Μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων ημερών πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό άρθρο του Μάκη Βορίδη στην «Καθημερινή της Κυριακής» (4 Μαρτίου) με τίτλο « Η Ελλάδα να ακολουθήσει την απόφαση Τραμπ για την Ιερουσαλήμ».

Ο τίτλος είναι σαφέστατος και ανταποκρίνεται πλήρως στο περιεχόμενο. Καλείται η χώρα –και προφανώς η ηγεσία της ΝΔ που δεν έχει τοποθετηθεί– να ευθυγραμμιστεί με την επιθετική πολιτική Τραμπ στη Μέση Ανατολή με αιχμή το επίμαχο και τοις πράγμασι εκρηκτικό ζήτημα του status της Ιερουσαλήμ. Για να μην αδικήσω τον βουλευτή της ΝΔ πρέπει να πω ότι ήταν πάντα αντίθετος με την πολιτική των δημοκρατικών προέδρων και του Ομπάμα που συνδύαζε την κατοχύρωση της ύπαρξης και της ασφάλειας του κράτους του Ισραήλ με την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων στο πλαίσιο της συνύπαρξης δύο κρατών. Αυτήν την πολιτική προωθούσε στο μέτρο των δυνατοτήτων της και η ΕΕ, θεωρώντας ότι είναι η μόνη ικανή να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα την ειρήνη ανάμεσα στους δύο λαούς.

Αυτήν ακριβώς την πολιτική δυναμιτίζει με την απόφαση του ο αμερικανός πρόεδρος και –εν γνώσει των συνεπειών– μας καλεί να ακολουθήσουμε ο κ. Βορίδης. Ετσι απομακρύνεται μεν από την πρωτόγονη αντισημιτική μήτρα της Ακροδεξιάς αλλά προσγειώνεται στο εξίσου πρωτόγονο έδαφος της προσέγγισης Τραμπ που χαρακτηρίζεται από μονομέρεια και το δίκαιο του ισχυρού.

Καθόλου τυχαία, λοιπόν, από το μακροσκελές άρθρο του κ. Βορίδη απουσιάζουν τελείως λέξεις όπως ειρήνη, ειρηνευτική διαδικασία, διάλογος, συμφωνία του Οσλο, κατοχή, δύο κράτη, εποικισμός. Ή δεν πληροφορήθηκε ότι το μεγάλο αγκάθι είναι ο συνεχιζόμενος ισραηλινός εποικισμός σε παλαιστινιακά εδάφη ή τον επιδοκιμάζει. Με δεδομένη την ταυτότητα απόψεων με τον Τραμπ συμπεραίνω ότι ισχύει το δεύτερο.

Το άρθρο περιέχει μισές αλήθειες και εκκωφαντικές αποσιωπήσεις. Ναι, το Ισραήλ είναι η μόνη φιλελεύθερη δημοκρατία στην περιοχή και το ισραηλινό ανώτατο δικαστήριο έχει βγάλει πολλές φορές ισορροπημένες αποφάσεις. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε ούτε την δολοφονία του Ράμπιν –και την δολοφονία κατ επέκταση της ειρηνευτικής διαδικασίας σε εκείνη την φάση– ούτε τον συνεχιζόμενο παράνομο –σύμφωνα με απόφαση του ΟΗΕ– εποικισμό. Το έδαφος που έχουν κερδίσει οι φανατικοί θρησκευόμενοι και μη στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, τροφοδοτεί και αλληλοτροφοδοτείται από τους παλαιστίνιους εξτρεμιστές. Αυτή την εξαιρετικά πολύπλοκη κατάσταση που συνεπικουρείται από την αυξημένη γεωπολιτική αστάθεια της περιοχής νομίζει ότι με μια τόσο εμπρηστική απόφαση θα την αντιμετωπίσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι περισσότερη ένταση, περισσότερη ανασφάλεια και τρομοκρατία, όπως ακριβώς συνέβη με την πολιτική Μπους στο Ιράκ .

Προφανώς και οι Παλαιστίνιοι –και ιδιαίτερα οι εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις– έχουν ευθύνες για την ένταση και την κατά καιρούς υπονόμευση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Όμως ειδικά για την πόλη της Ιερουσαλήμ και η Παλαιστινιακή Αρχή και προσωπικά ο Μαχμούτ Αμπάς έχουν εγγυηθεί για τον πολυθρησκευτικό της χαρακτήρα. Ο κ. Βοριδης φοβάται, όπως γράφει, την ισλαμοποίηση της Ιερουσαλήμ. Αυτό που πρέπει να φοβάται είναι την γενικότερη ανάφλεξη από μονομερείς και προκλητικές αποφάσεις.

Θεωρώ τον εαυτό μου φίλο και του Ισραήλ και των Ελλήνων Εβραίων. Για το δεύτερο νομίζω ότι αρκεί η πρωτοβουλία που πήρα (με την ενθάρρυνση του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου) για την καθιέρωση το 2003 «της ημέρας Μνήμης για τους Ελληνες Εβραίους θύματα του Ολοκαυτώματος». Για το Ισραήλ ήμουν πάντοτε κατηγορηματικά και μαχητικά αντίθετος σε οτιδήποτε έθετε σε αμφισβήτηση την ύπαρξη του κράτους αυτού.

Και αντιθέτως από τον κ. Βορίδη φοβάμαι ακριβώς ότι μακροπρόθεσμα ενέργειες όπως αυτή του Τραμπ θα θέσουν σε κίνδυνο το κράτος του Ισραήλ. Κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής ταπεινώνοντας η περιφρονώντας έναν λαό. Θα τον συμβούλευα, δε, πριν εισηγηθεί να ακολουθήσει η Ελλάδα την απόφαση του Τραμπ, να περιμένει να δει αν θα υλοποιηθεί. Γιατί μέχρι στιγμής από τα ευρωπαϊκά κράτη μόνο η Τσεχία μουρμούρισε ότι συμφωνεί μαζί του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News