Η τελευταία κατοικία των κρουαζιερόπλοιων όλου του πλανήτη δεν απέχει δα και πολύ από εμάς.

Είναι στο Αιγαίο Πέλαγος, απέναντι από την Χίο, στα ναυπηγεία Αλιάγα, κοντά στο λιμάνι της Σμύρνης.

Με την πανδημία του κορονοϊού να έχει προκαλέσει τεράστιες οικονομικές ζημιές στη βιομηχανία της κρουαζιέρας, κάποιες χώρες επέλεξαν να προχωρήσουν στην αποσυναρμολόγηση πολλών κρουαζιερόπλοιων που βρίσκονταν σε… ημιθανή κατάσταση.

Με χιλιάδες κρουαζιερόπλοια λοιπόν σε όλο τον κόσμο να βρίσκονται ακινητοποιημένα, είναι λογικό και εύλογο πολλά από αυτά να οδηγούνται στην «ευθανασία» για ξήλωμα ώστε τα κομμάτια τους να πουληθούν ως ανταλλακτικά, ή ανακυκλώσιμες πρώτες ύλες.

Και ενώ πριν την πανδημία, στο διαλυτήριο της Αλιάγα έφταναν συνήθως φορτηγά και εμπορευματοκιβώτια, πλέον «φιλοξενούνται» και κρουαζιερόπλοια.

Ορισμένα από τα κρουαζιερόπλοια φιλοξένησαν τα πρώτα κρούσματα COVID-19, καθώς η πανδημία άρχισε να επεκτείνεται τον Μάρτιο, όταν οι Αρχές των ΗΠΑ εξέδωσαν απαγορευτική οδηγία για όλα τα κρουαζιερόπλοια.

Το Reuters έκανε ένα οδοιπορικό στο τουρκικό διαλυτήριο που μετατρέπει τα πλωτά παλάτια σε παλιοσίδερα με τους υπευθύνους του να κάνουν χρυσές δουλειές και να μην μπορούν να πιστέψουν την τύχη τους.

Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία απογυμνώνουν τοίχους, παράθυρα και κιγκλιδώματα από τα πλοία.

Από τα μεταλλικά εξαρτήματα των κρουαζιερόπλοιων, πολλά από τα υλικά πωλούνται σε προμηθευτές ξενοδοχείων, προκειμένου να εξοπλίσουν τις επιχειρήσεις τους.

Την περασμένη Παρασκευή, δεκάδες εργάτες, αποσυναρμολόγησαν τοίχους, παράθυρα, δάπεδα και κιγκλιδώματα από πολλά σκάφη στην αποβάθρα της Αλιάγα.

Τρία ακόμα πλοία περιμένουν τη σειρά τους για τη διαδικασία «διάλυσης».

«Πριν από την πανδημία, τα ναυπηγεία της Τουρκίας συνήθως ανακύκλωναν φορτηγά και εμπορικά πλοία», δήλωσε στο Reuters ο Καμίλ Ονάλ, πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων Ανακύκλωσης.

«Αλλά μετά την πανδημία, τα κρουαζιερόπλοια άλλαξαν την μοίρα της Αλιάγα με πολύ σημαντικό τρόπο», είπε.

«Υπήρξε ανάπτυξη στον τομέα λόγω της κρίσης. Καθώς τα πλοία παρέμεναν ανενεργά, οι πλοιοκτήτες στράφηκαν στην αποσυναρμολόγηση», προσέθεσε.

Ο Ονάλ είπε ότι περίπου 2.500 άτομα εργάστηκαν στο ναυπηγείο σε ομάδες, όπου χρειάζονται περίπου έξι μήνες για να διαλύσουν ένα πλήρες επιβατηγό πλοίο. Μερικά εξ αυτών έφτασαν από τη Βρετανία, την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το ναυπηγείο στοχεύει να αυξήσει τον όγκο των παλιοσίδερων σε 1,1 εκατομμύρια τόνους έως το τέλος του έτους, από 700.000 τόνους τον Ιανουάριο, είπε.

«Προσπαθούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία», δήλωσε και πρόσθεσε πως δεν πετούν ακόμη και τα μη μεταλλικά εξαρτήματα των πλοίων, καθώς ξενοδόχοι επισκέπτονται το ναυπηγείο με σκοπό να αγοράσουν ό,τι τους φανεί χρήσιμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News