Βασική και αντικειμενική αξία, αυταξία η ανθρώπινη ζωή και, σύμφωνα με τον Ντβόρκιν, κάθε ανθρώπινη ζωή είναι αντικειμενικά σημαντική, όπως σημαντικό αντικειμενικά είναι κάθε άνθρωπος να διάγει την προσωπική του ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, βάσει εκείνων των στοιχείων που το ίδιο το υποκείμενο θεωρεί ως άξια να ζήσει, με σεβασμό πάντα στην αντικειμενικά ίση αξία της ζωής των υπολοίπων ανθρώπων.

Δικαιολόγηση και παλαμάκια επιδοκιμασίας για την επίθεση στον καθηγητή Νίκο Μαραντζίδη δεν περίμενα να διαβάσω. Πόσο αφελής είμαι! Ναι, πολύ αφελής και οικτίρω τους φίλους μου οι οποίοι δεν με είχαν προειδοποιήσει για την ελαφρότητα των πεποιθήσεών μου!

Διαβάζω την Πέμπτη 3 Ιουλίου επιδοκιμαστικά της τραμπούκικης επίθεσης εναντίον του Νίκου Μαραντζίδη σχόλια και ο τραμπουκισμός «δικαιώνεται» για δύο απίθανους λόγους: Πρώτον, Μαραντζίδης και τραμπούκοι διαβιούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ανεκτή μια κάποια… κλωτσοπατινάδα και, δεύτερον, μερικά αποσπάσματα από επιστημονικές δημοσιεύσεις του Νίκου Μαραντζίδη δικαιολογούν τα μάλα και μπουνιές και κλωτσιές εναντίον του και ας κάτσουν στα αυγά τους η δεοντολογία και το άσυλο της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, γιατί άσυλο είναι μόνον το δίκιο του εργάτη, ωχ, μπερδεύτηκα, άσυλο είναι μόνον ό,τι οι «ιδιοκτήτες» του ορίζουν ως τέτοιο. Μα, ο Μαραντζίδης δεν χτυπήθηκε μέσα στα γεωγραφικά όρια του πανεπιστημιακού ασύλου, να δείτε που θα μου πουν ορισμένοι… Ναι;

Έχω έναν κοινό με τον Νίκο Μαραντζίδη φίλο, πολύ καλό ιστορικό για την περίοδο την οποία μελετά και ο ίδιος ο Νίκος Μαραντζίδης. Αναφέρω το όνομά του, για να τον θυμίσω και στον Νίκο. Ξέρω ότι και εκείνος εκτιμά βαθιά τον Γαβρίλη τον Λαμπάτο, παρά το γεγονός ότι ο Γαβρίλης ασκεί κριτική, και μάλιστα συστηματικά, στον Μαραντζίδη, σε βασικά σημεία του επιστημονικού σχήματος του τελευταίου. Μάλιστα, Μαραντζίδης και Λαμπάτος έχει διασταυρώσει κάποιες φορές τα επιστημονικά ξίφη τους κατά τη διάρκεια σχετικών επιστημονικών συνεδρίων ανά την Ελλάδα.

Επειδή εκείνος ο οποίος χειροκροτεί την Πέμπτη 3 Ιουλίου τους τραμπουκισμούς κατά του Μαραντζίδη, «βλέπει» τις γροθιές ως… τιμημένα και καταλυτικά επιχειρήματα, ας του υπενθυμίσουμε μόνον το εξής: Εκείνοι οι οποίοι ασκούν την πιο έντονη κριτική στο επιστημονικό σχήμα και τα επιστημονικά συμπεράσματα του Μαραντζίδη είναι οι πρώτοι, και ο Λαμπάτος μεταξύ τους, οι οποίοι είναι σίγουρο ότι έχουν φρίξει και εξοργισθεί με τον τραμπουκισμό τον οποίο υπέστη.

Για όλους εκείνους οι οποίοι ασκούν την επιστημονική κριτική τους στον Μαραντζίδη, ισχύει απερέγγλιτα ότι μετά τον Διαφωτισμό, στον 21ο αιώνα, ακόμη και στο ελληνικό πανεπιστήμιο, έστω σε μια καφετέρια λίγα χιλιόμετρα μακριά από το πανεπιστήμιο, μόνον τα επιχειρήματα και η ορθολογική σκέψη, άντε και τα συναισθήματα τα οποία συνοδεύουν μια ορθολογική σκέψη και μια συνετή κοινωνική συμπεριφορά, μόνον αυτά είναι επιτρεπτά, αποδεκτά και δόκιμα.

Και να δείτε που εκείνος ο οποίος χειροκροτεί την Πέμπτη 3 Ιουλίου τις μπουνιές και τις κλωτσιές στον Μαραντζίδη δεν είναι σε θέση να σταθεί εκεί όπου στέκονται ο Μαραντζίδης και ο Λαμπάτος. Μόνο παλαμάκια σε τραμπούκους έχει την ικανότητα να προσφέρει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News