Δυο λόγια για τα προηγούμενα: Ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ, δεν υπάρχει άλλη. Το πάθος, η «τρέλα» των οπαδών της διαπερνά τη μάντρα των προπονητικών εγκαταστάσεων, τους τοίχους της Τούμπας, τις πόρτες των αποδυτηρίων και των γραφείων, και ταρακουνά τους ποδοσφαιριστές, τον προπονητή και τη διοίκηση με έναν τρόπο μοναδικό – για case study. Τη μεγαλοσύνη του, ο σύλλογος την οφείλει στον λαό του, όχι στους (λιγοστούς) τίτλους του.

Οποιος φορά τη φανέλα του, αντιλαμβάνεται -από την πρώτη στιγμή- πως μια ολόκληρη πόλη ασχολείται μαζί του. Σε κάθε του βήμα. Παρά το μέγεθός της, η Θεσσαλονίκη είναι «διάφανη». Εκεί, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Στην απρόσωπη Αθήνα, ο Ζέκα -για παράδειγμα- θα γλεντήσει στη Φουρέιρα, έπειτα από μια ήττα του Παναθηναϊκού, εντελώς απαρατήρητος. Εκτός κι αν ο ίδιος «ανεβάσει» κάποια selfie. Αν το κάνει παίκτης του ΠΑΟΚ, θα μαθευτεί στο λεπτό. Θα σχολιαστεί, θα συζητηθεί, θα «παίξει» σε όλα τα έντυπα, τα ραδιόφωνα και τους ιστότοπους, θα αναλυθεί μέχρις εξαντλήσεως.

Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο της σαλονικιώτικης κοινωνίας, όμως αυτή η παθολογική αγάπη του κόσμου για την ομάδα είναι δίκοπο μαχαίρι. Οταν όλα πάνε πρίμα, ζεσταίνει τα μέλη της, τους δίνει φτερά. Ποδοσφαιριστές που πέρασαν από ‘κει έστω για ένα φεγγάρι, έχουν να διηγηθούν εμπειρίες αξέχαστες. Θα σου πουν πως δεν γίνεται να παίξεις στην Τούμπα, και να μη νιώσεις ΠΑΟΚτσής. Ακόμη και οι Αφρικανοί με… σύμβαση έργου θα πονέσουν αυτή την ομάδα. Αλλά, όταν έρθουν οι «στραβές», το σκηνικό αλλάζει. Ολοι κοιτάζουν γύρω τους, για να μετρήσουν φίλους και εχθρούς. Αντί γι’ αγάπη, βλέπουν παντού οργή. Καχυποψία. Κίνδυνο. Και πνίγονται στην ανασφάλεια.

Σε αυτό το εύφλεκτο περιβάλλον, λοιπόν, ο Βλάνταν Ιβιτς άναψε τσιγάρο. Κατηγόρησε παίκτες του για «ύπουλα λάθη». Φούντωσε τη συνωμοσιολογία των καφενέδων. Νομιμοποίησε την εσωστρέφεια – το αυτοκαταστροφικό χόμπι του ΠΑΟΚ. Δικαίωσε τις υποψίες. Ακόμη χειρότερα, τις σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις. Από το βράδυ της Δευτέρας, όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες κυκλοφορούν με το… ευθυνόμετρο στο χέρι.

Βλέπουν και ξαναβλέπουν τις επίμαχες φάσεις του αγώνα (ΠΑΟΚ – Ατρόμητος 3-4), για να εντοπίσουν ποιοί έκαναν τα «λάθη που δεν γίνονται», όπως κατήγγειλε ο προπονητής. Αναζητούν τους «προδότες» στις αντιδράσεις των αμυντικών στα γκολ, στους μορφασμούς του Γλύκου για να διαπιστώσουν πώς (και αν) τραυματίστηκε, στις εκτινάξεις του Μπρκιτς που τον αντικατέστησε, στα «τραβήγματα» του Πέλκα και του Ροντρίγκεζ που ζήτησαν να βγουν από το ματς… Ο σέρβος κόουτς κατέθεσε -στον κόσμο του ΠΑΟΚ- μια μήνυση κατ’ αγνώστων, την οποία ολόκληρη η πόλη θα προσπαθεί για πολύ καιρό να προσωποποιήσει.

