Από την Μπεναζίρ Μπούτο και την Γκόλντα Μέιρ έως την Κορασόν Ακίνο και την Τερέζα Μέι είναι δεκάδες οι γυναίκες στη σύγχρονη Ιστορία που ανέλαβαν τις τύχες των χωρών τους – και άρα του πλανήτη. Ενόψει των αμερικανικών εκλογών στις 8 Νοεμβρίου – και με την ελπίδα (λόγω Τραμπ) ότι η Χίλαρι Κλίντον θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών-, εμείς του Protagon Team σκεφτήκαμε να παρουσιάζουμε κάθε ημέρα το πορτρέτο μιας τέτοιας γυναίκας. Όχι για να αναπαράγουμε το στερεότυπο των γυναικών που κυβερνούν σαν άνδρες. Αλλά για να θυμίσουμε ότι η εξουσία είναι γένους θηλυκού.

Από πολιτική οικογένεια και με όνομα βαρύ σαν ιστορία

Η ταυτότητα: Πρωθυπουργός της Ινδίας από τον Ιανουάριο του 1966 έως τον Οκτώβριο του 1977 και από τον Ιανουάριο του 1980 έως τον Οκτώβριο του 1984. Γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1917, δολοφονήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1984. Παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών.

Το πορτρέτο. Εφερε ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία αν και ο σύζυγός της Φεροζέ Γκάντι δεν είχε καμία συγγένεια με τον Μαχμάτα Γκάντι. Ηταν κόρη του πρωθυπουργού Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, αλλά ξεπέρασε τον πατέρα της. Στα 49 της ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος του Κογκρέσου για να κερδίσει τρεις συνεχόμενες εκλογές και να κυβερνήσει αδιάλειπτα επί 11 χρόνια.

Η Γκάντι συνέχισε στην ουσία την παράδοση μιας πολιτικής οικογένειας, των Νεχρού, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανεξαρτησία της Ινδίας. Με σπουδές στην Οξφόρδη και με μια φυλάκιση 13 μηνών από τους Αγγλους, η Ιντιρα βγήκε από τη σκιά του πρωθυπουργού πατέρα της, τον οποίο είχε υπηρετήσει ως ιδιαιτέρα, για να αναλάβει τα ηνία της μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου.

Η δουλειά της ήταν δύσκολη και σε επίπεδο κόμματος: η Γκάντι κλήθηκε να ισορροπήσει ως «κεντρώα» ανάμεσα στην αριστερή και τη δεξιά τάση του κόμματος. Τα κατάφερε ενώνοντας τις δυο ψυχές του κόμματος, την προοδευτική και τη συντηρητική, με την πολιτική που ακολούθησε σε εθνικό επίπεδο. Με αυτό το είδος οριεντάλ ιστορικού συμβιβασμού μπόρεσε να κυβερνήσει τόσα χρόνια αλλά και να επιστρέψει στην εξουσία το 1980.

Δυστυχώς, της ήρθε από κει που δεν το περίμενε: στις 31 Οκτωβρίου του 1984 στο τέλος μιας πολιτικής συγκέντρωσης δολοφονήθηκε από δυο σωματοφύλακές της που ήθελαν εκδίκηση για τη σφαγή των Σιχ στον Ιερό Ναό. Η δολοφονία προκάλεσε σοκ σε μια χώρα που έψαχνε τον βηματισμό της μετά την ανεξαρτησία της και το τελευταίο που ήθελε να ζήσει ήταν μια εθνική τραγωδία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News