Η άλλοτε θερμή και «αντισυστημική» σχέση ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν δείχνει πλέον να οδεύει προς μετωπική σύγκρουση, καθώς οι πιέσεις του αμερικανού προέδρου για άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία συναντούν την αδιαλλαξία του Κρεμλίνου. Με φόντο τελεσίγραφα, κυρώσεις, και πυρηνικά υποβρύχια, η ελπίδα για συμφωνία δεν έχει σβήσει εντελώς, αλλά το ρήγμα βαθαίνει.

Η σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν δείχνει να έχει εκτροχιαστεί. Μια δημοφιλής ρωσική εφημερίδα πιστεύει ακριβώς αυτό και για να περιγράψει την τρέχουσα κατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, χρησιμοποίησε μια επιτυχημένη μεταφορά: «Μια μετωπική σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη», έγραψε πρόσφατα το ταμπλόιντ Moskovsky Komsomolets. «Η αμαξοστοιχία του Τραμπ και η αμαξοστοιχία του Πούτιν κινούνται σε τροχιά σύγκρουσης. Κανείς τους δεν σκοπεύει να στρίψει ή να φρενάρει».

Η «αμαξοστοιχία Πούτιν» προχωράει με φουλ ταχύτητα, ανέφερε από την πλευρά του το BBC σε ανταπόκριση του Στιβ Ρόζενμπεργκ από τη Μόσχα: ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, και το Κρεμλίνο δεν δείχνει διάθεση για κατάπαυση του πυρός ή πολιτική λύση.

Την ίδια ώρα, η «αμαξοστοιχία Τραμπ» επιταχύνει τις πιέσεις προς τη Μόσχα: ανακοινώνει προθεσμίες, τελεσίγραφα, απειλές για νέες κυρώσεις και δασμούς όχι μόνο κατά της Ρωσίας, αλλά και των εμπορικών της εταίρων, όπως η Ινδία και η Κίνα.

Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι ο Τραμπ έχει μετακινήσει δύο αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια πιο κοντά στη Ρωσία. Και, όταν η συζήτηση περνάει από «αμαξοστοιχίες» σε πυρηνικά υποβρύχια, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν.

«Είναι, όμως, πράγματι η Ουάσιγκτον σε πορεία σύγκρουσης με το Κρεμλίνο;», αναρωτήθηκε ο Ρόζενμπεργκ στο BBC, «ή μήπως η επίσκεψη του Στιβ Γουίτκοφ, ειδικού απεσταλμένου του Τραμπ, αυτήν την εβδομάδα στη Μόσχα, δείχνει ότι, παρά τη σκληρή ρητορική, υπάρχει ακόμη περιθώριο για συμφωνία;».

Ολα αυτά, έρχονται μετά από μια πολύ «θερμή αρχή». Τις πρώτες εβδομάδες της δεύτερης θητείας του Τραμπ, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα έδειχναν έτοιμες να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους. Δεν υπήρχε καμία ένδειξη μετωπικής σύγκρουσης. Αντίθετα, σε κάποιες στιγμές, φάνηκε σχεδόν σαν οι δύο ηγέτες να βρίσκονται στο ίδιο βαγόνι, με κοινή πορεία.

Τον Φεβρουάριο, οι ΗΠΑ στήριξαν τη Μόσχα στον ΟΗΕ, καταψηφίζοντας ψήφισμα ευρωπαϊκών χωρών που καταδίκαζε τη ρωσική «επιθετικότητα» στην Ουκρανία.

Στο ίδιο διάστημα, οι δύο πρόεδροι είχαν τηλεφωνική συνομιλία κατά την οποία συζήτησαν ενδεχόμενες επισκέψεις ο ένας στη χώρα του άλλου, πυροδοτώντας σενάρια για πιθανή σύνοδο κορυφής Πούτιν-Τραμπ.

Παράλληλα, μας υπενθύμισε το BBC, η κυβέρνηση Τραμπ ασκούσε πιέσεις όχι στη Μόσχα, αλλά στο Κίεβο, ενώ δημιουργούσε εντάσεις με παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως ο Καναδάς και η Δανία. Αμερικανοί αξιωματούχοι έκαναν φραστικές επιθέσεις στο ΝΑΤΟ και στην ευρωπαϊκή ηγεσία σε ομιλίες και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ολα αυτά ήταν «μουσική στ’ αυτιά του Κρεμλίνου».