Την επόμενη μέρα, ο ΠΑΟΚ έστειλε τον Τζαβέλλα να προπονείται με τους πιτσιρικάδες της δεύτερη ομάδας. Ο (ανεπίσημος) αστερίσκος ότι τιμωρείται για κακή συμπεριφορά, δεν πείθει κανέναν. Αν τον κατηγορούσαν ευθέως για μειωμένη απόδοση, όφειλαν να το αποδείξουν. Διαφορετικά, ο δικηγόρος του αρχηγού θα ζητούσε το πορτοφόλι του Ιβάν Σαββίδη, για ηθική και επαγγελματική βλάβη. Αλλά ο κόσμος, κατάλαβε.

Εάν κατάλαβε σωστά, τα ερωτήματα είναι εύλογα: Γιατί, μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Ιβιτς και ο Μίχελ εισηγήθηκαν να ανανεωθεί το συμβόλαιό του έως το 2020; Γιατί, το καλοκαίρι, ο προπονητής τον έχρισε αρχηγό, μαζί με τον Αθανασιάδη και τον Μαλεζά; Εάν έγινε… παλιόπαιδο εκ των υστέρων, γιατί ο Ιβιτς τον εμπιστεύθηκε στον αγώνα με τον Ατρόμητο; Τον πίεσαν κάποιοι – και ποιοί. Και, στο τέλος της γραφής, γιατί ο Τζαβέλλας -που είναι βασικός και αναντικατάστατος από την έναρξη της σεζόν, με πολύ καλές επιδόσεις- να μην επιθυμεί να νικήσει ο ΠΑΟΚ τον Ατρόμητο; Ή να ρισκάρει τη φήμη του, για να εκθέσει κάποιον συμπαίκτη του; Μυστήριο.

Ο Ιβιτς ισχυρίστηκε πως τα «ύπουλα λάθη» έχουν ξανασυμβεί. Υπέροχα. Αλλά, ποιος προπονητής βάζει στην ενδεκάδα κάποιον που -πιστεύει οτι- τον προδίδει; Γιατί δεν τον έδιωξε -από την πρώτη φορά- για «κακή συμπεριφορά», αλλά προτίμησε να το κάνει με ένα δημόσιο ξέσπασμα που δηλητηρίασε τον οργανισμό του ΠΑΟΚ; Αν το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο Τζαβέλλας, γιατί δεν μπήκαν κι άλλοι σε «καραντίνα»; Αν το πρόβλημα είναι μόνον ο Τζαβέλλας, γιατί δεν μπορούσε να λυθεί ήσυχα ήσυχα, χωρίς να εγερθούν υποψίες για όλους -σχεδόν- τους παίκτες του ΠΑΟΚ;

Το show-off του Ιβιτς ήταν προμελετημένο – δεν εξηγείται αλλιώς, αν γνωρίζεις τον χαρακτήρα του. Ο Σέρβος δεν είναι ο κυκλοθυμικός, παρορμητικός Αγγελος Αναστασιάδης. Είναι ένας ήρεμος, ψύχραιμος, πανέξυπνος άνθρωπος που ξέρει να ελίσσεται. Η «παράσταση» που έδωσε στην αίθουσα Τύπου της Τούμπας, ήταν προσεκτικά σχεδιασμένη. Οσα είπε, δεν του ξέφυγαν. Ηθελε να τα πει, να τα ακούσουν όλοι. Ναι, αλλά γιατί;

Επειδή, οκτώ χρόνια στον ΠΑΟΚ -ως παίκτης, προπονητής των μικρών και τώρα πρώτος καπετάνιος-, βλέπει τα… τρένα να περνούν. Τους προπονητές να φεύγουν, ο ένας μετά τον άλλον, πληρώνοντας το μάρμαρο για όλες τις αστοχίες της ομάδας. Καθώς οι «γκέλες» και επί των δικών του ημερών άρχισαν να γίνονται πολλές, προνοεί για να μην πάθει τα ίδια. Δείχνει, στον εργοδότη του και στον κόσμο της ομάδας, ότι έχουν και οι ποδοσφαιριστές μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Οτι, ακόμη κι αν ο προπονητής κάνει το καλύτερο δυνατόν, το αποτέλεσμα της δουλειάς του επαφίεται στη… φιλοπατρία των παικτών του.

