Ο Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ το έχει ξανακάνει. Πάντα του άρεσε να πανηγυρίζει τα γκολ του με το πρόσωπό του καλυμμένο. Αλλοτε ως Spiderman, άλλοτε ως Batman. Το περασμένο Σάββατο, όμως, στο ντέρμπι της κοιλάδας του Ρουρ, υπέπεσε σε ένα ασυγχώρητο ατόπημα: σκοράροντας στο 1-1 της Μπορούσια Ντόρτμουντ κόντρα στη Σάλκε το 24ο τέρμα του στην εφετινή Bundesliga, φόρεσε τη μάσκα που έχει λανσάρει η Nike στην καμπάνια της με την ονομασία «The Masked Finisher» («Ο Μασκοφόρος Εκτελεστής»), στην οποία ο διάσημος επιθετικός από την Γκαμπόν πρωταγωνιστεί. Οχι μόνον επειδή «τη βρίσκει» με τις κουκούλες, αλλά και γιατί ο συγκεκριμένος κολοσσός των αθλητικών ειδών είναι χορηγός του.

Το «αιώνιο» ερώτημα, εάν ένας ποδοσφαιριστής δικαιούται να έχει άλλον σπόνσορα από εκείνον που «ντύνει» την ομάδα του, έχει απαντηθεί -εδώ και πολλά χρόνια- με έναν τρόπο που, στην πραγματικότητα, δεν ικανοποιεί καμία από τις δυο πλευρές: ο παίκτης είναι υποχρεωμένος, μέσα στα γήπεδα (στους αγώνες, στις προπονήσεις και στις συνεντεύξεις Τύπου) να φοράει τη φίρμα με την οποία συνεργάζεται ο σύλλογός του. Εξω από αυτά, μπορεί να εμφανίζεται -και να φωτογραφίζεται- με τα διακριτικά της εταιρείας αθλητικού εξοπλισμού που ο ίδιος επιθυμεί. Από την αθλητική «στολή» του, μόνον τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια μπορεί να εκμεταλλεύεται εμπορικά ο ίδιος – επειδή κάθε παίκτης πρέπει να χρησιμοποιεί αυτά που του ταιριάζουν «γάντι». Αυτή η άτυπη συμφωνία αναφέρεται σχεδόν σε όλα τα συμβόλαια των συλλόγων με τους ποδοσφαιριστές τους.

Το πρόστιμο των 50.000 ευρώ που επιβλήθηκε χθες (Δευτέρα) στον Ομπαμεγιάνγκ, ήταν αναπόφευκτο. Διότι μια αντίπαλη (της Nike) εταιρεία, η Puma, δεν είναι απλώς χορηγός της ομάδας του, με επτά εκατομμύρια ευρώ ετησίως από το 2012 έως το 2020, αλλά και μέτοχός της. Μαζί με την «Evonik» και τη «Signal Iduna» κατέχουν, από το 2014, το 25% της Ντόρτμουντ. Ο παίκτης ασφαλώς και γνώριζε αυτή τη… λεπτομέρεια, το περίμενε ότι θα τιμωρηθεί, όμως τα εκατομμύρια που οι ποδοσφαιριστές εισπράττουν από τους προσωπικούς τους σπόνσορες είναι πολύ… πειστικά – και τα πρόστιμα «ψίχουλα», μπροστά στα έσοδά τους. Ιδίως όταν αναλαμβάνουν να τα πληρώσουν οι εταιρείες που υποκινούν τις αντισυμβατικές τους συμπεριφορές.

Το μήνυμα του Ομπαμεγιάνγκ στο Instagram, μετά την τιμωρία του, δείχνει ότι δεν… ίδρωσε τ’ αυτί του: «Ελάτε παιδιά, αυτός είναι ο τρόπος ζωής μου. Αυτός είναι ο κόσμος μου. Είμαι όπως ένα παιδί που του αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο. Λυπάμαι για το αποτέλεσμα, αλλά συνεχίζουμε #Maskedfinisher». Που σημαίνει, τι; Οτι θα το ξανακάνει; Πολύ πιθανό. Το νέο πρόστιμο, που θα είναι πολύ μεγαλύτερο, θα το πληρώσει πάλι η Nike. Επειτα, η Ντόρτμουντ πολύ δύσκολα θα τιμωρήσει τον σούπερ-σταρ της με αποκλεισμό από τους αγώνες της. Μια τέτοια ποινή δεν θα μπορούσε να την αντέξει -πρώτα απ’ όλα- η ίδια.

