Ηταν, ίσως, η πιο σημαντική νίκη της καριέρας της. Απέναντί της βρισκόταν η Ναόμι Οσάκα, Νο 2 στην παγκόσμια κατάταξη του γυναικείου τένις, κάτοχος τεσσάρων γκραν-σλαμ τίτλων, η οποία μετρούσε 23 ματς στη σειρά αήττητη (από τον Φεβρουάριο του 2020) και φάνταζε το μεγάλο φαβορί για το τρόπαιο του Μαϊάμι Οπεν. Κι όμως, η Μαρία Σάκκαρη, που ποτέ μέχρι χθες δεν είχε κερδίσει μέλος του Top-3, επικράτησε της τρομερής γιαπωνέζας αντιπάλου της με 6-0, 6-4, σε μόλις 70 λεπτά. Προκρίθηκε στον ημιτελικό του τουρνουά, και την προσεχή Δευτέρα θα επιστρέψει στο Νο 20 του ranking.

Ηταν, σίγουρα, «το παιχνίδι της ζωής της». Στη διαδρομή της ώς εδώ έχει νικήσει μεγάλα ονόματα -την Ασλεϊ Μπάρτι, τη Μάντισον Κις (και, μάλιστα, σε Major), την Τζούλια Γκέργκες, τη Γελένα Οσταπένκο, την Ελίνα Σβιτολίνα, την Καρολίνα Πλίσκοβα, την Σοφία Κένιν, ακόμη και τη Σερίνα Ουΐλιαμς-, όμως κανένας από αυτούς τους θριάμβους της δεν συνοδεύτηκε από τόσο επιβλητικό τένις. Στα 25 της χρόνια παίζει καλύτερα από ποτέ. Και δείχνει να αποκτά, επιτέλους, την αυτοπεποίθηση που μέχρι προσφάτως της έλειπε. Στον προηγούμενο αγώνα της στο Μαϊάμι, με την Αμερικανίδα Τζέσικα Πεγκούλα, στον οποίο «έσωσε» έξι ματς-πόιντς για να φτάσει στη νίκη, τα «μπορείς» που φώναζε στον εαυτό της ακούγονταν καθαρά μέσα στη σιωπή της άδειας εξέδρας.

Ακόμη και όποιος τη βλέπει στον τηλεοπτικό του δέκτη μπορεί να καταλάβει πόσο σκληρή δουλειά έχει ρίξει στο γυμναστήριο τα τελευταία χρόνια. Ο στόχος του προπονητή της, Τομ Χιλ, που την ανέλαβε το 2018, ήταν, μεταξύ άλλων, η Μαρία να βελτιώσει τη φυσική της κατάσταση ακόμη περισσότερο, ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα απέναντι σε τενίστριες με ανώτερη τεχνική από τη δική της, που, όμως, δεν είναι τόσο γυμνασμένες. Τα πρώτα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Το 2018, το ποσοστό των νικών της ήταν κάτω από 50%. Το 2019 ανέβηκε στο 57%, πέρυσι στο 65%, κι εφέτος στο 70%, καθώς η Σάκκαρη μετράει 12 νίκες σε 17 αγώνες.

Οσο πιο ψηλά στην κατάταξη βρίσκεται η αντίπαλός της, τόσο το καλύτερο. Σε 37 αναμετρήσεις της με αθλήτριες του Top-10, έχει νικήσει 12 φορές. Η χθεσινή της επικράτηση επί της Οσάκα ήταν η έκτη της σε βάρος τενίστριας του Top-5, η τέταρτη διαδοχική και η δεύτερη μέσα στο 2021 (το προηγούμενο θύμα της ήταν η Κένιν, στο Αμπου Ντάμπι). Οι σποραδικοί θρίαμβοι υπήρξαν, ανέκαθεν, περισσότεροι απ’ όσους θα δικαιολογούσε το status της. Της έλειψαν -και της λείπουν ακόμη- τα ανάλογα τρόπαια. Αλλά και σε αυτό εμφανίζει, τελευταία, εντυπωσιακή πρόοδο. Το 2020 ήταν η πιο επιτυχημένη της χρονιά σε γκραν-σλαμ τουρνουά. Επαιξε στον τέταρτο γύρο του Αυστραλιανού και του Αμερικανικού Οπεν, και στον τρίτο του Ρολάν Γκαρός. Σκαρφάλωσε για πρώτη φορά στο top-20 της παγκόσμιας κατάταξης.

Είναι περίεργο, που μια τόσο καλή τενίστρια έχει να επιδείξει μέχρι σήμερα μόνον έναν τίτλο: αυτόν που κατέκτησε στο χωμάτινο κορτ της Ραμπάτ τον Μάιο του 2019. Εχει χάσει πολλές προκρίσεις στις «λεπτομέρειες». Αλλά υπάρχει ένας ακόμη λόγος, όπως τόνισε η ίδια αργά χθες βράδυ στο sdna.gr: «Εχω να παίξω σε 250άρια από τότε που κέρδισα εκείνο το τουρνουά. Εχω παίξει μόνο μεγάλα τουρνουά, και κυνηγάω ένα άλλο επίπεδο. Δεν κοιτάζω πολύ τους τίτλους. Σίγουρα θέλω να έχω πιο πολλά κύπελλα στο σαλόνι μου, όμως πιστεύω ότι θα φτάσω κι εκεί. Ας έχω τα πιο σημαντικά, κι ας μην είναι πολλά». Νωρίτερα, στη συνέντευξη Τύπου, είπε μια μεγάλη αλήθεια: «Κάθε αθλητής έχει διαφορετικό timing για τη μεγάλη του επιτυχία. Αυτό σκέφτομαι, και ποιος ξέρει πού θα φτάσω…».

Μετά τον θρίαμβό της επί της Οσάκα βρίσκεται μόλις ένα βήμα μακριά από τον τελικό του Μαϊάμι Οπεν. Για να φτάσει εκεί, θα πρέπει τα ξημερώματα της Παρασκευής (02:30 Ελλάδας) να νικήσει στον ημιτελικό την Μπιάνκα Αντρέσκου. Δεν θα είναι εύκολο. Η 20χρονη Καναδέζα, την οποία η Μαρία θα αντιμετωπίσει για πρώτη φορά, βρίσκεται στο Νο 9 της παγκόσμιας κατάταξης, κι έχει στην τροπαιοθήκη της ένα US Open, ένα Indian Wells και ένα Rogers Cup.

Ο δεύτερος τίτλος της καριέρας της δεν είναι ο μοναδικός στόχος της Σάκκαρη για το 2021. Φιλοδοξεί να προχωρήσει στα γκραν-σλαμ τουρνουά περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, να εισέλθει στο Top-10, ή να το πλησιάσει, και να ζήσει -μαζί με τον Στέφανο Τσιτσιπά, με τον οποίο θα αγωνιστεί στο διπλό μεικτό- το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπως η μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου, στο Λος Αντζελες το 1984, 11 χρόνια πριν γεννήσει τη Μαρία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News