Ξημερώνοντας Γενάρη μήνα, Τρίτη και 13, κόντρα στις προλήψεις, έχοντας απολαύσει Καμμένο στη θέση του μηχανοδηγού στη λοκομοτίβα δωματίου του μικρού Αλέξη, που δεν ακούει τη μαμά του και είναι κολλημένος με το τρενάκι του, προσπαθώ να αποδελτιώσω τον Τσίπρα στον Χατζηνικολάου.

Εν αρχή ην η λεηλασία του πυρίκαυστου Περισσού: 70 χρόνια μετά, η Αριστερά ξανά στα πράγματα. Θα πείτε όχι στην Ιστορία; Δεν διευκρίνισε αν εννοεί 70 χρόνια από την Απελευθέρωση, από τα Δεκεμβριανά ή από τη Βάρκιζα. Άλλωστε ο Τσίπρας δεν προσδοκά το Ναι του Περισσού. Στο Όχι του ποντάρει. Έπιασε το κόλπο το '12, όταν ήταν τριτοτέταρτος στις δημοσκοπήσεις, δεν θα πιάσει τώρα, που είναι καβάλα στ' άλογο;

Εν συνεχεία, η εξαέρωση της ΔΗΜΑΡ. Δεν προκάναμε να κάνουμε προγραμματική συμφωνία και τους είπαμε: είστε για μια Θεσσαλονίκη; Και προς μη κακοφανισμό του Κουβέλη ότι η Θεσσαλονίκη ήταν μια πρόφαση, εξήγησε ότι και σε κοτζάμ Μέρκελ λέμε ότι, αν δεν τα βρούμε, θα της ρίξουμε μια ξεγυρισμένη Θεσσαλονίκη να καταλάβει τι εστί Σύριζα. Ομολογώ ότι με τη Θεσσαλονίκη ο Τσίπρας με έχει μπερδέψει. Λίγο πριν δεχτεί τον Χατζηνικολάου είχε πεί σε αντιπροσωπεία των Ποντίων (όχι, δεν είναι ανέκδοτο) να κάνουν τα κουμάντα τους, γιατί η Θεσσαλονίκη τον δεσμεύει μόνον αν είναι αυτοδύναμος. Το βράδυ προξένεψε τη νύμφη του Θερμαϊκού στην κόρη του πάστορα. Αν μου πεις όχι στο κούρεμα θα σου 'ρθει ο Λευκός Πύργος σφοντύλι.

Ακολούθως, προσπερνώντας στο άψε-σβήσε Βενιζέλο και ΓΑΠ, περιέλαβε το Ποτάμι. Αρδεύει το τοπίο των μνημονιακών δυνάμεων απεφάνθη και το ανέδειξε ως κύριο εμπόδιο στην αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον η πρώτη ανθοδέσμη που θα έφτασε στην Κουμουνδούρου, μετά τη συνέντευξη, πρέπει να είχε την κάρτα του Σταύρου.

Αφού ξεκαθάρισε το εσωτερικό μέτωπο, πέρασε τα σύνορα και μας είπε ότι έχει και παραέχει Συμμάχους στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο οι Ποδέμος και η Λίνκε. Εδώ τον πήρε τηλέφωνο ο διάδοχος του Σουλτς και του είπε -του Αλέξη- ότι θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ στο μέτωπο των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων. Δεν μάθαμε τι του απάντησε ο Τσίπρας. Τον Μάη, πάντως, έλεγε τον Σουλτς «υποτακτικό της Μέρκελ» και μέχρι χτες προχτές έλουζε «νεοφιλελεύθερο» τον Ρέντσι.

Κουβέντα στην κουβέντα η συνέντευξη έφτασε στο χρέος. «60% κούρεμα θα ζητήσω, θα βάλω τον πήχη ψηλά.» Όχι, ο δημοσιογράφος δεν του είπε ότι όσο πιο ψηλά βάζεις το πήχη τόσο πιο εύκολα περνάς από κάτω, παρά τον ρώτησε «αν αντί για κούρεμα μας δώσουνε χαμηλά επιτόκια, παράταση κλπ, κλπ;». Όμως ο υποψήφιος πρωθυπουργός αρνήθηκε να απαντήσει, λέγοντας (πανέξυπνα είναι η αλήθεια και με αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά αν ήταν prima vista το θέμα), «θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω. Μας ακούνε στο Βερολίνο. Η διαπραγμάτευση έχει αρχίσει».

Είναι βέβαιο ότι πολλοί θα αναγνώρισαν κάτι από Ανδρέα, κάτι από μη-πόλεμο στη μη-απάντηση. Οι πιο πολλοί με νοσταλγία. Εσείς;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News