Ας βάλουμε ένα στοίχημα: Πείτε μου ποιος είναι κατά τη γνώμη σας ο ιδανικότερος δήμαρχος Αθηναίων, και εγώ θα βρω σε ένα λεπτό τρία επιχειρήματα εναντίον του. Δεν υπόσχομαι ότι τα επιχειρήματά μου θα είναι τεκμηριωμένα ή σοβαρά, εξάλλου δεν διεξάγεται έτσι ο πολιτικός διάλογος. Αλλά δεσμεύομαι ότι θα μπορούν να σταθούν κανονικότατα σε μια συζήτηση στο καφενείο, στο facebook, το twitter και τη ροζ-κίτρινη εκδοχή της μπλογκόσφαιρας.

Το παραπάνω στοίχημα απλώς δεν χάνεται: Είναι σαν να κλέβεις παγκάρι.

Αν κάποιος έχει σπουδάσει σε κάποιο γνωστό πανεπιστήμιο των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας συνήθως τον αποκαλούμε πλουσιόπαιδο, ή λέμε ότι είναι από τζάκι και ότι τώρα ανήκει στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ τουλάχιστον και έχει ήδη δεσμευτεί να πουλήσει την Ελλάδα με όλα της τα αρχαία σετ. Αν έχει πάει σε όχι τόσο γνωστό πανεπιστήμιο του εξωτερικού λέμε ότι δεν ήταν αρκετά καλός για να πάει σε ένα από τα μεγάλα.

Αν έχει σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο, μάλλον πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια παίζοντας τάβλι, χτίζοντας πόρτες σε γραφεία καθηγητών ή οργανώνοντας εκδρομές στη Μύκονο και χοροεσπερίδες στην Πάολα, κι εξάλλου τι τους μαθαίνουν εκεί; Αν έχει πάει σε ιδιωτική σχολή δεν ήταν αρκετά έξυπνος για να περάσει σε κάποιο δημόσιο πανεπιστήμιο. Δεν έχει σημασία που παράλληλα καταδικάζουμε το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων και τον θεσμό των πανελλήνιων εξετάσεων. Έτερον εκάτερον. Θα έπρεπε να είναι ικανός να έχει περάσει. Αν πάλι δεν έχει κάνει τίποτα από όλα αυτά είναι αγράμματος, ένα ξύλο απελέκητο.

Αν κάποιος έχει δουλέψει σε ξένη επιχείρηση είναι σκλάβος των πολυεθνικών. Αν είχε διοικητική θέση είναι golden boy και κάποιου το αίμα το ρουφούσε με το καλαμάκι, για να μην πούμε για τα παπούτσια του που κάνουν όσο το νοίκι μιας τίμιας οικογένειας για 5 μήνες. Αν όχι, τότε δεν έχει καμία εμπειρία management. Αν έχει δουλέψει σε μεγάλη ελληνική επιχείρηση τότε σίγουρα ήταν μπλεγμένος στις κομπίνες του αφεντικού του, κι αν έχει δουλέψει σε μικρή, τότε είναι μάλλον ανίκανος, αφού δεν κατάφερε να την κάνει μεγάλη. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας έχει φοροδιαφύγει σαν να μην υπάρχει αύριο και αν είναι αγρότης έχει τσεπώσει ό,τι επιδότηση κυκλοφορεί, άσε που βρωμάει και κοπριά. Αν είναι ακαδημαϊκός είναι θεωρητικός και δεν έχει πρακτική εμπειρία.

Αν η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη τότε είναι ελιτιστής, σνομπ και αποκομμένος από τη λαϊκή βάση. Αν η οικογένειά του δεν ήταν ευκατάστατη, τότε είναι πεινασμένος για χρήμα και εξουσία και θα πέσει με τα μούτρα στον σωρό με τα ευρώ.

Αν έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με την πολιτική είναι βρώμικος και φθαρμένος. Αν δεν έχει είναι άσχετος. Αν είναι μεγάλος είναι ξοφλημένος. Αν είναι μικρός είναι άπειρος. Αν είναι ευρέως γνωστός τότε εξαργυρώνει το όνομά του. Αν είναι άγνωστος, δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, ήρθε από το πουθενά και σιγά μην κάτσω να τον μάθω εγώ.

