Ο πατέρας του κοριτσιού, μέλος εκείνων των ανόητων (και επικίνδυνων) «θεματοφυλάκων», δεν άφησε την ακαδημαϊκή χρονιά 2020-21 την κόρη του να πάει στο σχολείο. Αρνιόταν να φορέσει το παιδί του μάσκα και να κάνει self test. Επικαλούνταν έλλειψη οξυγόνου και λιποθυμίες παιδιών, τις γνωστές βλακείες. Η γυναίκα του συμφωνούσε κατ’ αρχήν μαζί του, αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε. Το κορίτσι έχασε την χρονιά, οι συμμαθητές της πήγαν από την πρώτη στην δευτέρα γυμνασίου, η μικρή έπρεπε να ξαναπάει φέτος στην πρώτη. 

Τον φετινό Σεπτέμβριο που άρχισε η ακαδημαϊκή χρονιά 2021-22,  επαναλήφθηκε το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Ο «θεματοφύλακας» πατέρας έκανε ακριβώς ό,τι και πέρυσι. Αρνήθηκε να ξαναστείλει το παιδί στο σχολείο, απλώς αυτή την φορά παρουσίασε στον διευθυντή και ένα έγγραφο των «θεματοφυλάκων» που έβγαζε τις αποφάσεις του υπουργείου παιδείας παράνομες. Αυτή την φορά όμως, η μάνα αντέδρασε. Είπε στον άντρα της ότι αυτή η ιστορία ήταν αδιέξοδη, τσακώθηκαν, χώρισαν και τώρα αυτή ζητά την επιμέλεια του παιδιού για να το στείλει σχολείο. Στην Θεσσαλονίκη όλα αυτά.

Άκρως διδακτική ιστορία και σε πολλά επίπεδα. Πρώτον, πόσο εύκολα ένας φανατικός και ιδεοληπτικός γονιός μπορεί να χαντακώσει το παιδί του, αποξενώνοντας το από τους φίλους του, από τη σειρά του και τον φυσικό του χώρο. Δεύτερο, πόσο αποβλακωμένα φανατικός μπορεί να γίνει κάποιος, όταν πέραν των άμεσων ψυχολογικών επιπτώσεων που έχουν οι πράξεις του στο παιδί του, αρνείται να αντιληφθεί και την σημασία να το αφήσει αγράμματο σε μια κοινωνία σαν την σημερινή. Διότι αν η μικρή χάσει δυο-τρεις χρονιές, τελείωσε.

Δείτε και τη διαφορά πατέρα και μάνας ή μάλλον, του συγκεκριμένου πατέρα και της συγκεκριμένης μάνας, για να μην τσουβαλιάζουμε αυθαιρέτως. Αρχικά αρνήτρια και η μάνα, κατάφερε με την πάροδο των μηνών να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να βάζει τον φανατισμό της πάνω από το (πολλαπλό) συμφέρον του παιδιού της. Κατάλαβε ότι στο όνομα των δικών της πεποιθήσεων, δεν δικαιούται να θάβει το μέλλον της κόρης της. Υποχώρησε το λοιπόν και ξανακοίταξε τα πράγματα από την αρχή τους… Δεν ξέρω πού κατέληξε επί του συνολικού ζητήματος, ξέρουμε όμως πού κατέληξε όσον αφορά το κορίτσι της.

Ο πατέρας αντιθέτως, συνέχισε να μην αντιλαμβάνεται πόσο καταστρέφει το παιδί του. Το βγάζει απομονωμένο και αναλφάβητο σε έναν τρομακτικά ανταγωνιστικό κόσμο. Το πληγώνει συναισθηματικά, το αποξενώνει κοινωνικά, του ισοπεδώνει κάθε δεξιότητα και το στέλνει από τα δώδεκα του σε έναν  κοινωνικό και εργασιακό Καιάδα. Διότι τι μέλλον και προοπτική θα έχει στις κοινωνίες του 2030-40 ένας αγράμματος άνθρωπος; Κι όμως ο πατέρας αρνείται να δει αυτό το προφανές. Είναι τρομακτικό, αν το καλοσκεφτούμε. 

Αλλά και κείνη η κυρία που τώρα τρέχει σε δικηγόρους, ως γυναίκα σκεπτόμενη πέραν της μάνας, να κατάλαβε άραγε εκ των υστέρων πόσο πολύ κοστίζει η σύνδεση της ζωής μας με έναν βλάκα; Που θα φαινόταν από την αρχή, αλλά αυτή δεν έδωσε σημασία;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News