Η ρώσικη ρουλέτα με τις κάλπες που ξεκίνησε ο Αλέξης Τσίπρας (η τρίτη συνήθως λέγεται και… φαρμακερή), πλησιάζει την κρίσιμη θαλάμη. Φαίνεται από την ανησυχία των θαυματοποιών της επικοινωνίας που τον περιβάλλει. Όφειλαν να αναλογιστούν ότι ένα «προϊόν» που πουλάει δεν το περιφέρεις από εκλογή σε εκλογή. Περνάει η ημερομηνία λήξεως και μεταλλάσσεται σε τοξικό. Η αλήθεια βεβαία είναι ότι ο κ. Τσίπρας για ένα κομμάτι της κοινής γνώμης, που ενδέχεται να τον συντηρήσει σε μια επισφαλή πρώτη θέση, υπερτερεί σε αυτόν το ταλαιπωρημένο μικρό δικομματισμό. Με το βαρύ λαϊκό και ασίκικο που προβάλλει σήμερα η Κεντροδεξιά, είναι πιθανότερο τα ενδεχόμενο να  βρεθεί ο κ. Τσίπρας μπροστά, έστω με μία ψήφο, που λέει και ο Γιάννης Μπουτάρης. Ως εκεί μπορεί να φτάσουν. Σε μια πύρρειο νίκη, για την οποία οι πολίτες θα κληθούν να καταθέσουν βαρύτερο κόστος. Ξεκίνησαν καβάλα σε μια χίμαιρα, με κλαγγές αυτοδυναμίας, ρισκάροντας να οδηγήσουν τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη περιπέτεια. Και δυστυχώς εδω βρισκόμαστε, ανεξάρτητα ποιος θα κερδίσει το έπαθλο της πρωτιάς. Μπροστά σε έναν νέο κύκλο παράλυσης.

Η προοπτική διακυβέρνησης της χώρας σχοινοβατεί σε οριακές πλειοψηφίες και χωρίς δίχτυ ασφαλείας για τη εφαρμογή ενός σκληρού προγράμματος, για το οποίο συμφώνησαν και ψήφισαν όλοι. Ο σουρεαλισμός πλέον διαχέεται. Παρακολουθούμε τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και τον «μονιμότερο του προσωρινού» της Νέας Δημοκρατίας να πνίγονται σε μια κουταλιά ισοδύναμα. Η αγωνία των πολιτών, με λίγα λόγια, κλεισμένη σε κόμματα- μικρόκοσμους. Πώς θα αποφύγουν οι αγρότες τη φορολόγηση είναι το… κρίσιμο διακύβευμα και όχι πώς θα κάνουμε μια φορολογική μεταρρύθμιση, με την οποία οι αγρότες θα κληθούν να καταβάλουν αυτό που τους αναλογεί. Ποιος θα καταφέρει να πείσει τους Ευρωπαίους για το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση (δική μας η πρόταση παρεμπιπτόντως) και όχι πώς θα αφήσουν πίσω τη μιζέρια του Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου, τα τσαλαβουτήματα του Ανδρέα Λοβέρδου και το ιδεοληπτικό παραλήρημα του Αριστείδη Μπαλτά.

Το πόσο προγραμματικά ελλιπείς είναι οι δύο φάνηκε με την προσφυγική κρίση. Μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, χωρίς αρμοδιότητες, επιχειρεί πιο πειστικές παρεμβάσεις. Μάθαμε δια στόματος Νίκου Χριστοδουλάκη ότι μόνο στο ταμείο ασύλου υπάρχουν κοινοτικά κονδύλια 400 εκ. ευρώ, που ουδέποτε κατεβλήθη προσπάθεια να απορροφηθούν. Τώρα έγινε το προφανές. Έστειλαν στο υπουργείο Μετανάστευσης δέκα στελέχη με γνώσεις στα κοινοτικά και το ΕΣΠΑ για να οργανωθούν! Η δική τους «κληρονομιά» είναι η θλιβερή εικόνα του Αντώνη Σαμαρά διπλά στα συρματοπλέγματα του Έβρου με μια δήλωση για την οποία ακόμη ντρεπόμαστε και οι παραισθήσεις της Τασίας Χριστοδουλοπούλου ότι η ιστορία έχει σελίδες κενές για την πάρτη της.

Τι αλήθεια ζούμε σήμερα; Δύο κόμματα σε κρίση να παριστάνουν τους μεγάλους διασώστες, ενώ δεν τους εμπιστεύεται η κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να προσγειωθεί μάλλον άτεχνα σε ευρωπαϊκούς χώρους και χωρίς τα κατάλληλα στελέχη. Ακόμη μοιρολογούν για το Αριστερό Ρεύμα και μια ιδεοληπτική κυρία, που τους πέταξαν από την κυβέρνηση. Λες και ο ελληνικός λαός σπαρταρά από νοσταλγία επειδή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησε κάποτε με τον Μπρέζνιεφ και τον Αντρόποφ, που μας πέταξε πρόσφατα και σηκώθηκε η τρίχα μας κάγκελο. Στη Νέα Δημοκρατία πάλι θέλουν να προσπεράσουν σιωπηρά τον ολετήρα Σαμαρά, τα Ζάππεια και τους Μπαλτάκους. Χωρις γενναίες αλήθειες και αλλαγές, που να σηματοδοτούν έστω μια άλλη σελίδα.

Το καλύτερο σενάριο για την επόμενη μέρα είναι κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας με υπουργούς τους «αρίστους» κατά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Πρόσωπα δηλαδή με γνώσεις και μεταρρυθμιστικές ικανότητες. Μόνο που τέτοια πρόσωπα δεν βρίσκονται εν αφθονία ούτε στη ΝΔ ούτε πολύ περισσότερο στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» στις τάξεις του. Στο Ποτάμι (κυρίως) αλλά και στο τιμωρημένο ΠΑΣΟΚ εντοπίζονται. Στην άσκηση διακυβέρνησης επίσης είναι προφανές ότι όσο και να ενισχυθούν ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούν να διασφαλίσουν ευρύτερες συνεργασίες.  Ένας ρακένδυτος δικομματισμός υπόσχεται να μας κάνει… μοντελάκια. Σιγά τους μόδιστρους.
 
Ίσως είναι η πρώτη φορά κατά την οποία ο «καταραμένος δικομματισμός» της Μεταπολίτευσης δεν έχει και τόσο πειστικά εκβιαστικά διλήμματα στη φαρέτρα του για να μας εγκλωβίσει. Η τιμωρία των δύο αυτών κομμάτων οδηγεί σε προσγειώσεις. Προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο ποιος τελικά θα είναι πρώτος. Αρκεί να πάει με περίσκεψη στο Προεδρικό μέγαρο με τη διερευνητική εντολή στα χέρια και όχι με το ύφος του… δικαιωμένου.

ΥΓ.: Ο απόλυτος εξευτελισμός του νέου δικομματισμού είναι ο εκλογικός νόμος. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης είχαμε τη σκυταλοδρομία της μιζέριας. Ο έκαστοτε Πρωθυπουργός με την προσδοκία ότι θα είναι πρώτος παρέδιδε απλώς τη σκυτάλη στον επόμενο. Ακόμη και ο εραστής της άδολης κ. Τσιπρας δεν λέει κουβέντα. Μας έμεινε αυτό το έκτρωμα ως δείγμα της αδυναμίας τους για μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Και τώρα ακόμη δεν τολμούν να το θέσουν ως ρητή δέσμευση. Είναι η «πρωτιά τους» προτεραιότητα.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News