Φυσικά το παιχνίδι παίζεται και αντιστρόφως. Αν, ας πούμε ο υποψήφιος δεν έχει μόρφωση, λέμε ότι σπούδασε στο πανεπιστήμιο της ζωής που είναι το μόνο που έχει σημασία. Αν είναι «ταπεινής καταγωγής» χτίζουμε τη γνωστή ιστορία του «καλού παιδιού» ξεπατικώνοντας τον Βασιλάκη Καΐλα και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Αν από την άλλη προέρχεται από σόι που είναι πάππου προς πάππο μέσα στην πολιτική, λέμε ότι έχει ισχυρές διασυνδέσεις στο εξωτερικό και οι επενδύσεις θα πέφτουν σαν το χαλάζι και ότι οσονούπω θα αποδειχθεί επιστημονικώς ότι υπάρχει πολιτικό γονίδιο. Ανακαλύπτουμε προγόνους από τουλάχιστον 8 εκλογικές περιφέρειες, μιλάμε για τους συνδικαλιστικούς αγώνες μας στο νηπιαγωγείο, το σχολείο, τη φάμπρικα, το country club και ούτω καθεξής.

Για να μην αναφερθούμε στις συζητήσεις σε σχέση με το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την οικογενειακή κατάσταση, το βάρος, το ύψος, τη φωνή, τα μαλλιά, τα ρούχα. Μας είναι πολύ πιο εύκολο να θέσουμε το θέμα σε αυτό το επίπεδο, και είναι και πιο «πικάντικο» που λέει και μια γνωστή μου.

Πολλά από τα παραπάνω στερεότυπα κρύβουν ψήγματα αλήθειας. Και όσο να πεις η γούνα μας έχει καεί αρκετές φορές. Το ερώτημα είναι αν τώρα πήραμε το μάθημά μας και θα φροντίσουμε η επόμενη γενιά πολιτικών να είναι πιο ικανή και πιο έντιμη, ή αν όλο αυτό είναι πάλι απλώς για να γίνεται κουβέντα, τώρα που τέλειωσε και το Dancing και έχει όλο επαναλήψεις. Καθημερινά, αβίαστα και κυρίως αβάδιστα παίζουμε αυτό το παιχνίδι αλλάζοντας διαρκώς ρόλους, από κρίνοντες σε κρινόμενοι και τούμπαλιν. Το πόσο χαμηλά έχουμε θέσει τον πήχυ της πολιτικής ζωής ενώ παράλληλα νομίζουμε ότι τον έχουμε βάλει στον Θεό, χρήζει πολυετούς ομαδικής ψυχανάλυσης.

Αφορμή για όλα αυτά είναι οι αντιδράσεις στην υποψηφιότητα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη για τον Δήμο Αθηναίων. Ομολογώ ότι δεν τον γνώριζα πριν το χρίσμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τον γκούγκλαρα και πέτυχα κι εγώ αυτό το ασαφές βιογραφικό: «πέρασε στο Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών απ’ όπου και αποφοίτησε. Αμέσως μετά προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νέα Υόρκη, και σήμερα παράλληλα με τις κομματικές και πολιτικές του δραστηριότητες είναι και υποψήφιος Διδάκτορας Οικονομικών στο Παν/μιο Αθηνών. Έχει ασκήσει το επάγγελμα του Οικονομολόγου και έχει λάβει μέρος στην εκπόνηση πολλών οικονομικών μελετών.»

Για όποιον ξέρει έστω και τα στοιχειώδη για το πώς συντάσσεται ένα βιογραφικό, και βασικά έχει χρειαστεί να γράψει ένα κάποια στιγμή στη ζωή του, γενικόλογες εκφράσεις όπως «σπουδές στη Νέα Υόρκη» και «εκπόνηση πολλών μελετών» χτυπάνε πολλά καμπανάκια.

Προσωπικά, θεωρώ ότι το βιογραφικό του κ. Σακελλαρίδη έτσι όπως επικοινωνήθηκε, όντως αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Όμως για να σχηματίσω γνώμη θέλω να τον ακούσω, να τον διαβάσω, να δω δείγματα της δουλειάς και της σκέψης του, να τον γνωρίσω. Δεν ξέρω αν θα τον ψηφίσω, όμως πρέπει να πω ότι ανακουφίστηκα που ο ΣΥΡΙΖΑ τον επέλεξε έναντι ενός δημαγωγού-σελέμπριτι, και θα του δώσω μια ευκαιρία. Μπορεί να με ξενερώσει, μπορεί να με ενθουσιάσει. Σε 15-20 μέρες θα ξέρω. Μέχρι τότε όμως θα το βουλώσω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News