Μία από τις επιπτώσεις του καύσωνα αυτών των ημερών είναι και οι συνεχείς ζωντανές ανταποκρίσεις από διάφορα μέρη της χώρας στα κανάλια. Σε αυτές, λοιπόν, προσπαθώντας οι ανταποκριτές να μιλήσουν για το ίδιο συνεχώς θέμα με έναν κατά το δυνατόν διαφοροποιημένο λόγο, καταλήγουν σε τυποποιημένες φράσεις. Μόνο που κάποιες φορές τις διανθίζουν μάλλον άστοχα. Και λέω «μάλλον» γιατί σκέφτηκα, σαν λογικό παιχνίδι, να αναζητήσω την αλήθεια που θα μπορούσε να κρύβεται σε αυτές.

«Θα αυξηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας»; Και όμως, μπορεί

Για παράδειγμα, ακούς τον ανταποκριτή να λέει ότι «τις επόμενες ώρες θα αυξηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας» και η σκέψη πάει στη δεύτερη παράγωγο της θερμοκρασίας συναρτήσει του χρόνου – συγκεκριμένα ο ανταποκριτής μάς λέει να πάρουμε τη συνάρτηση της θερμοκρασίας με τον χρόνο και να την παραγωγίσουμε δύο φορές: η πρώτη παράγωγος θα είναι θετική, άρα η θερμοκρασία θα αυξάνεται καθώς περνάει ο χρόνος, και η δεύτερη παράγωγος θα είναι επίσης θετική, οπότε σε ίδια διαδοχικά χρονικά διαστήματα η αύξηση της θερμοκρασίας θα είναι συνεχώς μεγαλύτερη – η αύξηση της θερμοκρασίας, λοιπόν, θα αυξάνεται!

«Θα αυξηθεί ο υδράργυρος»; Και βέβαια, μας λέει ο Αϊνστάιν

Σε άλλη ανταπόκριση ακούς τον ανταποκριτή να διαβεβαιώνει πως «ο υδράργυρος θα αυξηθεί» Προφανώς η σκέψη πηγαίνει αμέσως στην αρχή της αφθαρσίας της ύλης, που πρόλαβε να διατυπώσει ο Λαβουαζιέ πριν τον καρατομήσουν οι εχθροί του (ο Μαρά, λόγω προσωπικού μίσους) στη Γαλλική Επανάσταση (που κατά τα άλλα λάτρευε την επιστήμη, αλλά ο δικαστής είπε στη δίκη του πως «η δημοκρατία δεν χρειάζεται επιστήμονες»). Ετσι, καταλαβαίνουμε πως αυτό που αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας είναι το μήκος της στήλης του υδραργύρου και όχι ο ίδιος ο υδράργυρος. Αν όμως ο ανταποκριτής μας μίλαγε με ακρίβεια υποπολλαπλασίων του δισεκατομμυριοστού του γραμμαρίου; Τότε ο Αϊνστάιν θα του έδινε δίκιο, γιατί ο περίφημος τύπος του Ε = mc² μάς λέει πως υπάρχει ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, οπότε η θερμότητα που προσλαμβάνει ο υδράργυρος που βρίσκεται στο θερμόμετρο μεταφράζεται σε (απειροελάχιστη έστω) αύξηση της μάζας του. Υπολογίζοντας πρόχειρα, για μάζα υδραργύρου m = 0,9g, ειδική θερμότητα 0,14J/g ⁰C, η αύξηση της μάζας του που αντιστοιχεί σε αύξηση θερμοκρασίας κατά 10 ⁰C είναι 0,14^-16 kg.

Και μια «τελετή που είναι ολόκληρη τελετουργία»

Τέλος, άλλος ανταποκριτής, μεταδίδοντας από την Πλατεία Συντάγματος, μας λέει πως «η τελετή της αλλαγής της φρουράς των ευζώνων στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα είναι ολόκληρη τελετουργία»! Εδώ μη βιαστείτε να απορρίψετε τη φράση ως πλεονασμό, γιατί οι αποδομιστές, με αρχηγό τον Ζακ Ντεριντά, παραμονεύουν, έτοιμοι να υποστηρίξουν την αναπάντεχη επιβεβαίωση των δικών τους θεωρήσεων, που ξεπετάχθηκε μέσα από τον αθηναϊκό καύσωνα.

Σύμφωνα με τη δική τους θεώρηση, κάθε τελετή αποτελεί μια παρουσία μέσω απουσίας, αφού επιτελεί ένα νόημα που διαρκώς διαφεύγει. Γιατί μέσω της τελετής επιχειρείται η κάλυψη της ριζικής αβεβαιότητας ως προς την κοινωνική συνοχή μέσω της επανάληψης. Αυτό, βέβαια, με τη σειρά του, απαιτεί την ύπαρξη του βλέμματος. Και η τελετή, ως σκηνοθεσία που απευθύνεται σε αυτό, μας υπενθυμίζει τελετουργικά πως «είμαστε εμείς» και «είναι πάντα έτσι». Πράγμα που επιβεβαιώνεται από τη μόνιμη παρουσία τουριστών που παρακολουθούν την τελετή.

Οι τελευταίες αυτές σκέψεις επαναφέρουν το ερώτημα: οι εκφράσεις των ανταποκριτών που αναλύσαμε θα μπορούσαν να έχουν αυτό το μάλλον εξεζητημένο νόημα που παρουσίασα εδώ, ή καλύπτουν την απουσία νοήματος; Ποιος ξέρει… Αγνωστοι αι βουλαί τους… ακόμα και μπροστά στη Βουλή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News