Ο προπονητής του, ο Τόμας Τούχελ, προσπάθησε να υπερασπιστεί τον 27χρονο άσο: «Είναι νεαρός, αυθόρμητος και έχει μεγάλο κοινό στα social media». Η διοίκηση, όμως, δεν μπορούσε να το περάσει «ντούκου». Οπως εξήγησε στην Bild ο Χανς-Γιόαχιμ Βάτσκε, εκτελεστικός διευθυντής της Ντόρτμουντ, «δεν γίνεται να εξυπηρετούμε τα οικονομικά συμφέροντα της Nike, όταν δικός μας συνεργάτης είναι η Puma». Η Puma κατηγόρησε τη Nike, δηλώνοντας έκπληκτη «που ένας ανταγωνιστής μας βάζει έναν παίκτη σε αυτήν τη θέση», ενώ η Nike σχολίασε την απόφαση του Βάτσκε να τιμωρήσει τον ποδοσφαιριστή: «είμαστε όλοι έκπληκτοι, που η διοργάνωση (η Bundesliga) επιτρέπει σε κάποιον να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο».

Για όσους δεν γνωρίζουν τι παίζεται πίσω από την εικόνα του ποδοσφαίρου, αυτός ο «ντόρος», για έναν πανηγυρισμό μερικών δευτερολέπτων, φαντάζει υπερβολικός. Κι όμως, γύρω από τέτοιες -φαινομενικά αθώες- σκηνές μαίνεται ένας πόλεμος δισεκατομμυρίων μεταξύ των επιχειρηματικών κολοσσών των σπορ, αλλά και των συλλόγων με τα «αστέρια» τους. Είναι ο πόλεμος του branding, με λάφυρο την ταύτιση διάσημων προσώπων, δημοφιλών ομάδων και αθλητικών θριάμβων με το προϊόν ή τη φίρμα μιας εταιρείας. Η μάσκα του Ομπαμεγιάνγκ ήταν ένα «μήνυμα» τεράστιας εμπορικής αξίας – και το ποια από τις δυο πολυεθνικές έχει δίκιο, είναι μεγάλη κουβέντα. Διότι και οι δυο, έχουν πληρώσει: η Nike τον παίκτη, η Puma την ομάδα του.

Το «φαινόμενο της διπλής χορηγίας» είναι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας, καθώς οι εταιρείες επενδύουν στις πιθανές επιτυχίες με μεγάλη «διασπορά κινδύνου», όπως θα λέγαμε στο Χρηματιστήριο. Εάν δεν μπορούν να «ντύνουν» έναν πολλά υποσχόμενο σύλλογο -ή εθνική ομάδα- φροντίζουν να συνδέσουν τ’ όνομά τους με κάποια από τα μεγάλα τους «αστέρια», ώστε να έχουν μέρισμα στα τρόπαια. Για να αποφύγουν, δηλαδή, αυτό που συνέβη τα τρία προηγούμενα χρόνια, που μια απ’ όλες έμεινε με άδεια χέρια. Το Μουντιάλ του 2014 ήταν ένας θρίαμβος της Adidas: είχε δύο ομάδες στον Τελικό (Γερμανία – Αργεντινή), άρα και την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, τον πολυτιμότερο παίκτη (Μέσι), τον καλύτερο τερματοφύλακα (Νόιερ) και τον πρώτο σκόρερ (Χάμες Ροντρίγκες). Για τη Nike, η Βραζιλία είχε διασυρθεί, ο Νεϊμάρ ήταν… άφαντος, και ο Κριστιάνο Ρονάλντο με την Πορτογαλία δεν πέρασαν ούτε τον όμιλο. Δυο χρόνια αργότερα, τα πήρε όλα η Nike: το Κόπα Αμέρικα με τη Χιλή, το Euro με την Πορτογαλία και τον Ρονάλντο. Η Adidas, τίποτα – όπως ακριβώς η Γερμανία και ο Πογκμπά.

Πάντως, αυτός ο πόλεμος δεν έχει ηττημένους. Οι σύλλογοι απαιτούν όλο και περισσότερα (η Ρεάλ Μαδρίτης ζήτησε από την Under Armour 150 εκατ. ευρώ ετησίως – αν και δεν θα τα πάρει), οι ποδοσφαιριστές πληρώνονται όλο και καλύτερα, ενώ οι κολοσσοί αθλητικού εξοπλισμού μετρούν τα κέρδη τους σε δισεκατομμύρια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News