Μπράβο στους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Είναι το μόνο μπράβο που μπορώ να πω και το μόνο θετικό σε σχέση με τον χθεσινό αγώνα Παναθηναϊκός-Σταντάρ Λιέγης 1-2, για τη διοργάνωση του Champions’ League. Είχαν άψογη συμπεριφορά, τουλάχιστον όσο βλέπαμε από τους δέκτες μας και δεν είναι λίγο αυτό, με τόσο φαρμάκι που τους πότισαν παίκτες και προπονητής, και μάλιστα για τουλάχιστον μιαν ολόκληρη  ώρα. 

Από εκεί και πέρα εγώ αν ήμουν οπαδός της πράσινης ομάδας, θα σκεπτόμουν πως αν τυχόν πήγαινε η ομάδα μου με αυτούς τους παίκτες και αυτόν τον προπονητή στους ομίλους της διοργάνωσης, θα είχαμε επαναλαμβανόμενα δράματα έως και διασυρμούς τύπου Βραζιλίας.

Το Champions’ League είναι μια διοργάνωση αποκλειστικά για ομάδες φτιαγμένες με ακριβά και γνήσια υλικά. Μελαμίνες, Εμ-ντι-εφ, χαρτόνια, πλαστικά και χρυσόσκονες είναι υλικά για να φτιάξεις καρνάβαλο και όχι ομάδα. Υπάρχουν βέβαια και οι αιώνιοι παρατρεχάμενοι ειδικοί της μπάλας αλλά καλωδιωμένοι με την ομάδα, τους παίκτες, τον προπονητή και τον πρόεδρο, που γράφουν σε εφημερίδες και σάιτ ό,τι συμφέρει. Είχαν δει ότι έπαιξε καλά η πράσινη ομάδα και στον πρώτο αγώνα και τώρα κάτι λίγο έμενε για να προχωρήσουμε. Εγώ πάντως με τα όσα καταλαβαίνω από ποδόσφαιρο, στον πρώτο αγώνα και χθες είδα τα εξής:

• Στο πρώτο ημίχρονο στο Βέλγιο ο Παναθηναϊκός έπαιζε με 8 παίκτες. Δεν υπήρχαν Πέτριτς, Λαγός, Ατζαγκούν.
• Αυτό δεν το είδε δυστυχώς ο προπονητής και τελικά μάλλον κάποιος άλλος τον ξύπνησε προς το τέλος, να βάλει Κλωναρίδη, Καρέλη, αλλά ήταν πολύ αργά.
• Είδα έναν Μπεργκ που παρουσιάζει πλέον σαφή συμπτώματα βεντετισμού και κινδύνεψε, κάνοντας σαν κακομαθημένο παιδί μάλιστα, να χάσει τόσο την ψυχραιμία του που θα έβγαινε με κόκκινη και ο προπονητής να μην κάνει το παραμικρό.
• Και ερχόμαστε στο δεύτερο αγώνα όπου ο προπονητής ξαναρχίζει τον αγώνα με τους ίδιους ανύπαρκτους της πρώτης φοράς, πλην του Λαγού που ήταν τραυματίας. Αυτόν τον γλιτώσαμε.
• Τι ακριβώς ζήλεψε από το πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα;
• Και ενώ ο καθένας που έβλεπε διαπίστωνε την ανυπαρξία των περισσοτέρων, τρώει δυο γκολ και μια ολόκληρη ώρα και πάλι χωρίς να αλλάξει κάτι.
• Όταν ο κ. Αναστασίου ο προπονητής λέει ότι "χάσαμε στις λεπτομέρειες" ή πρέπει να του εξηγήσει κάποιος τι θα πει λεπτομέρεια ή να φωνάξουν το γιατρό της ομάδας διότι σίγουρα κάτι σοβαρό θα του συμβαίνει.

Οι άλλοι, με τρεις επιθέσεις στο ημίχρονο, είχαν βάλει δυο γκολ. Ο Παναθηναϊκός σε τέσσερα ημίχρονα είχε ένα μόνο γκολ που το έβαλαν μόνοι τους οι Βέλγοι! Κακό παιχνίδι από παίκτες με περιορισμένες ικανότητες, με έναν παίκτη εντελώς αναίσθητο (Πράνιτς), έναν προπονητή που τις καλές ιδέες στην καθοδήγηση των παικτών τις περιμένει από τον πάγκο πίσω του (Ρούτερ;), παίκτες όπως ο Πέτριτς που δεν έχει καν συναίσθηση ποιες είναι οι απαιτήσεις από αυτόν, έναν Μπεργκ που έχει μπερδέψει το ανύπαρκτο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος με αυτό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, οπαδούς που όντας διψασμένοι για μια τόση δα επιτυχία, πίνουν τα ξύδια και τα λένε ουίσκια, δημοσιογράφους, τάχα δικούς τους, που το άσπρο το κάνουν πράσινο και μοιράζουν άλλοθι στους υπεύθυνους: Ατυχία, η π… η μπάλα, ο π… ο διαιτητής, ο πρόεδρος μιας άλλης ομάδας, τα περιστέρια κ.λπ.

Κακό ποδόσφαιρο είχε παιχτεί στον πρώτο αγώνα, άθλια εμφάνιση παικτών, που ίσως τόσο μόνο ξέρουν και προπονητή, που ίσως τόσο μόνο μπορεί, είχαμε και χθες. Και όλα αυτά κάθομαι και τα γράφω γιατί όσο και αν φαίνεται περίεργο ακριβώς στους αγώνες κόντρα στις ευρωπαϊκές ομάδες, προβάλλει έκτυπη και η κατεργαριά του Έλληνα επιχειρηματία-ιδιοκτήτη-προέδρου. «Πάρε τα λεφτά και τρέχα» είναι η νοοτροπία. Να προκριθούμε για να σωθούμε οικονομικά, τίποτε άλλο. Δεν το προσπάθησε μόνο η διοίκηση του Παναθηναϊκού αυτό χθες. Κάθε χρόνο καμαρώνουμε τις ομαδάρες μας να αδιαφορούν για το θέαμα και να παίζουν γιατί λιμπίζονται μόνο το χρήμα.

Πίκρα, λοιπόν, πολλή πίκρα χθες στη Λεωφόρο, και μπράβο τους που την άντεξαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News