H πραγματική είδηση φυσικά αυτή την εβδομάδα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τις τοπικές εκλογές σε μια αιώνια χρεοκοπημένη χώρα, ούτε καν με τις επερχόμενες εκλογές σε μια γηρασμένη ήπειρο που, κάτω από των βάρος των πλουσιοπάροχων κοινωνικών παροχών, βαίνει προς την οικονομική ανυπαρξία.

Η πραγματική είδηση -με την οποία ελάχιστοι ασχολήθηκαν εδώ- είναι οι εκλογές στη μεγαλύτερη δημοκρατία και τη δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου: την Ινδία.

Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, η είδηση είναι η συντριπτική νίκη στις εκλογές της Ινδίας του Ναρέντρα Μόντι, αρχηγού του ινδουιστικού κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP), ο οποίος για πολλά χρόνια διετέλεσε κυβερνήτης του Γκουτζαράτ, μιας πολιτείας στα νοτιοανατοδυτικά της Ινδίας.

Ο Μόντι έχει ένα αμφιλεγόμενο παρελθόν. Ως κυβερνήτης του Γκουτζαράτ, το όνομά του σχετίσθηκε με τις ταραχές του 2002, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών ατόμων, οι περισσότεροι των οποίων ήταν Μουσουλμάνοι (έρευνες που έγιναν πάντως δεν τεκμηρίωσαν καμία σχέση του με το τραγικό συμβάν).

Όμως τα τελευταία χρόνια ο νικητής των εκλογών είχε αφήσει τα εθνικιστικά συνθήματα και είχε επικεντρωθεί εξ ολοκλήρου στο οικονομικό πεδίο.

Το μήνυμά του στις εκλογές ήταν οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που θα πυροδοτούσαν ξανά το ξύπνημα του γίγαντα. Τη δεκαετία 2000-2010, και ως επακόλουθο των μεταρρυθμίσεων που είχε προωθήσει ο υπουργός Οικονομικών (και μετέπειτα πρωθυπουργός) Μανμόχαν Σινγκ, το ΑΕΠ της χώρας αυξανόταν με ετήσιους ρυθμούς 9% και παρά την ταχύτατη πληθυσμιακή ανάπτυξη, το ανά κεφαλή εισόδημα διπλασιάσθηκε. Τα τελευταία, όμως, χρόνια ο μεταρρυθμιστικός οίστρος εξέλειπε με αποτέλεσμα η ετήσια αύξηση να μειωθεί σημαντικά (στο 5%) και ο πληθωρισμός να αυξηθεί.

Στην εκλογική του εκστρατεία ο Μόντι υποσχέθηκε ότι θα εφάρμοζε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούσαν ένα νέο οικονομικό «θαύμα». Αυτές επικεντρώνονταν στα εξής τέσσερα σημεία: προσέλκυση ξένων επενδύσεων, μείωση της κρατικής γραφεικρατίας, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και βελτίωση των υποδομών της χώρας.

Το μήνυμά του ήταν αρκετά πειστικό διότι μπορούσε πάντοτε να παραπέμπει στην επιτυχημένη μακρόχρονη θητεία του ως κυβερνήτης του Γκουτζαράτ. Προσήλκυσε πολλές ξένες επιχειρήσεις, είδε το ΑΕΠ της πολιτείας του να ξεπερνά αυτό των άλλων πολιτειών και θεμελίωσε αρδευτικά έργα που αύξησαν τα έσοδα των γεωργών. Παράλληλα, η ανεργία ήταν σε μικρότερα ποσοστά σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη βιομηχανική πολιτεία.

Πολλοί τον αποκαλούν «Θάτσερ της Ασίας» και είναι γεγονός ότι η συντριπτική του νίκη χαιρετίσθηκε από την ντόπια και διεθνή επιχειρηματικότητα με ενθουσιασμό ενώ παράλληλα το χρηματιστήριο πήγε στα ύψη. Είναι επίσης γεγονός ότι το σύνθημά του «μάξιμουμ διακυβέρνηση, μίνιμουμ κυβέρνηση» ήταν άκρως επαναστατικό για μια χώρα όπως η Ινδία, που -όπως και η Ελλάδα- έχει μακράν και ισχυρή παράδοση κρατικού παρεμβατισμού.

Ένας από τους συμβούλους του νέου ηγέτη, δήλωσε στο Ρόιτερ ότι ο Μόντι υποστηρίζει την αγορά και αντιτίθεται σε κρατικές ενισχύσεις: «Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται επιδοτήσεις. Αυτό που θα πρέπει να κάνει το κράτος είναι να κατασκευάσει τις αναγκαίες υποδομές που θα διευκολύνουν την έξοδο των ανθρώπων από τη φτώχεια». 

Όλοι, λοιπόν, θα έχουν στραμμένα τα μάτια τους στην Ινδία για να δουν αν ο νέος πρωθυπουργός θα επιτύχει σε εθνικό επίπεδο αυτά που πέτυχε στην πολιτεία του. Αν και οι δυσκολίες στο εθνικό επίπεδο, όπου θα αντιμετωπίσει την αντίσταση απείρων συντεχνιών και οργανωμένων συμφερόντων, καθιστούν το έργο του πολύ πιο δύσκολο.

Αν πετύχει, οι θετικές επιπτώσεις στο διεθνές επίπεδο θα είναι μεγάλες, αφού η Ινδία (μαζί πάντα με την Κίνα) θα γίνουν οι ατμομηχανές που θα βγάλουν την παγκόσμια οικονομία από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται σήμερα.

Πάντως, από τα πρώτα θετικά γεγονότα που θα πρέπει να αναφερθεί, είναι ότι ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ και των ηγεσιών του κόμματος, Ινδός οικονομολόγος Αμάρτια Σιν, αποδοκίμασε τον θρίαμβο του Μόντι.
Αυτό σημαίνει ότι ο νέος πρωθυπουργός βρίσκεται σε καλό δρόμο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News