Ο μεζές έχει μια έννοια χειμώνα – καλοκαίρι-άνοιξη- φθινόπωρο. Είναι η έννοια της καλής παρέας, που και αυτή με τη σειρά της προϋποθέτει εξαιρετικά καλή πρώτη ύλη, ανθρώπους από καλή πάστα, που λέμε.

Τον βλέπεις τον ανυπόμονο, όλο άντε και άντε. Δεν είναι έτσι, φίλε μου. Θέλει αφοσίωση και αγάλι. Πρόσεχε μην τρως πολύ ψωμί, θα φουσκώσεις, μην μιλάς πολύ, για τον ίδιο λόγο.

Η παρέα θέλει ρέγουλα  και σιγοβράσιμο για να μελώσει. Δώσε μια ευκαιρία στη  σάλτσα να δέσει και μετά βούτα, αλλά μην ξεχνάς, παρέα θα κολυμπάμε.

Είναι και ο άλλος, «παιδιά έχω φάει στο σπίτι γιατί κάνω διατροφή», άλλη μάστιγα. Σιγά φίλε μου, θα χαλάσει το μαλλί κομμωτηρίου. Πως θα πάρεις δύναμη, καλέ μου, να φτιάξεις κορμί αν δεν μερακλώσεις και μια ολιά;

Καλά, η τρίτη περίπτωση είναι άπαιχτη. Ο «ήρθα για λίγο», ο οποίος δεν σηκώνεται να φύγει ποτέ. Συνήθως, εγώ τους λέω αυτούς «φέρε άλλο ένα». Μα καλέ μου, εφόσον έχουμε κανονίσει ότι «θα το κάψουμε απόψε, κυρ Στέφανε», τι κανονίζεις;

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News