Και τώρα; Θεσμικά, ο Ιβιτς υπέπεσε στο μεγαλύτερο «unfair» που θα μπορούσε να κάνει ένας τεχνικός. Κανιβάλισε παίκτες του

Επιπλέον, με αυτόν τον εμφατικό -και αμφιλεγόμενο από ηθικής πλευράς- τρόπο με τον οποίο επέλεξε να το δείξει, ίσως ελπίζει ότι θα βάλει τέλος στην ανάγκη να τηρεί, ο ίδιος, κάποιες ισορροπίες στην ομάδα. Τα διοικητικά στελέχη, ο Τύπος και οι οπαδοί έχουν μια μακρά παράδοση παρεμβάσεων στον ΠΑΟΚ, υπέρ του ενός ή κατά του άλλου προσώπου, και ο Ιβιτς -προφανώς- αποφάσισε να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή. Αυτό δείχνει η κατά τα άλλα αχρείαστη ομολογία του, ότι την τελευταία στιγμή άλλαξε την ενδεκάδα για τον αγώνα με τον Ατρόμητο. Στο εξής, λοιπόν, θα ισχύει πως «όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος».

Ο 39χρονος τεχνικός διάλεξε την πιο κατάλληλη στιγμή για να εξασφαλίσει το «ok» του Ιβάν Σαββίδη, ώστε να πάρει στα χέρια του τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο ΠΑΟΚ προερχόταν από έναν θρίαμβο στη Φλωρεντία, παίζει -κατά διαστήματα- την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα, είναι (ακόμη) αγαπητός στην κερκίδα, και ο Τύπος τον σέβεται. Με τους δημοφιλείς, κανένας δεν τα βάζει εύκολα.

Επίσης, ο προπονητής έχει στο πλευρό του τον Μίχελ, τον γενικό αρχηγό, με τον οποίο μοιράζονται την ευθύνη για τις επιλογές της ομάδας που χτίστηκε το καλοκαίρι. Μέτρησε σωστά το κλίμα της εποχής, και αυτό αποδεικνύεται από την απήχηση που είχαν οι συνταρακτικές δηλώσεις του στην πλειονότητα των φίλων του ΠΑΟΚ. Εχουν βαρεθεί κι εκείνοι, τόσα χρόνια να φταίνε πάντα οι προπονητές.

Και τώρα; Θεσμικά, ο Ιβιτς υπέπεσε στο μεγαλύτερο «unfair» που θα μπορούσε να κάνει ένας τεχνικός. Κανιβάλισε παίκτες του. Τους πρόσβαλε με αστήρικτα υπονοούμενα, τους κατέδωσε σε όλο τον κόσμο. Ενα ζήτημα, λοιπόν, είναι αυτό: αν, εκτός από έναν προπονητή που νιώθει προδομένος από τους ποδοσφαιριστές του, θα υπάρχουν στην ομάδα και παίκτες που νιώθουν εκτεθειμένοι από τον προπονητή τους. Αν ο Σέρβος δεν προχώρησε στις καταγγελίες του με τις ευλογίες των αποδυτηρίων -όλα είναι πιθανά…- αυτό είναι το σημείο που οι σχέσεις εμπιστοσύνης γίνονται κομμάτια.

Το άλλο ζήτημα, είναι τι θα φέρει η… ζαριά που έριξε. Ποια θα είναι τα αποτελέσματα του ΠΑΟΚ τις επόμενες εβδομάδες. Αν η ομάδα συνεχίσει να τα θαλασσώνει και χωρίς τους «προδότες», ο προπονητής θα έχει βάλει στον εαυτό του ένα σπάνιο αυτογκόλ.

Υ.Γ. «Λάθη που δεν γίνονται», στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν. Ρωτήστε και τον Στίβεν Τζέραρντ, που με τη μνημειώδη «γκάφα» του στέρησε από τη Λίβερπουλ -και τον εαυτό του- ένα Πρωτάθλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News