«Η Αμερική έχει πλέον περισσότερα κοινά με τη Ρωσία απ’ ό,τι με τις Βρυξέλλες ή το Κίεβο», δήλωσε τον Μάρτιο ο πολιτικός αναλυτής Κονσταντίν Μπλόκιν στην εφημερίδα «Ιζβέστια».

Τον επόμενο μήνα, η ίδια εφημερίδα πανηγύριζε: «Οι Τραμπιστές είναι επαναστάτες. Είναι ανατροπείς του συστήματος. Μόνο να τους στηρίξει μπορεί κανείς. Η ενότητα της Δύσης δεν υπάρχει πια. Γεωπολιτικά, δεν είναι πια συμμαχία. Ο Τραμπισμός κατέστρεψε με αυτοπεποίθηση και ταχύτητα τη διατλαντική συναίνεση».

Την ίδια στιγμή, ο απεσταλμένος του Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, πραγματοποιούσε συνεχείς επισκέψεις στη Ρωσία (τέσσερις ταξίδια σε περίπου δύο μήνες) περνώντας πολλές ώρες σε απευθείας συνομιλίες με τον Πούτιν.

Σε μία από αυτές, ο Πούτιν του χάρισε ένα πορτρέτο του Τραμπ για να το μεταφέρει στον Λευκό Οίκο. Ο Τραμπ, όπως λέγεται, «συγκινήθηκε εμφανώς» από την κίνηση.

Ομως ο Τραμπ ήθελε κάτι περισσότερο από έναν πίνακα. Ηθελε να συμφωνήσει ο Πούτιν σε μια πλήρη, άνευ όρων εκεχειρία στην Ουκρανία.

Υπάρχει ακόμη περιθώριο συμφωνίας;

Με βάση όσα περιγράφονται παραπάνω, η σύγκρουση φαίνεται, πράγματι, να είναι αναπόφευκτη. Αυτό, όμως, δεν ισχύει απαραίτητα, προσέθεσε ο ίδιος.

Ο Τραμπ εξακολουθεί να πιστεύει στον εαυτό του ως «μεγάλο διαπραγματευτή» και δεν δείχνει να τα παρατάει. Ο ειδικός απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, επιστρέφει στη Μόσχα αυτήν την εβδομάδα για νέες συνομιλίες με τον Πούτιν.

Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς θα προτείνει, αλλά αναλυτές στη Μόσχα πιστεύουν πως πηγαίνει στη ρωσική πρωτεύουσα κρατώντας ένα καρότο και όχι ένα μαστίγιο. Την Κυριακή 3 Αυγούστου, ο Τραμπ δήλωσε ότι η Ρωσία «φαίνεται να τα καταφέρνει πολύ καλά στο να παρακάμπτει τις κυρώσεις», μια δήλωση που δεν πέρασε απαρατήρητη.

Τη Δευτέρα, ο καθηγητής πολιτικής θεωρίας Ιβάν Λοσκάρεφ του πανεπιστημίου MGIMO δήλωσε στην Ιζβέστια ότι πιθανόν ο Γουίτκοφ να προσφέρει «ελκυστικές προτάσεις συνεργασίας στη Ρωσία, εφόσον υπάρξει συμφωνία για την Ουκρανία».

Μπορεί αυτό να αρκεί για να πείσει το Κρεμλίνο να σταματήσει τον πόλεμο, μετά από 3,5 χρόνια αιματοχυσίας; Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για αυτό.

Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν δεν έχει παραιτηθεί από τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του: εδαφικά κέρδη, ουδετερότητα της Ουκρανίας και περιορισμό του μεγέθους του ουκρανικού στρατού. Οι δύο αμαξοστοιχίες συνεχίζουν να κινούνται σε πορεία σύγκρουσης:

Ο Τραμπ θέλει συμφωνία.

Ο Πούτιν θέλει νίκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News