα κοντά στην κλείδα (στον δεύτερο τελικό), εγκατέλειψε στην τέταρτη περίοδο με αφόρητο πόνο, όταν δέχτηκε ένα νέο χτύπημα στο ίδιο σημείο. Ολοι «τα έδωσαν όλα». Η… πρώτη φορά Ράπτορς αναβλήθηκε. Το έκτο ματς θα γίνει τα ξημερώματα της Παρασκευής (04:00) στο Οκλαντ. Αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί στο τέλος το όνειρο του Τορόντο να μη βγει αληθινό.

Η αθλητική πρωτεύουσα του Καναδά απογοητεύτηκε, αν και εξακολουθεί να ελπίζει. Εχει ζήσει θριάμβους στο παρελθόν (με τους Λιφς στο χόκεϊ επί πάγου τη δεκαετία των ’60s, τους Μπλου Τζέις στο μπέιζμπολ το 1993, ή το Toronto FC που πρόπερσι κατέκτησε τον τίτλο στο MLS, δηλαδή στο ποδόσφαιρο), όμως αυτόν τον φρενήρη ενθουσιασμό που της προκάλεσε η προοπτική του πρώτου της τροπαίου στο ΝΒΑ δεν τον είχε βιώσει ποτέ ξανά. Τις τελευταίες μέρες η «δαγκάνα» των Ράπτορς υπάρχει παντού: σε στάσεις και σταθμούς, παράθυρα εστιατορίων, προθήκες καταστημάτων, αλλά και στο δέρμα των πιο φανατικών οπαδών. Σε μια πρόσφατη παράσταση του εθνικού μπαλέτου, το σλόγκαν της ομάδας, «Εμείς οι Βόρειοι», προβλήθηκε στη μαύρη κουρτίνα της σκηνής.

Για τον Καναδά, αυτός ο τίτλος σημαίνει πολλά περισσότερα από την περηφάνια που χαρίζει μια επιτυχία στα σπορ. Ιδίως για το Τορόντο, το μπάσκετ είναι «το άθλημα του μέλλοντος». Το χόκεϊ συγκεντρώνει στα γήπεδα μέγα πλήθος, όμως σε έναν αγώνα των Ράπτορς θα συναντήσεις στις εξέδρες το πιο αντιπροσωπευτικό κοινό της πόλης: άνδρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους, ανθρώπους από κάθε κοινωνική φυλή. Καθώς τα δημογραφικά δεδομένα μεταβάλλονται ραγδαία, αυτή η πόλη -μια από τις πιο κοσμοπολίτικες στον Κόσμο- αναζητεί ένα νέο εθνικό σπορ, που θα την ενώσει.

Οι μισοί από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, που έχει πληθυσμό περίπου έξι εκατομμυρίων, έλκουν την καταγωγή τους από τη Βρετανία και την Ιρλανδία. Οι άλλοι μισοί είναι μετανάστες που γεννήθηκαν εκτός Καναδά – ανάμεσά τους και 100.000 Ελληνες. Μια πανσπερμία Κινέζων, Ινδών, Γάλλων, Πορτογάλων, Ιταλών… Σε μικρότερο βαθμό, το ίδιο συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. Το 21,9% των Καναδών είναι μετανάστες ή απόγονοι μετανατών – και η ανθρώπινη εισροή συνεχίζεται. Το ποσοστό αυτό εκτιμάται ότι θα έχει σκαρφαλώσει στο 30% έως το 2036. Και το μπάσκετ είναι πολύ πιο παγκόσμιο σπορ από το χόκεϊ.

Το ζήτημα είναι και οικονομικό. Οι πιο φτωχοί, ακόμη και όσοι εγκαταστάθηκαν εκεί πριν από δεκαετίες και μεγάλωσαν με το χόκεϊ, δυσκολεύονται να πληρώσουν τον πανάκριβο εξοπλισμό και τη συνδρομή τους στα τουρνουά και τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Ενώ με πέντε δολάρια μπορούν να αγοράσουν μια πορτοκαλί μπάλα και να βρουν δύο μπασκέτες για να αθληθούν και να ψυχαγωγηθούν. Το μπάσκετ αρέσει και στους γηγενείς. Είναι ο μόνος κοινός τους τόπος -στον Αθλητισμό- με τους νεοφερμένους στη χώρα, που ποτέ δεν αγάπησαν το χόκεϊ, το λακρός, το καναδέζικο φούτμπολ, το μπέιζμπολ, το κρίκετ, το ράγκμπι, ή το κέρλινγκ.

Η ιστορική σύγκλιση φάνηκε ξεκάθαρα, με αφορμή το Game 5. Φανς των «Δεινόσαυρων» απ’ όλες τις φυλές της περιοχής του Οντάριο, που δεν χώρεσαν στο γήπεδο των 20.000 θέσεων, είχαν κατασκηνώσει έως και δύο 24ωρα νωρίτερα στο Τζουράσικ Παρκ 2 (έναν κεντρικό χώρο έξω από την «Σκότιαμπανκ Αρίνα») για να βρίσκονται κοντά στις γιγαντο-οθόνες όταν θα άρχιζε η τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα. Δημόσιες προβολές του ματς είχαν οργανωθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις, δείγμα πως οι Ράπτορς δεν είναι ένα τοπικό φαινόμενο του Τορόντο, αλλά η ομάδα ολόκληρου του Καναδά. Εάν κερδίσουν και τον τίτλο στο ΝΒΑ, θα ωθήσουν εκατομμύρια ανθρώπους να ασπαστούν το μπάσκετ ως το νέο τους εθνικό σπορ.

Μόνον ένας παίκτης, ο Κρις Μπουτσέρ, είναι Καναδός. Αλλά, όπως έγραψε ο Guardian, ακριβώς αυτό είναι το «μήνυμα» του Τορόντο, που συσπείρωσε ένα τόσο ετερόκλητο κοινό γύρω από τους Ράπτορς: «Δεν χρειάζεται να είσαι από ‘δω για να εκπροσωπείς αυτό το μέρος. Δεν είναι από ‘δω όλοι όσοι ζουν εδώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News